มาเฟียตัวร้ายกับเลขาสุดเฉิ่ม

บทที่2

ดาริกา หรือ ดาริน หญิงสาวผู้ที่มีใบหน้าเรียว ริมฝีปากกระจับ ดวงตากลมโตใส แต่กลับถูกปิดซ่อนเอาไว้ภายใต้แว่นตากรอบหนาเตอะ ร่างกายอันแสนเย้ายวนชวนน่าสัมผัสถูกปิดบังเอาไว้ด้วยเสื้อผ้าชุดทำงานตัวใหญ่ ทำให้ไม่มีใครได้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเธอเว้นเสียแต่เพื่อนหรือคนสนิท

"กาแฟกับยาแก้ปวดได้แล้วค่ะบอส"

"บอกแล้วยังไง อยู่กันเพียงแค่สองคนไม่ต้องเรียกผมว่าบอส ให้เรียกผมว่า'นิค'แทน"น้ำเสียงนิ่งขรึมเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของโดมินิค ดังขึ้น ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาดั่งเทพเจ้าสรรค์สร้างให้ เพียงแค่เขากระตุกยิ้มปรายสายตาผู้หญิงคนไหน พวกเธอก็พร้อมจะถอดผ้าก้าวขาขึ้นเตียงนอนกับเขาโดยไม่มีการลังเล ด้วยเม็ดเงินมหาศาลและมหาอำนาจภายในมือทำให้ผู้หญิงครึ่งค่อนประเทศพร้อมถวายตัวให้เขาอย่างไม่ลังเล

"ว่าแต่วันนี้ผมมีงานอะไรบ้างครับคุณยายเฉิ่ม"

"วันนี้คุณนิคมีประชุมกับผู้บริหาร หลังจากนั้นมีนัดกับทางบริษัทออแกไนซ์เกี่ยวกับเรื่องจัดงานครบรอบการก่อตั้งสี่สิบปีของบริษัทนี่ค่ะ ส่วนตอนเย็นคุณนิคมีนัดกับ"หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเมื่อเห็นรายชื่อของใครบางคนในตารางงานของผู้เป็นเจ้านาย เธอจำเป็นต้องยืนนิ่งเพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ทุกครั้งเมื่อต้องมารับรู้ว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังจะไปหาผู้หญิงคนอื่น

"ตอนเย็นผมมีนัดกับใครอย่างนั้นเหรอยายเฉิ่ม"

"ตอนเย็นคุณนิคมีนัดกับคุณแอนนาที่ร้านอาหารชั้นดาดฟ้าของโรงแรมค่ะ"ราวกับมีเข็มแหลม ๆ แทงลงตรงหัวใจ หลังจากทั้งคู่ทานอาหารเสร็จก็คงไม่ต้องบอกว่าจะย้ายไปต่อที่ไหน ถ้าไม่ใช้ห้องสวีทหวานห้องใดห้องหนึ่งของโรงแรม และก็คงไม่ต้องเดาให้ยากว่าทั้งคู่จะทำอะไรกันเพราะมันก็คงไม่พ้นกิจกรรมอันแสนดุเดือดบนเตียงนอน

"ตารางงานของผมวันนี้มีเพียงเท่านี้ใช่ไหม"

"ใช่ค่ะ"

"ถ้าไม่มีอะไรแล้วป้าก็ไปทำงานต่อเถอะ อีกสักพักก็ใกล้จะถึงเวลาประชุมแล้ว"

"ค่ะ คุณนิค"ดาริกาหมุนตัวหันหลังเดินออกไปจากห้องทำงาน ด้วยความรู้สึกคับแน่นอยู่ในอก ทุกทุกวันเธอต้องมาทนเห็นชายหนุ่มพัวพันกับหญิงสาวมากหน้าหลายตา ผู้หญิงทุกคนของโดมินินั้นล้วนเป็นคนมีเชื่อเสียงโด่งดัง ทั้งดารา ไฮโซ เซเลบริตี้คนดัง นางแบบ หรือแม้แต่นักธุรกิจ ข้างกายของเขานั้นสับเปลี่ยนคนควงไม่เว้นแม้แต่ละวัน ฉายาคาสโนวาเสือร้ายตัวพ่อไม่ได้มาเพราะโชคช่วย

สื่อสังคมออกข่าวเกี่ยวกับความเจ้าชู้ของโดมินิคหนาหูขึ้นทุกวัน จนผู้เป็นมารดาของเขานั้นรู้สึกหนักใจเพราะกลัวว่าวันหนึ่งวันใดลูกชายเพียงคนเดียวของเธอจะพลาดทำผู้หญิงหิวเงินพวกนั้นท้องเข้าให้ จนทำให้มาดามแสงเดือนฉายมารดาชาวไทยแท้ของโดมินิคมาปรึกษากับความเจ้าชู้ของลูกชายกับเธออยู่บ่อยครั้ง

"คิดหวังอะไรอยู่ดาริน เธอไม่เคยอยู่ในสายตาของบอสเสียด้วยซ้ำ เลิกหวังอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้สักที"ฝ่ามือเรียวทั้งสองข้างตบลงบนใบหน้าของตัวเองเบา ๆ เพื่อเรียกสติกลับคืนมา แต่ทว่าคนอย่างเธอก็อยากจะมีความหวังให้กับตัวเองบ้าง ว่าสักวันโดมินิคจะหันมามองที่เธอ

"นั่งประชุมตั้งนานปวดตาเป็นบ้า"ดารินได้แต่ฟังผู้เป็นเจ้านายบ่น หลังจากเสร็จการประชุมทั้งสองก็รีบเดินออกมา สายตาของดาริกามองตามแผ่นหลังใหญ่ที่เดินออกไปไกลจนใกล้จะถึงห้องทำงานของชายหนุ่ม

"คุณริน เดี๋ยวคุณช่วยไปพบกับทางบริษัทออแกไนซ์แทนผมทีนะ ผมมีธุระด่วน"

"ได้ค่ะบอส"เลขาอย่างเธอมีหน้าที่ทำตามคำสั่งของผู้เป็นเจ้านายก็เท่านั้น แม้ว่าปากอยากจะถามออกไปว่ามีธุระด่วนอะไร แต่ใจของเธอกลับปอดแหกได้แต่ยืนมองตามแผ่นหลังใหญ่ไหล่กว้างในชุดสูทเดินออกไปแค่เพียงเท่านั้น

"เธอเป็นเพียงแค่เลขาของเขาดาริกา เธอไม่ใช้ภรรยาที่จะต้องมาคอยตามหึงหวง"

"เห้อ เหนื่อยชะมัด"ดาริกาบ่นออกมาด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากกลับมาถึงห้องพักเมื่อเสร็จจากการทำงาน แว่นอันใหญ่ถูกถอดออกมาวางบนโต๊ะกระจกพร้อมกับร่างเพรียวบางเอนตัวลงนอนบนโซฟา ความเหนื่อยล้าจากการทำงานอันแสนหนักหน่วงมาตลอดทั้งอาทิตย์มันทำให้เธอจมลึกลงไปในห้วงนิทรา

ติ๊ด ติ๊ด

โทรศัพท์เครื่องหรูบางเฉียบแผดเสียงเรียกเข้าดังลั่นจนทำให้คนที่กำลังนอนหลังอยู่บนโซฟาตัวใหญ่อย่างสบายนั้นจำใจต้องยันกายลุกขึ้นมารับสาย

"ฮัลโหล ดาริกาพูดสายค่ะ"

"ริน นั่นคุณกำลังทำอะไรอยู่ ผมมีเรื่องอยากให้คุณช่วย"น้ำเสียงร้อนรนของโดมินิคทำให้ดาริกาต้องยกโทรศัพท์ออกจากหูเพื่อดูให้แน่ชัดว่าเป็นโดมินิคโทรมา เพราะปกติแล้วเขาจะไม่ใช้น้ำเสียงร้อนรนพูดกับเธอแบบนี้

"บอสมีอะไรให้รินช่วยอย่างนั้นเหรอคะ"

"คุณช่วยซื้อถุงยางแล้วเอามาให้ผมที่โรงแรมหน่อยจะได้ไหม"น้ำตาแทบจะไหลออกมาโดยทันที นี่มันเป็นเวรกรรมอะไรของเธอกันดาริกา