ตอนที่ 12 ความรู้เกี่ยวกับโลกใหม่และอัตราแลกเปลี่ยน
1341 Words
" ก็อก ก็อก ก็อก " เสียงเคาะประตูดังขึ้น
เมื่อจัดการกับมื้อเย็นเรียบร้อย แนชจึงได้สั่งการเพื่อน ๆ เรื่องเก็บ ถ้วยชามรามไห ให้เรียบร้อยแล้วจึงยกส่วนของแบรดกับลูกน้องของเขาไปให้ที่กองรักษาการณ์
" แอ๊ดดดดดด ด ด " สมิธเดินมาเปิดประตู
" เข้ามาซิ หัวหน้ารอเจ้าอยู่เลย " เขาเอ่ยชวนเด็กหนุ่ม
แบรดบอกเขาว่าเดี๋ยวแนชเอาอาหารมาให้ เขาสงสัยว่าอาหารที่เด็กน้อยคนนี้ทำมาจะเป็นอย่างไร เขาสงสัยจริงๆ อาหารจากเด็กกำพร้า ถ้าเขาไม่ได้เที่ยวตะลอน ๆ ไปนั่นไปนี่กับแนชในวันนี้ เขาคงคิดไม่ออกว่าเด็กกำพร้าจะเอาอะไรมาให้ทหารแบบพวกเขา เด็กคนนี้มีความคิดแปลกใหม่ น่าสนใจ เขาจึงสงสัยว่าเด็กคนนี้จะนำอาหารอะไร มานำเสนอในวันนี้
เด็กชายเดินเข้ามา ข้างในนี้เข้ามาก็มีโต๊ะตัวใหญ่รูปร่างสี่เหลี่ยมผืนผ้าวางตามความยาวห้อง อยู่ตรงกลางห้องเยื้องไปทางซ้ายเด็กชายนิดหน่อยมีเก้าอี้ ตรงกลางโต๊ะมีเชิงเทียน 2 อัน จุดอยู่ เหมือนจะเอาไว้กินข้าว เขาเดาเอา เลยโต๊ะตรงกลางไปหน่อยก็ดูเหมือนจะเป็นโต๊ะทำงานประจำตำแหน่งของแบรดละนะ ทางขวามือของแบรดก็มีชั้นที่น่าจะวางเอกสาร พะรุงพะรังไปหมด บนโต๊ะมีตะเกียงวางอยู่อีกข้างมีกองเอกสาร มองไปทางซ้ายมือของเขาเป็นบันไดขึ้นข้างบน ตรงหน้าทางขึ้นบันได เป็นเตาผิงถูกจุดอยู่ อาคารทั้งหลังทำจากไม้ มีคบไฟขนาบข้างทางซ้ายขวาของประตู ผนังทางซ้ายของเด็กชายมี 1 อัน บนหัวแบรดมีเชิงเทียนอลังการงานสร้าง 1 อัน จุดเทียนแบบไม่เกรงใจหน้าอินทร์หน้าพรหมทั้งนั้น ตรงนั้นสว่างไสวยิ่งกว่าอนาคตในโลกเก่าของแนชอีก ทางขวาที่ติดกับประตูและเตาผิง คือเตียง และกองฟืน ในกองรักษาการณ์ตอนนี้มีแบรด สมิธ กับ ทหารอีก 1 คน อีก 4 คนที่เหลือน่าจะไปลาดตระเวนรอบหมู่บ้านเพื่อดูแลความปลอดภัย
แนชเอาอาหารวางบนโต๊ะอาหาร " ลุงแบรด อาหารของวันนี้ครับ กินตอนนี้ยังพออุ่น ๆ นะครับ จะอร่อยกว่าตอนที่มันเย็น " จะยังไม่อุ่นอยู่ได้ไง ที่บ้านกินอย่างพายุ !!
แบรดเดินออกมาจากโต๊ะทำงาน " โอ้ ไหนดูซิ วันนี้ข้าจะได้ลิ้มรสอะไร " เขาพูดพลางเดินมาที่เด็กชายยืนอยู่
" ในถ้วยเป็นซุปหอยครับ แต่ไม่มีเครื่องปรุงอะไรมากมายครับ แค่ใส่สมุนไพรลงไปอย่างเดียวต้มกับหอย อีกเมนูคือ กุ้งเผาครับ มา ๆ เดี๋ยวผมบอกว่ากินยังไง " เด็กหนุ่มเอ่ย
" หืมเจ้าว่าสมุนไพรรึ ที่เจ้าพวกนักสมุนไพร ใช้กันนะหรือ มันเอาไว้รักษาอาการป่วยไข้ไม่ใช่หรือ พวกข้าไม่ได้ป่วย " แบรดถาม
" สมุนไพรเอามาทำอาหารได้ครับ มีสรรพคุณเหมือนตอนใช้รักษาแหละครับ แต่ไม่รุนแรงขนาดยาที่นักสมุนไพรจัด แบบนี้จะออกแนวค่อย ๆ เสริมความแข็งแรงของร่างกายเรานะครับ " เขาบอกแบรดที่ตอนนี้กำลังเอามือเกาคางอยู่
" เจ้านี่ถือเป็นเด็กกำพร้าที่ค่อนข้างรู้มากนะ แล้วสมุนไพรที่ใส่อยู่ไหนละ สมุนไพรมีราคานะ " เขาบอกออกมา
" ผมได้ฟังจากพวกนักสมุนไพรที่เมืองตอนไปหางานทำแหละครับ " มุกเดิม " ส่วนสมุนไพร ผมตักออกไปแล้ว แต่ว่า...... สมุนไพรถ้าเจอ ขายได้ไหมครับ แล้วราคาเป็นยังไงครับ " แนชถาม
" นั่งก่อนดีกว่า ดูแล้วคงนาน " แบรดบอกเด็กชาย " ขายได้ แต่ราคาจะเป็นทางกิลด์นักเวทย์กำหนดล่ะ ถ้าสมุนไพรบางตัวยังไม่ถูกค้นพบหรือยังไม่มีคนรู้จัก ก็จะต้องรอนักประเมินขั้นสูงมาประเมิน ซึ่งต้องมีการใช้เวลาเพราะนักประเมินขั้นสูงที่สามารถดูรายเอียดมาก ๆ ได้นั้น ในโลกมีน้อยมาก ๆ แต่ถ้าได้รับการยืนยันก็จะได้ค่าค้นพบล่ะนะ ซึ่งก็แล้วแต่กิลด์นักเวทย์อีกเหมือนกัน แต่จะได้มีชื่อเป็นผู้ค้นพบ " เขาตอบ
" อืมม " เขาคิดตาม " แล้วกิลด์นี่มีกี่กิลด์ครับ มีอะไรบ้าง "
แนชถาม
" มีหลายกิลด์เยอะแยะไปหมด แต่ใหญ่ ๆ และสำคัญที่ควบคุมกิลด์ขนาดเล็กทั้งหมดก็มี กิลด์การค้า กิลด์นักเวทย์ วิหาร และกิลด์นักผจญภัย พวกเขาทำงานร่วมกันกับทางอาณาจักร และกิลด์ทหารรับจ้าง กิลด์การค้าก็จัดการซื้อ ขาย สินค้าทุกอย่างรวมถึงสิ่งมีชีวิตด้วยนะเช่นทาส สัตว์อสูรสวยงาม ทุกอย่างจริง ๆ เพราะกิลด์อื่น ๆ จะส่งของมาขายยังกิลด์การค้าและกระจาย ๆ ออกไป ใครจะค้าขายอะไร ถ้ามาลงทะเบียนจะทำอะไรง่ายกว่าล่ะ เข้าออกเมืองก็ง่าย
กิลด์นักเวทย์ ก็รวมตัวพวกที่หมกตัวอยู่กับเวทมนตร์คิดอุปกรณ์เวทมนตร์ ใบเวทย์ อะไรที่เกี่ยวกับเวทมนตร์ทั้งหมด นักสมุนไพรก็อยู่ในกิลด์นี้ เพราะการทำยาจากสมุนไพร ก็ใช้เวทมนตร์ในกระบวนการแปรรูป ทำเสร็จค่อยส่งให้กิลด์การค้า
วิหารก็เกี่ยวกับทางความเชื่อศรัธทรา และเป็นผู้รับใช้ท่าน แมกน่า ( Magna ภาษาละตินแปลว่ายิ่งใหญ่ ) สร้างน้ำยาล้างคำสาป สร้างอุปกรณ์เวทย์ที่เกี่ยวกับเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ ปราบมอสเตอร์จำพวกผี วิญญาณ อสูรปิศาจ แก้คำสาป รักษาอาการบาดเจ็บ แต่รักษาอาการป่วยไข้ไม่ได้ ไม่ใช่ไม่ได้ซิ เพราะนักบวชขั้นสูงที่มีความสามารถ ' Purify ' ( ชำระล้าง ) มีน้อยพอ ๆ กับพวกนักประเมินขั้นสูงเลย อาณาจักรเรามีตามเมืองใหญ่เมืองละคน ทุกเดือนเค้าจะส่งหินเวทย์ชำระล้างให้แต่ละหมู่บ้าน หรือเมืองโดยการจัดส่งไปทางอาณาจักร และอาณาจักรก็ส่งต่อไปตามเมืองต่าง ๆ
กิลด์นักผจญภัยก็ รับคำร้องว่าจ้าง ออกผจญภัยไปทั่ว ค้นหาดันเจี้ยน หาสมบัติ หาวัตถุดิบต่าง ๆ เช่น สมุนไพร เนื้อชั้นสูงและวัตถุดิบที่มาจากมอนสเตอร์ มาให้กิลด์การค้าขาย
ส่วนอาณาจักรก็ดูแลปกครองบ้านเมือง มีลำดับชั้นของขุนนาง มีทั้งนักเวทย์นักบวชและทหาร แต่จะพ่วงด้วยคำว่าหลวงต่อท้าย และจัดสรรปันส่วนภาษีที่เก็บได้
กิลด์ทหารรับจ้างก็เป็นกลุ่มที่ไม่ขึ้นกับอาณาจักรไหน ถ้ามีใครจ่ายให้ไปรบก็ไปรบภายใต้การสั่งการณ์ของอาณาจักรนั้น ๆ หรือจะจ้างถาวรก็ได้ แล้วแต่ตกลงกัน การจ้างถาวรสัญญาจะสิ้นสุดเมื่อหัวหน้าทหารรับจ้างหน่วยนั้นที่ตกลงสัญญามีการเปลี่ยนแปลง หรืออาณาจักรนั้นมีการเปลี่ยนแปลง " แบรดร่ายยาว
" งั้นลุงแบรดก็ทหารหลวง ใช่ไหมครับ " เด็กชายถาม
" ใช่ " เขาตอบ " ทหารรับจ้างมีเมืองของเค้า และมีหน้าที่รบอย่างเดียว จะไม่ถูกส่งมาเฝ้า ใครหรืออะไรทั้งนั้น "
" แล้วการแลกเปลี่ยนเป็นยังไงครับ ผมได้แต่แค่ขนมปัง ผมอยากรู้ราคาค่างวดของมัน " แนชถาม
แบรดมอง เด็กนี่คำพูดคำจาเหมือนคนมีความรู้จริงๆ " อัตราแลกเปลี่ยนที่ใช้กันทั่วไป เริ่มจาก เหรียญทองแดงเล็ก 10 เหรียญ เท่ากับ 1 เหรียญทองแดงใหญ่ 10 เหรียญทองแดงใหญ่ เท่ากับ 1 เหรียญเงินเล็ก 10 เหรียญเงินเล็ก เท่ากับ1 เหรียญเงินใหญ่ 10 เหรียญเงินใหญ่ เท่ากับเหรียญทอง 10 เหรียญทอง เท่ากับ 1 ก้อนทอง ตามทันไหม " เขาถามแนช
" สบาย หายห่วงครับ " แนชพยักหน้า
เด็กคนนี้คำพูดก็มักแปลกประหลาดนัก แบรดคิดพลางถามเด็กชายตรงหน้า
" อยากรู้อะไรอีกไหม "
****************************
ตอนนี้ กับอีก 2 ตอนข้างหน้าจะเป็นรายละเอียดเกี่ยวกับโลกนี้ครับ ทนอ่านกันหน่อยนะครับ
- Writer
