มาเฟียตัวร้ายกับเลขาสุดเฉิ่ม

บทที่3

"มาติดต่อเรื่องอะไรคะ"แม้ว่าอยากจะเอ่ยปากขับไล่แต่พนักงานต้อนรับต้องจำใจเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร แต่ คำพูดมันช่วงสวนทางกับสายตาเหยียดหยามดูถูกซึ่งกำลังไล่สายตาจ้องมองมายังตัวของดาริกาเหลือเกิน

"ฉันเป็นเลขาของคุณโดมินิคค่ะ เขาโทรศัพท์ให้ฉันนำของสำคัญมาให้ ไม่ทราบว่าคุณโดมินิคพักอยู่ห้องไหนคะ"นิ้วเรียวดันกรอบแว่นตาให้เข้าที่ ดาริกายืนนับหนึ่งถึงสิบเอาไว้เพื่อไม่ให้ระเบิดอารมณ์ออกมา มันคงเป็นความผิดของเธอเอง ความรีบร้อนเมื่อเจ้านายต้องการถุงยางจนทำให้ก่อนออกจากห้องพักเธอลืมเช็กสภาพของตัวเองในตอนนั้น กว่าจะรู้ตัวก็ตอนเผลอเหลือบไปมองกระจกหลังบนรถแท็กซี่

"คุณโดมินิคพักอยู่ที่ห้องสวิทชั้นที่สามสิบค่ะ"

"ขอบคุณ"

ดาริกาพุ่งเป้าเดินเข้าไปในลิฟต์นิ้วเรียวกดปุ่มชั้นบนสุดย้ำ ๆ ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว แค่เธอก็แค่ตัวป้า ๆ แบบนี้ทำไมต้องมีคนคอยรังเกียจทำราวกับว่าเธอคือตัวแปลกประหลาดกัน เธอนั้นไม่เข้าใจเสียเลยจริง ๆ

"คำก็ป้า สองคำก็รังเกียจ อย่าให้สวยขึ้นมาบ้างก็แล้วกัน"ดาริกากัดฟันกรอดข่มอารมณ์เอาไว้ ประตูลิฟต์เปิดออกทันทีเมื่อเคลื่อนตัวมาถึงชั้นเป้าหมาย ฝ่ามือเรียวเล็กเดินไปเคาะประตูห้องสวีทซึ่งมีเพียงห้องเดียวบนชั้นสูงสุดนี้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

หญิงสาวเคาะประตูส่งสัญญาณ รอเพียงไม่นานก็มีร่างใหญ่แสนคุณเคยในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเปิดประตูออกมา ใบหน้าของเธอแดงเถือกลามไปถึงใบหูเมื่อได้เห็นหุ่นล่ำบึกของเจ้านายในระยะกระชั้นชิด ความเขินอายทำให้เธอต้องก้มหน้ามองพื้นต่ำ ระยะห่างระหว่างตัวเธอกับโดมินิคในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั้นมันชั่งอันตรายต่อหัวใจดวงน้อยของเธอเหลือเกิน

"ของที่ผมสั่งได้ใช่ไหม"

"เรียบร้อยค่ะ นี่ค่ะถุงยางสามกล่องที่บอสสั่งให้ดารินซื้อมา"หญิงสาวล้วงหยิบกล่องถุงยางขนาดไซซ์ใหญ่เป็นพิเศษออกมาให้กับเจ้านาย อย่าถามเลยว่าตอนไปซื้อถุงยางในร้านสะดวกซื้อนั้นเธอจะอายไหม ตอบได้เลยว่าไม่ เพราะเลขาอย่างเธอมักจะถูกเจ้านายอย่างโดมินิคขอร้องให้ไปซื้อถุงยางอยู่บ่อยครั้งจนความอับอายมันหายออกไปตอนไหนแล้วก็ไม่รู้

"ขอบคุณมากนะดาริน สิ้นปีผมจะเพิ่มโบนัสก้อนใหญ่ให้"โดมินิคเอ่ยออกมาอย่างใจป้ำก่อนจะปิดประตูกลับเข้าไปด้านใน ทิ้งให้ดารินยืนนิ่งอยู่หน้าประตู

"แค่เพียงบอสหันมามองรินบ้าง โบนัสพวกนั้นมันก็ไม่มีค่าอะไรสำหรับรินเลยค่ะ"ดารินหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในลิฟต์ ก่อนจะปล่อยให้น้ำตาที่กลั้นมาเป็นเวลานานไหลออกมา

ใบหน้าสวยใสไร้สิวฝ้าดวงตากลมโตน่าจ้องมองสบตา ความสวยดั่งราวกับฟ้าประทานมาให้ถูกปิดบังด้วยแว่นตากรอบหนาเตอะดั่งเช่นทุกวันเมื่อต้องอย่างกายออกมาข้างนอก สองเท้าเดินเร่งรีบเข้ามาในบริษัทเนื่องจากเลขาคนสำคัญของท่านประทานนั้นตื่นสาย เธอจะเป็นเช่นนี้ทุกครั้งเมื่อผู้เป็นเจ้านายต่อสายให้เธอนำอุปกรณ์ป้องกันไปให้กับเขาเพื่อใช้กับหญิงสาวคนอื่น

"บ้าชะมัด"ดาริกาบ่นพึมพำกับตัวเอง สายตาจ้องมองนาฬิกาบนข้อมือ เหลือเวลาอีกห้านาทีเท่านั้นก็จะถึงเวลาเข้างาน สองเท้ารีบเดินเข้าไปในลิฟต์ในใจภาวนาขอให้ทันเวลา วันนี้มีงานมากมายให้เธอต้องจัดการเคลียร์ให้เรียบร้อย

ติ๊ง

ประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมกับร่างของดาริกาเดินออกมาจากตัวลิฟต์ สองเท้าของเธอหยุดชะงักสายตาจับจ้องไปยังร่างของผู้เป็นเจ้านายกับหญิงสาวร่างใหญ่ไซซ์ยุโรป

'แอนนา'นางฟ้าแห่งวงการแฟชั่น เธอนั้นมีใบหน้าสวยงามอันแสนสะดุดตา ริมฝีปากอวบอิ่มดูน่าสัมผัส หน้าอกอันแสนใหญ่โตล้นทะลักชุดเดรสตัวจิ๋ว และไหนจะสะโพกใหญ่แทบจะโผล่พ้นออกมาจากชุดอันแสนสุดเซ็กซี่นั่นอีก

เรียวขาของดาริกาหยุดนิ่งเมื่อกำลังเห็นสิ่งบาดตาบาดใจ สองชายหญิงกำลังกอดจูบลูบไล้อยู่บนโต๊ะทำงาน ร่างใหญ่โน้มตัวลงไปบนจูบอย่างดูดดื่มบนริมฝีปากอวบอิ่ม ร่างเพรียวบางเต็มไปด้วยสัดส่วนของแอนนาเอนกายกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโต๊ะทำงานของดาริกา ทั้งสองคงยังไม่รู้ว่ามีใครอีกคนกำลังยืนขาแข็งมองภาพอันแสนดุเดือดของทั้งคู่อยู่ตรงนี้

แต่แล้วก็มีสิ่งไม่คาดคิดเมื่อประตูลิฟต์ด้านหลังของดาริกาเปิดออก ร่างอวบอิ่มอยู่ในชุดเดรสสีแดงฉูดฉาดเดินก้าวออกมาจากในตัวลิฟต์ ร่างของซอนญ่าเดินผ่านร่างของดาริกาพุ่งเข้าไปตวัดฝ่ามือลงบนใบหน้าของนางแบบสาวรุ่นน้องด้วยความโกรธเคือง

เพียะ เพียะ

ใบหน้าสวยของแอนนาถูกฝ่ามือของซ่อนย่าหาดใส่ติด ๆ กัน ใบหน้าขาวสวยตอนนี้เต็มไปด้วยรอยฝ่ามือ แต่มีหรือคนอย่างแอนนาจะยอมอยู่ฝ่ายเดียวเธอโต้ตอบอีกฝ่ายกลับด้วยความรุนแรงไม่แพ้กัน สองนางแบบดังกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงตวัดฝ่ามือลงบนใบหน้าของต่างฝ่ายต่างไม่ยอมใคร

"แกกล้าดียังไงมายุ่งกับโดมินิคของฉันห้ะ"ซอนญ่ากัดฟันกรอดพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะคอกใส่ใบหน้าของนางแบบสาวรุ่นน้องในวงการเดียวกัน

"เขาเป็นของแอนนาต่างหากค่ะ เมื่อคืนเราสองคนมีความสุขด้วยกันมาก"นางแบบสาวรุ่นน้องพูดออกมาด้วยสีหน้าท้าทายไม่คิดจะเกรงกลัวเล็บทั้งห้าแหลมคมที่กำลังติดหนังศีรษะของตนและไหนจะสีหน้าดวงตาถลนราวกับนางมารร้ายของซอนญ่าอีก

"แก อีนางแอนนา"

เพียะ

ใบหน้าของนางแบบสาวรุ่นน้องสะบัดไปตามแรงตบอีกครั้งก่อนทั้งคู่จะเริ่มเข้าสู่วงการของนามมวยปล้ำ ดาริกายืนมองสองสาวตีรันฟันแทงแย่งผู้ชายเพียงคนเดียวด้วยความตกตะลึง ก่อนดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นตาจะหันไปมองหน้าของตัวต้นเหตุอย่างโดมินิคที่ตอนนี้กำลังนั่งพิงสะโพกกับขอบโต๊ะทำงานของเธอดูสองสาวตบตีแย่งชิงเขาอย่างไม่ทุกข์ร้อน

จะให้ทุกข์ร้อนได้อย่างไรล่ะในเมื่อชายหนุ่มเจอเหตุการณ์เช่นนี้เป็นประจำอาทิตย์หนึ่งไม่ต่ำกว่าสามครั้ง สำหรับต้องมานั่งดูหญิงสาวคู่ควงของเขาตบตีแย่งชิงความเป็นที่หนึ่งกัน