ตอนที่ 18 เครื่องปรุงต้องเข้าแล้ว
1136 Words
เขากับเอลล่า หิ้วปลาที่ทำเสร็จแล้วเข้ามาในบ้าน พวกไทนี่กลับมาพร้อมกับขนมปังแล้ว แนชจึงบอกให้ทุกคนพักผ่อนนิดหน่อยก่อนบอกให้ไปหากิ่งไม้มาเสียบปลากับมาจุดไฟ เขาบอกรายละเอียดต่าง ๆ ให้เพื่อน ๆ ฟัง จากนั้นเด็ก ๆ ทุกคนจึงแยกย้ายไปตามที่ได้รับมอบหมาย
" ตายละ ลืมตะไคร้กับผักบุ้งได้ไง " จากนั้นเด็กชายก็วิ่งหน้าตั้ง ไปตรงกอตะไคร้ตรงสะพานนู่น กับกอผักบุ้งที่ขึ้นมากมายตามริมน้ำ พอเสร็จจึงวิ่งกลับมาถึงบ้านก็ลมแทบจับ
เขานั่งพัก ในใจคิดว่าพักซักหน่อยแล้วกันและเอนตัวลงนอน
" 3 วันแล้วซินะ ที่นู่นเป็นไงกันบ้างนะ " เด็กชายคิดไปถึงคนรอบตัวที่โลกเดิม เขาคิดถึงครอบครัวเหลือเกิน พลันขอบตาก็เริ่มชื้น
" ไม่ซิ จะมางอแงไม่ได้ซิ เรามาอยู่ที่นี่แล้ว อุส่าได้โอกาสมีชีวิตอีกครั้ง ยังไงก็ต้องมีชีวิตต่อไป ลาก่อนนะทุกคนที่โลกนู้น " เขาพูดพลางเช็ดน้ำตา ความทรงจำดี ๆ ก็ต้องเก็บไว้ในใจให้ตลอดไปแหละนะ อย่างน้อยก็ไม่ลืมว่าเราเคยเป็นยังไง มีคนรักคนห่วงแค่ไหน
" เอาละ ที่นี่ก็ยังมีครอบครัวนะ " เด็กชายพูดกับตัวเอง
ทุกคนกลับมาแล้ว เขาจึงสลัดความเศร้าทิ้ง มาจดจ่อกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
" เอากิ่งไม้สด มาเสียบปลาแบบนี้นะ " แนชทำให้เพื่อน ๆ ดู
" ส่วนปลาที่เป็นแผ่น ๆ นี้ เอาไม้เสียบแบบนี้นะทำทั้งสองฝั่งซ้ายขวา " เขาเอาไม้เสียบไปที่เนื้อปลา ขึ้น ลง เหมือนเย็บผ้า วิธีตามเชฟชาวอาทิตย์อุทัยเลย แต่เปลี่ยนจากเหล็กเสียบบาร์บีคิวเป็นไม้สดเหลาปลายให้แหลม สภาพก็จะเยินกว่านิด ๆ แหละนะ ส่วนปลาหลด กับปลากระทิง ที่จริงอยากเอาไว้ตากแห้ง แต่ช่างมัน ย่าง ๆ ไปเลย ก่อนปล่อยให้พวกเขาทำ กุ้งก็ทำแบบเดิม ให้พวกเขาทำบ่อย ๆ จะได้มีประสบการณ์ และไอการฝึกฝนนี่แหละจะทำให้คนเชี่ยวชาญ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ความพยายามไม่เคยหักหลังใคร ยกเว้นเรื่องความรักมั้ง ผ่ามมม!!!
" เหมยลี่ ไปตามลุงแบรดมาจุดไฟให้พวกเราหน่อย " เขาวานเด็กสาว
" ได้เลย " เด็กสาวตกปากรับคำ แล้ววิ่งออกไป
ที่จริงเขาอยากลองใช้ หินเหล็กไฟนะ แต่ลุงแบรดบอกแล้วว่าจะมาจุดให้ แล้วที่สำคัญ เขายังไม่ได้ถามวิธีใช้!!!
ซักพักเหมยลี่กับลุงแบรดก็มา แบรดก็เข้าไปจุดไฟให้ แล้วพร้อมส่งถ้วยกับถาดให้แล้วจึงเดินกลับไปสะสางงานต่อ
" ข้าไปทำงานต่อนะ " เขาพลางเหลือบมองปลาที่เด็กชายจัดเตรียมไว้ ตัวไหนนะ ปลารูปร่างประหลาดอยากเห็นมันเหมือนกัน
แบรดได้ฟังเรื่องราวมาจากคาร์ลแล้ว ทหารหนุ่มกลับมาเล่าให้เขาฟังถึงเรื่องปลายาว ๆ ที่เหมือนงู แต่ไม่มีเกล็ด เรียกว่าปลาไหล ใน 3 วันมานี้มีเรื่องตื่นเต้นมาทุกวัน ถึงจะไม่ใช่เรื่องยิ่งใหญ่อะไร แต่ก็อย่างน้อยมีเรื่องอะไรใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิตที่จำเจของเขา และหมู่บ้านที่โคตรสงบสุขนี้ละนะ
" เดี๋ยวข้าเอาไปส่งนะลุง ขอบคุณครับ " แนชตอบกลับ หลังจากนั้นหันมาบอกเพื่อน ๆ
" เราต้มหอยกันก่อนนะ หลังจากนั้นพอไฟเบาลงเราค่อย ย่างกุ้งกับปลา " เขาสั่งงานเหมือนเดิม ขั้นตอนการทำงานก็ผ่านไปตามขั้นตามตอน
" เอาละ กุ้งก็ทำเหมือนเดิมนะส่วนปลาก็ทำคล้าย ๆ กันนะ ปลาจะใช้เวลานานกว่า ใช้ไฟความแรงอ่อน ๆ หน่อยนะ ตรงหัวเน้น ๆ หน่อยนะ ส่วนปลาแผ่น ๆ ตรงนี้ ด้านหนังมันเน้นหน่อย ย่างให้นานกว่าฝั่งเนื้อ
เด็กชายสั่งไป ดูไป สอนไปจนอาหาร ทั้งหมดเสร็จสิ้น ครบจบกระบวนการ ทั้งซุปหอยที่ตักลงในชาม กุ้งเผาเอย ปลาย่างเอย ล้วนอยู่บนถาด ส่งกลิ่นหอมกรุ่นตามธรรมชาติของตัวมันเองออกมา ส่วนของฝั่งทหารก็แยกไว้เสร็จสรรพ
" เอาละ แจกขนมปัง ก่อนกินพวกปลาจะมีก้างแบบนี้นะ" เขาบิเนื้อปลามา แล้วบี้ ๆ ให้เพื่อน ๆ ดู พลางหยิบสิ่งของใส ๆ ขาว ๆ ปลายแหลมขึ้นมา
" อันนี้คือก้างนะ ทุกคนต้องระวังเอาเนื้อเข้าปากต้องค่อย ๆ เคี้ยวแบบนี้ " เขาทำให้ดู
" ทุกคนต้องระวังนะ จะรีบกินไม่ได้เด็ดขาด มันไปติดในคอจะลำบากมากนะ เจ้าจะกินอาหารไม่อร่อยเลยและรำคาญมันมาก " หลังพูดจบเขาเลาะเนื้อปลาเทราต์ออกจากก้างแล้วแยกออกมา
" เอาละ กินกันได้ " ในใจอยากพูดว่า อิตาดาคิมัส ซะเลย มื้อนี้มีปลาไหลย่างนะจ๊ะ ทำเป็นเล่นไป ไม่ธรรมดา เลยอยากทำตามวัฒนธรรมและมารยาทบนโต๊ะอาหารของชาวอาทิตย์อุทัยที่มักจะพูดก่อนการกินอาหารเสมอ ๆ
ในใจเด็กทุกคน สีหน้า แววตา มีแต่คำว่าอร่อย เด็กทุกคนตอนกินปลามีระเบียบมากไม่ได้รีบเอาเข้าปาก และเช่นเดิม เป็นมื้ออาหารแห่งน้ำตา แต่มันคือน้ำตาแห่งความสุขแหละนะ อย่างน้อยก็สำหรับเด็กคนอื่นยกเว้นแนช
" เครื่องปรุงต้องเข้าจริงจังละ " เขาคิด เดี๋ยวเอาอาหารไปให้ลุงแบรดต้องลองถามเสียหน่อยแล้ว คิดเสร็จก็สวาปามอาหารตรงหน้าร่วมกับเพื่อน ๆ ต่อ
" อื้ม ปลาดุกตัวนี้เนื้อแน่นไม่เหมือนปลาดุกที่เคยกิน " เขาพึมพำคนเดียว " อร่อยกว่าแหะ " ในโลกเดิมปลาดุกลำพันหาเจอยากมากแล้ว
หลังจากอาหารตรงหน้าเหลือแค่เปลือกและก้างแล้ว หลังจากการเก็บกวาดแยกขยะ เขาให้ทุกคนไปล้างมือ บ้วนปาก แล้วมาพักผ่อน เขาบอกทุกคนว่าพรุ่งนี้ทำตามสิ่งที่ได้นัดแนะกันไว้เหมือนเดิม ใครทำอะไรก็ทำแบบนั้น คนไปหากุ้ง หอย ปู ปลาก็หาไป เอาขยะไปทิ้งก็ทิ้งไป เข้าเมืองก็เข้าไป คืนนี้นอนได้เลยไม่ต้องรอเขา พูดจบก็ถืออาหารมุ่งตรงไปที่กองรักษาการณ์ ในใจมีแต่ เกลือ และ เกลือ
" ก็อก ก็อก ก็อก " เด็กชายวางอาหารไว้บนพื้นก่อนเคาะประตู แล้วยกอาหารขึ้นมาอีกครั้ง
" แอ๊ดดดดดดดดด " เสียงประตูเปิด
" เข้ามาซิ เจ้าหนู "
- Writer
