ตอนที่ 16 จับไม่ไหวหรอก
1195 Words
เหมยลี่กับเด็กหญิงคนอื่นช่วยกันแบกร่างเด็กชายเข้าร่มไม้ใกล้ ๆ
" แนช ๆ ๆ ๆ เจ้าเป็นยังไงบ้าง " เหมยลี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงระคนตกใจ เมื่อเห็นเด็กหนุ่มขยับเปลือกตาและลืมตาขึ้นมา
" ไม่เป็นอะไรมาก " เด็กชายตอบพร้อมกับลุกขึ้นนั่ง พลางเอามือกุมหัว " เมื่อคืนข้ารู้สึกหนาวนะเหมยลี่ เลยนอนไม่ค่อยหลับ พอเพลียแล้วเจอแดด เลยเป็นลมไป " เขาหาข้ออ้าง
" เจ้าต้องดูแลตัวเองหน่อยนะ พวกข้าถือว่าเจ้าเป็นหัวหน้าพวกข้านะ ถ้าเป็นอะไรไปพวกข้าจะหาของกินอย่างไร "
O_O ห่วงของกินหรอกหรือ
" ยังอยากอยู่อีกนาน ไม่ต้องห่วง " เขาตอบพลางลุกขึ้นยืน " ข้าอุส่าได้ปลามาแล้ว ยังไม่ทันได้ลิ้มลองเลย จะตายได้ไง " พูดไปพลางเดินไปที่ถังไม้ " มาดูกันซิ " เขากวักมือเรียกทุกคน พลางยิ้ม
" ปลาจริง ๆ ด้วยยย " ทุกคนที่เข้ามาดูพูดด้วยความตื่นเต้น พร้อมทำตาโต
แนชมองทุกคนแล้วก้มลงไปมองปลา
" ใช้เวทมนตร์ ประเมิน " เขาคิด
[ ปลาเทราต์หินอ่อน ] ชื่อลอยขึ้นมา แต่ก็มีแค่นั้น หรือต้องลองพูดว่าดูรายละเอียดไหม ไม่รู้ทำไมเขาถึงคิดว่าต้องพูดแบบนั้น เหมือนมันรู้ขึ้นเอง
" อย่าดีกว่า เดี๋ยวหัวจะปวด " เขาบอกตัวเอง พลางก้มมองดูไปที่ปลาอีก 2 ตัวที่จับได้
[ ปลาหลด ] เป็นปลาตัวที่มีจุดแบบปลากราย ส่วนตัวลายเป็น [ ปลากระทิง ] 2 ตัวนี้ตากแห้งเอาไว้ย่างทีหลังน่าจะดี ส่วนปลาเทราต์นี่จะซาซิมิ ก็จะสดเกิน โชยุก็ไม่มี โลกเดิมยังไม่เคยกินแบบเพียว ๆ เลย ช่วงนี้คงต้องย่างไปก่อนแหละ
" แนชเจ้ารู้ไหมว่ามันคือปลาอะไร " เหมยลี่ถาม ดูตื่นเต้นสุดขีด
" ตัวที่ตัวใหญ่และรูปร่างแปลกกว่าตัวอื่นมันมีชือว่า ปลาเทราต์หินอ่อน ส่วนตัวที่คล้าย ๆ กันนั่น ตัวสีขาวชื่อปลาหลด ตัวลาย ๆ นั่นปลากระทิง " เขาตอบเหมยลี่
" ทำไมเจ้ารู้เยอะมากเลยนะ " เด็กหญิงอีกคนนึงถามด้วยความสงสัย " เจามีความรู้มากเลย ดูฉลาดจริง ๆ "
แนชยิ้มให้แล้วหาคำแถ " เคยถามคนตกปลาเอานะซิ "
หวยออกที่คนตกปลา เท่าที่จำได้ ไม่เคยคุยกับคนตกปลาซักคน
เด็กสาวคนที่ถามนี่รู้สึกจะชื่อ ' เอลล่า ' ล่ะนะ ผมสั้น ๆ สีบลอนด์น้ำตาล ตาสีเทา เธอมองปลาแบบตาไม่กระพริบเลย ดูเหมือนจะสนใจเอามาก
" พวกเจ้าหามาได้พอสมควรแล้ว ไวมาก พวกเจ้าก็กลับไปพักกันเลยก็ได้ " เขาบอกทุกคน
" ได้ งั้นพวกข้าก็กลับก่อน เจอกันที่บ้านนะ " เหมยลี่ตอบพลางช่วยกันกันยกว่าที่อาหารมื้อเย็นกันกลับไปแต่เอลล่าไม่ได้เดินไป แต่ยืนทำท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ดูเหมือนมีอะไรอยากพูดกับเขา
" มีอะไรหรือเปล่า เอลล่า " เขาเอ่ยถามออกไป
" เอ่อ คือว่า . . ข้า.. อยาก... " เธอพูดอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ
" อยากให้ข้าสอนจับปลาหรอ ได้แน่นอน " แนชบอก
" คงไม่ได้หรอกใช่ .... ห๊ะ " เธอตกใจ คิดว่าได้ยินผิด ความลับเกี่ยวกับความสามารถ ไม่มีใครบอกกันง่าย ๆ ยิ่งกับเด็กกำพร้าด้วยแล้ว
" ตามข้ามาเลยข้าจะสอน ยังเหลือหลุมดักปลาที่ไม่ได้ไปดูอีก 1 หลุมพอดี มา ๆ " เขากำลังคิดอยู่พอดีเลยว่าจะให้ใครมารับผิดชอบหลุมดักปลา พูดจบก็ยกถังปลากับสะพายตะกร้า แล้วเดินนำไป
" อื้อ " เด็กหญิงตอบรับพร้อมรอยยิ้มไร้เดียงสา พลางเดินตามแนชไป แต่ในใจตอนนี้แทบจะวิ่งแล้ว
เธอชอบนั่งดูปลาริมแม่น้ำ พอเห็นคนตกปลาก็สนใจ อยากรู้รสชาติเป็นยังไง มีหลากหลายเหลือเกินตอนเธอไปในเมืองเห็นพ่อค้าปลานำปลามาขาย อยากลิ้มรสเสียให้ได้ ยามเห็นเด็กในเมืองได้กินปลา เธออยากจับมันซักครั้ง อยากชิมซักหน ไม่รู้เพราะอะไร เธอหมกมุ่นแปลก ๆ ตัวเธอเองยังสงสัยตัวเอง
เด็ก 2 คนเดินตามกันมาจนมาถึงหลุมดักปลาอันสุดท้าย ที่อยู่ระหว่างอันที่หลังบ้านกับตรงสะพานข้ามไปยังฝั่งป่า
" นี่คือหลุมดักปลา เอาละดูนะ เราจะเปิดกองผักที่เราเอามาคลุมปากหลุมขึ้นนะ " พูดแล้วก็ลงมือทำทันที
" โว้ววววววว " เด็กทั้ง 2 อุทานพลางทำตาโต
หลุมนี้สมิธขุดลึกพอสมควรเลย ถึงขั้นต้องก้มลงไปเอาปลาเลย ในหลุมมีลูกปลาตัวเล็กมากมาย
" ปลาอะไรบ้างเนี่ยย " เอลล่าถามด้วยความตื่นเต้น
ในหลุมนั้นมี เทราต์หินอ่อน ตัวใหญ่กว่าตัวแรกนิดหน่อย
ปลากระทิง ปลาหลดอีกหลายตัว กับปลาดุกที่คล้ายตัวที่หนีเขาเข้าเส้นทางธรรมชาติไปอีก 2 ตัว
" ประเมิน "
[ ปลาดุกลำพันภูเขา ] ตัวใหญ่ใช้ได้
เคยได้ยินแต่ชื่อ เพิ่งเคยเห็นตัวเป็น ๆ
แต่ตัวที่ทำให้ทั้งสองตื่นเต้นกันสุด ๆ คือปลาลำตัวยาวและใหญ่กว่าแขนเด็กทั้งคู่นิดหน่อยเลื้อยอยู่ ลักษณะแบบนี้ปลาไหลแน่ แต่มีครีบไม่ใช่ปลาไหลนา
[ ปลาตูหนาญี่ปุ่น ] ว้าวปลาตูหนา ข้าวหน้าปลาไหลลอยเข้ามาในหัวของเด็กชายทันที แต่ตอนนี้คงทำได้แค่ย่าง ย่าง แล้วก็ย่าง ปลาตูหนาเคยเห็นแต่ในอินเตอร์เน็ต
ปลาไหลน้ำจืดที่อาศัยในแม่น้ำหรือลำธารใสสะอาด
" เครื่องปรุงคงต้องเริ่มจากการเข้าถึงเกลือก่อนละนะ " แนชคิดในใจ
" เอลล่า ไปกองรักษาการณ์เรียกหาลุงแบรดบอกว่าข้าเรียก แล้วพาเขามาหน่อยบอกเขาว่ามีปลาตัวใหญ่ให้เขาช่วยจับ ถ้าเค้าไม่ว่างก็บอกขอแรงผู้ใหญ่ที่ว่างอยู่คนนึง เราจับมันไม่ไหวหรอก " แนชบอกเอลล่า เด็กสาวพยักหน้าแล้ววิ่งออกไป ส่วนตัวเขาเอาปลาที่อยู่ในถังลงไปในหลุมแล้วเอาถังปิดหลุมเอาไว้ ในระหว่างที่รอผู้ใหญ่แนชไปเอาใบตะไคร้มาเตรียมไว้ เผื่อต้องใช้จับปลาไหล ใบตะไคร้มันมีขนหนาม น่าจะช่วยต้านทานความลื่นจากเมือกมันได้ สักพักมีทหารมา 1 คนเดินข้ามฝั่งมาพร้อมกับเอลล่า โดยอุ้มเอลล่าไว้
เมื่อเขาเดินมาถึงเขาวางเอลล่าลงแล้วหันมาถามแนชว่า " สวัสดีเจ้าหนู ไหนละปลาตัวใหญ่ " ทหารคนนี้ ผมแดงยาวประบ่า ตาสีน้ำตาล อายุประมาณพี่สมิธแหละมั้ง " สวัสดีครับคุณลุง " แนชทักทายกลับ
" เรียกข้าว่าพี่ ข้ายังไม่อยากเป็นลุงนะ " เขาแย้ง
" งั้นพี่.... "
- Writer
