เอาชีวิตรอดในโลกแฟนตาซีด้วยความรู้ยุค 2000+

ตอนที่ 19 อยากได้เกลือ

แบรดเป็นคนมาเปิดประตูเองในครั้งนี้

เด็กชายเดินเข้ามา นอกจากแบรดแล้ว คนอื่นไม่ได้อยู่ในห้องเลย เขาวางอาหารบนโต๊ะกลางห้องเหมือนเดิม แบรดถามว่า " ตัวไหนละคือปลาไหล " เขาไม่เห็นปลาตัวยาว ๆ

" อันนี้ครับ " เข้าชี้ไปที่เนื้อแผ่นสี่เหลี่ยม

" ไม่ใช่ยาว ๆ หรือไง " แบรดสงสัย " ตอนแรกที่คาร์ลมาเล่าให้ข้าฟัง ข้าก็คิดว่าเจ้าเจอปลาพันธุ์ใหม่ ข้านี่ดีใจแทนเจ้าเลย " เขาบอก

" มันตัวยาว ๆ ละครับ แต่ผมแล่เนื้อมันออกมา แล้วเอามาย่าง เลยออกมาเป็นแบบนี้แหละครับ " เขาบอกกับแบรด " แต่ลุงแบรดดีใจกับผมทำไมหรอครับ "

" เจ้าจำที่ข้าบอกว่าถ้าเจอสมุนไพรหรืออะไรใหม่ ๆ แล้วเอาไปแจ้งทางกิลด์ ก็จะได้ค่าค้นพบได้ไหมละ หรือเจ้าจะจำไม่ได้แล้วหรือ " เขาถามเด็กชาย

" อ่อ จำได้ครับ " แต่จริง ๆ คือลืมสนิท ฮ่า ฮ่า

" นั่นละ สิ่งอื่นก็เช่นกันนะ ถ้าพบสิ่งใหม่ ๆ แล้วไปบอกทางกิลด์ ก็จะได้ค่าค้นพบ แต่คาร์ลบอกว่าเจ้าได้ยินมาจากคนขายปลาในเมือง " แบรดบอก

" อ่อนออออ คือเค้าบอกแค่ว่าถ้าลักษณะแบบนี้เป็นปลาไหล แต่ผมคิดว่าน่าจะคนละสายพันธุ์กันนะครับ ลุงจะพาผมไปเพื่อให้เค้าตรวจดูได้ไหมครับ ผมอยากลองดู " เด็กชายบอก

" ก็ได้นะ แต่ต้องช่วงเที่ยงวันแหละนะ ข้าสามารถพาเจ้าไปได้ " แบรดตอบเด็กชาย

" ขอบคุณครับ ถ้าผมได้ตัวมันอีกผมจะมาหาครับ ลุงแบรดลองชิมเนื้อมันซิครับ " เขากล่าวขอบคุณแบรด

" อื้มมม หอมดีนะ " เขาก้มลงมาดม อาหารมีเพิ่มจากครั้งที่แล้วก็คือปลาย่าง สำหรับเขาปลานั้นหาซื้อกินได้อยู่แล้วแต่ชาวบ้านปกติจะได้กินก็ยากหน่อยแหละเพราะการตกปลาก็กว่าจะได้ปลา จะซื้อก็แพงแต่ที่อยากสัมผัสเห็นจะเป็นเจ้าปลาไหลนี่แหละ

" ปลาไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะได้กินบ่อย ๆ หรอกนะ " เขาบอกเด็กชาย

จับมาขายดีไหมนะ แนชคิด แต่เก็บไว้กินดีกว่าไว้หาได้มากพอค่อยเอาไปขายทีละนิด ถ้าคนธรรมดาไม่ได้กินบ่อย ๆ น่าจะมีราคา

" ลุงแบรดครับ " แนชเอ่ยเรียก

เขาหันกลับมาทางเด็กชาย " หืม ว่าไง "

" คือผมอยากได้เกลือนะครับ " เด็กชายเริ่มทันที " ไอเจ้าพวกนี้จะอร่อยมากขึ้นเลยครับ "

" อืม ข้ารู้ ในตัวเมืองก็มีปลาย่างขาย ย่างเสร็จแล้วเสิร์ฟมากับเกลือ " แบรดบอก

-_- ' ไม่ใช่คลุกเกลือแล้วค่อยย่างรึ

" มันก็ไม่ได้แพงมากมายสำหรับข้าหรอกนะ แต่สำหรับคนธรรมดา มันก็ค่อนข้างมีราคา ข้าให้เจ้าซัก 100 กรัมก็ได้ " เขาบอกต่อ

" ถ้าลุงให้ผมก็เอานะ แต่ผมอยากรู้ราคาไว้นะครับ " แนชบอกเขาไป

" เกลือสะอาด 100 กรัมละ 1 เหรียญเงินใหญ่ " เขาบอก

O.O ไม่รู้เยอะไหม ต้องเข้าเมืองดูมูลค่าสินค้าซะหน่อยแล้ว เด็กชายคิดในใจ

"เอ่อ มีแบบไม่สะอาดด้วยหรอครับ " เขาถามออกมา

" มี 100 กรัมก็เหรียญเงินเล็กล่ะ มันมีดินปนเปื้อนมาด้วย "

" เกลือสะอาดมีราคาพอ ๆ กันกับสมุนไพรรักษาอาการไข้ หวัดเลยล่ะนะ " แบรดเสริมต่อ

" แล้วเครื่องปรุงรส เอ่อ ปรุงอาหารอย่างอื่นละครับ " เด็กชายถาม

" ก็มีแต่น้ำผึ้ง กับเกลือ น้ำผึ้งก็แพงพอ ๆ กันกับเกลือนี่แหละ ต้องหาตามธรรมชาติ ซึ่งไม่ได้หาเจอง่าย ๆ หรือไม่ก็ดันเจี้ยนวัตถุดิบ มีมอนสเตอร์คล้ายผึ้งอยู่แต่ตัวใหญ่กว่ามาก รังมันให้น้ำผึ้งมากมาย ส่วนขนมก็ใช้รสชาติอื่นจากผลไม้ " แบรดตอบ

มีแค่ 2 อย่างเองรึไง

" มีแค่ 2 อย่างนี้หรอ ไม่มีอย่างอื่นอีกหรือครับ คนใช้เวทย์ ประเมิน ไม่ตามหาเครื่องปรุงรสแบบอื่นนอกจากนี้กันหรือครับ " เด็กชายสงสัย

" เวทย์ประเมิน ขั้นต้นทำให้รู้ชื่อได้ ขั้นกลางเห็นรายละเอียดขึ้นอีกนิดหน่อยว่ามันคืออะไร ขั้นสูงจะทำให้รู้รายละเอียดเกี่ยวกับตัวมันที่มากขึ้นหน่อย ขั้นเชี่ยวชาญนู่นแหละถึงจะรู้ได้ไหมว่ามันกินได้ไม่ได้ มีพิษหรือเปล่า พอรู้แล้วถึงจะมาทดสอบกินกันล่ะนะ แล้วอย่างที่บอก นักประเมินระดับสูง กับ เชี่ยวชาญมีแค่หยิบมือในอาณาจักรเรา แล้วกว่าจะรู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร ต้องเปิดใช้เวทย์ประเมินกี่ครั้งละ จะบุกเบิก วันนึงจะได้กี่เมตรละคิดว่า จะเปิดนาน ๆ ก็กินมานาเรื่อย ๆ อีก " แบรดร่ายยาว

แต่ของเขาขั้นแตกฉาน !!!

" แล้วขั้นของเวทมนตร์ มีกี่ขั้นครับ " เขาลองถามแบรดต่อ

" ก็มี ขั้นต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง ขั้นเชี่ยวชาญ ขั้นมาสเตอร์ ทั้งหมด 5 ขั้น " แบรดตอบ

O.o หืม 5 ขั้น แล้วของเขาอยู่ขั้นไหนเนี่ย เลยขั้นมาสเตอร์ไปอีกหรือไง สูงขนาดไหนวะเนี่ย

พอรู้คร่าว ๆ แล้ว เกลือ น้ำผึ้ง สมุนไพรรักษาไข้หวัด ราคา 1 เหรียญเงินใหญ่

" แล้วคนธรรมดาที่เข้าไปหางานในเมืองละครับ ได้กันเท่าไหร่ " แนชถามต่อ

" 2 - 3 เหรียญเงินเล็ก ส่วนขนมปังที่เจ้าได้มาจากการช่วยงานก้อนละ 5 ทองแดงเล็ก เป็นขนมปังข้าวโอ๊ต " เขาตอบเด็กชาย

" อืมมม คิดง่าย ๆ แบบเราดีกว่า " เขาจัดการความคิดเรื่องเงินใหม่

ทองแดงเล็ก เป็น 1 บาท

ทองแดงใหญ่ เป็น 10 บาท

เงินเล็ก เป็น 100 บาท

เงินใหญ่ เป็น 1000 บาท

ทอง เป็น 10000 บาท

ก้อนทอง เป็น หนึ่งแสนนน !!!

เอาเป็นแบบนี้ละกัน ง่ายดี !! แต่เกลือขีดละ 1000 เลยนะแม่เจ้า

" ถ้าผมจะเริ่มขายของ ลุงช่วยเป็นตัวแทนขายให้ผมได้ไหม " เขาลองถามแบรด

" หืม เจ้าจะขายอะไร " แบรดถามกลับ

" อาจจะเป็นปลาสด หรือพวกสมุนไพรหรือผลไม้ป่าก็ได้ครับ หรือว่าผมสามารถไปขายอาหารได้ไหมครับ " แนชตอบพร้อมกับถามกลับ

" เจ้าสามารถไปขายอาหารได้ และพวกของที่เจ้าพูดมาเป็นของที่มีราคาทั้งนั้น ตรงกลางเมืองจะมีตลาดของกิลด์เปิดให้สมาชิคในกิลด์ขายอยู่ แต่อนุญาตให้ชาวบ้านมาขายของได้แต่จะเก็บค่าสถานที่ แต่ถ้าขายปลาสดซึ่งเป็นวัตถุดิบ ขอแนะนำให้ขายกับทางกิลด์การค้าดีกว่า ราคาก็สมเหตุสมผล ข้าสามารถไปขายให้เจ้าได้ถ้าเป็นเช่นนั้น " เขาตอบเด็กชาย

" ขอบคุณครับลุงแบรด งั้นผมกลับเลยดีกว่าครับ " แนชขอตัวกลับ

" เดินกลับดี ๆ เดี๋ยวซักพัก ข้าไปดูไฟให้ แล้วเดี๋ยวเอาเกลือไปให้ด้วย" เขาพูดพลางลุกไปส่งเด็กชายที่หน้าประตู พอเด็กชายออกไปเขาจึงกลับมาก้มหน้าก้มตาเคลียร์งานตรงหน้าต่อ

เด็กชายเดินคิดมาเรื่อย ๆ ตลอดทาง พรุ่งนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะเข้าป่าดีกว่าเผื่อเจออะไรนอกจาก 2 อย่างนี้ พลางเดินให้เร็วขึ้น เพื่อจะได้ถึง ' บ้าน ' ของเขาไว ๆ