ตอนที่ 15 ทุกขลาภ
1257 Words
" แนช ตื่น " เสียงไทนี่ดังขึ้นมา พร้อมกับการเขย่าตัวเขา
" อืมมม " ช่วงกลางดึก ก็ยังคงหนาวอยู่ดี ต้องทำไงดีเนี่ย เขาขบคิด พลางหาวหวอด พร้อมเกาพุง
" ไทนี่ เจ้าไม่หนาวหรือ " เขาถามเพราะสงสัย
" เย็นนิดหน่อย แต่สบายดีนะ " เขาตอบกลับ
" สงสัยไม่ชิน " แนชนึกในใจ แล้วเดินไปรับขนมปัง พอกินมื้อเช้าเสร็จ ทุกคนได้แยกย้ายไปทำหน้าที่ที่ได้รับ
แนชจึงเดินเข้ามาเอาตะกร้า กับ ถังไม้ แล้วเดินไปหลังบ้าน เลือดในตัวสูบฉีดให้ใจเต้น ตึกตัก ตึกตัก จะมีปลามาติดกับดักไหมนะ เมื่อเดินมาถึง จึงรื้อผักหญ้าบนปากหลุมเปิดดู
มีปลาเต็มเลย !!!! ไม่ซิ
...ลูกปลาซะส่วนใหญ่ -*- โว๊ะ
" แต่ก็ยังดีทำให้ได้รู้ว่า มันได้ผล " เขาคิดในแง่ดี เพราะไม่ใช่แต่ลูกปลา มันมีปลาที่รู้จัก แต่ขนาดมันก็ยังเล็ก เขาจึงตักพวกมันกลับสู่ลำธาร " รีบโตละมาเป็นสารอาหารให้พี่นะน้อง "
เขาไม่ได้เอาผักปิดปากหลุมไว้ เพราะจะตักดินมาโป๊ะอีก เขาออกเดินต่อไปยังกลุ่มหากุ้งหอย พวกเขากำลังลงมือหากันอยู่ วันนี้พวกเขาขยับลงมานิดหน่อย เด็ก ๆ ทักทายกันนิดหน่อย เขาจึงเดินตรงไปสะพาน เดินข้ามฝั่งมา แล้วแวะบ้วนปากพร้อมใช้มือของเขาแทนแปรงสีฟัน จากนั้นจึงเดินไปยังหลุมดักปลาอีกหลุม และจัดการเปิด
O.O
ป. ป.ป. ปลาาาาาาาาา าาาาาาา!!! #*"+-_#*฿!
ในหลุมนี้ยังมีลูกปลาเหมือนเดิม แต่มีปลาที่ดึงดูดความสนใจของเขามีปลาตัวใหญ่ 4 ตัว เป็นปลาคุ้น ๆ ที่ชอบดูบน ....ทูป แต่ในโลกเดิม มันอยู่คนละซีกโลกเลย ตัวแรกมันน่าจะเป็นพวกแซลมอนนะ แต่ไม่รู้สายพันธุ์ น้ำตาลแดงอ่อนออกจาง ๆตัวลาย ๆ ตัวต่อมา ปลาดุกซินะ แต่ในชีวิตไม่เคยเห็น ตัวสีน้ำตาล มีจุดสีเหลืองอ่อนตามขวางเป็นแถว ๆ เรียงตลอดตัว ขนาดยาวประมาณไม้บรรทัด อีก 2 ตัวคล้าย ๆ กันแต่ อีกตัวสีออกขาว มีจุดตรงหาง เหมือนปลากลาย แต่ที่เป็นจุดอยู่ข้างบน อีกตัวสีน้ำตาลอ่อน มีลายสีดำ ๆ ท้องขาว ทั้งสองตัวมีลำตัวยาวแบนข้างนิดหน่อย ปากแหลม ๆ จู๋ มีจงอย ๆ
" แซลม่อน ดุก ปลากระทิง มั้ง " เด็กหนุ่มพูดพลางเอาถังไม้ใสน้ำนิดหน่อยแล้วค่อยจับปลา เริ่มจากปลาต่างถิ่นจากโลกเดิมก่อน อยากสัมผัสของใหม่ ค่อยจับแล้วใส่ถังไม้ เด็กหนุ่มกำแน่นกลัวหลุดมือ ปลาสะบัดอย่างเต็มแรงเพื่อหวังจะหลุดจากการจับกุม เด็กหนุ่มสัมผัสได้ถึงความแข็งแรงของปลา เขาไม่ยอมมัน กำแน่น แล้วค่อย ๆ ปล่อยลงถัง และค่อย ๆ ไปจัดการปลาที่คล้ายกัน 2 ตัวนั้น โดยการโยนมันไปบนฝั่งทั้ง 2 ตัวแล้วค่อยจับ มาที่ปลาดุก เขาจับเป็นอยู่แล้ว เขาค่อย ๆ จับอย่างชำนาญ เขาจับไปที่หัวโดยใช้นิ้วชี้กับนิ้วนางสอดไปใต้เงี่ยงปลาและค่อย ๆ ดึงขึ้น
" หมู ๆ "
[ ได้รับความสามารถ การจับปลาดุก ]
[ ผลของพรสวรรค์ทำงาน ' การจับปลาดุก ' พัฒนาเป็น ' แตกฉานในการจับปลาดุก ' ]
[ เนื่องด้วยมีความเข้าใจเกี่ยวกับวิธีการจับปลาดุกขั้นสูงสุด ทำให้ได้รับความสามารถ เข้าใจสายพันธุ์ปลาดุก ]
[ ผลของพรสวรรค์ทำงาน ' เข้าใจสายพันธุ์ปลาดุก ' พัฒนาเป็น ' แตกฉานในสายพันธุ์ปลาดุก ' ]
[ เนื่องด้วยมีความเข้าใจเกี่ยวกับปลาดุกขั้นสูงสุด ทำให้ได้รับความสามารถ ' เข้าใจวงจรชีวิตปลาดุก ' ]
[ ผลของพรสวรรค์ทำงาน ' เข้าใจวงจรชีวิตปลาดุก ' พัฒนาเป็น ' แตกฉานในวงจรชีวิตปลาดุก ' ]
[ ผลของพรสวรรค์ทำงาน เนื่องด้วยเข้าใจในทุก ๆ อย่าง ๆเกี่ยวกับปลาดุก ความสามารถที่เกี่ยวกับปลาดุกรวมเป็น แตกฉานเรื่องปลาดุก ]
เสียงในหัวดังและข้อมูลมากมายมหาศาลหลั่งไหลเข้าหัว
" อ้ากกกกกกกกก!!!! " เจ็บขั้นสุด เสียงแนชกรีดร้องออกมา พร้อมน้ำมูกน้ำตา และมีอีก 1 เสียง ตามมา
" จ๋อม . . . " ใช่แล้ว ปลาดุกตัวนั้นได้กลับบ้านผ่านเส้นทางธรรมชาติ
แนชนอนหงาย เหนื่อยหอบหลังจาก เสียงหยุดไป บ้าเอ้ย เจ็บเกินไป มีเวทมนตร์อะไรที่ทำให้ไม่เจ็บเวลาแบบนี้ไหมเนี่ย เขาคิดถึงเวทมนตร์บรรเทาความเจ็บปวด
" เออออ ลองเคลื่อนมานาเพื่อสร้างวงจรเวทย์มนตร์ดีกว่า" ว่าแล้วเด็กหนุ่มก็หลับตาลงพลางนึกตามคำที่แบรดบอกกับตนเอง
" ลองเคลื่อนมานาซินะ ต้องทำยังไงนะ "
เขาคิดไม่ทันจบ
[ ความสามารถ ' แตกฉานในการใช้บ่อมานา ' ทำงาน ]
เด็กชายรู้สึกว่ามานาจากตรงท้องน้อยนั้น เขาสามารถทำให้มันเคลื่อนที่ขึ้นมาจากตรงนั้นได้ " มาที่หัวใจก่อนซินะ " เด็กชายค่อย ๆ เคลื่อนมาตรงที่คิดว่าเป็นหัวใจ พอมาถึงตรงนั้น ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เกิดขึ้น เขารู้สึกได้ถึงเสียงจังหวะการเต้นของหัวใจ เด็กชายตกใจได้ไม่เท่าไหร่จึงเคลื่อนมานาต่อไปที่สมอง ความรู้สึกเหมือนที่หัวใจเกิดที่สมอง หลังจากนั้นเด็กชายก็ทำต่อไปจนครบทั้งมือและขาทั้ง 2 ข้าง และจบลงด้วยการบังคับมานากลับมาที่บ่อมานา
[ ได้รับความสามารถ ' สร้างวงจรเวทย์ ' ]
[ พรสวรรค์ทำงานน ..... ]
" เห้ยยยย ไม่น้าาาา "
[ แตกฉานวงจรเวทย์ ]
จบคำ แนชร้องอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ที่หัวอย่างเดียว มันทั้งร่างกาย ความรู้สึกว่ามานาที่อบอุ่นนั้นแทรกไปตามกระดูกทั้ง 200 กว่าชิ้น อวัยวะภายในทั้ง 4 ระบบ หลอดเลือดทั้ง 5 ประเภท กล้ามเนื้อทั้ง 3 ชนิด และระบบประสาททั้ง 3 ส่วน ความรู้สึกเหมือนมันทำปฏิกิริยาอะไรกับร่างกายเขา
เด็กชายนอนหายใจหอบ ร่างกายเปียกโชกไปด้วยเหงื่อไคล เขานอนอยู่อย่างนั้นไม่ขยับไปไหน เวลาผ่านไปจนแสงแดดเริ่มร้อนแรงขึ้นมา เขาจึงลุกนั่ง
" เกือบตุย " เขาพูด พลางลุกขึ้นมาแล้วเดินไปที่ถังน้ำเพื่อดูปลา
" อยากรู้ชะมัด แซลมอน สายพันธุ์ไหนวะ " เขาพูดพลางเคลื่อนมานามาที่ตาแล้วดู
" ............. "
" ล้มเหลวจ้า " ไม่ใช่เสียงในหัว เขาคิดเอง ไม่ได้ใช้แบบนี้หรอเนี่ย คิดจบก็เอาลูกปลาออกจากหลุมแล้วสะพายตะกร้าและแบกถังเดินลงไปตามลำธาร จนมาถึงกลุ่มที่หาหอย
" แนชชชช " เสียงเหมยลี่ " วันนี้ก็ได้เยอะอีกแล้ว มาดูซิ " พูดจบก็ดึงเด็กชายมาดูหม้ออีกฝั่งนึง ในหม้อมีหอยกับกุ้งเยอะพอสมควรแล้ว แนชจึงมองหาหอยที่เป็นหอยมุกเพื่อคัดออก
[ หอยมุกน้ำจืด ขนาดเล็ก ]
[ เป็นหอยกาบใหญ่ชนิดนึง ]
ลองใช้เวทย์ดูหน่อย คราวนี้เพ่งนาน ๆ
" เหมือนเดิม ขึ้นเท่าเดิม "
[ เนื่องจากพยายามใช้เวทย์ตรวจดูจนเห็นข้อมูลของสิ่งต่าง ๆ ได้รับความสามรถ เวทมนตร์ ' ประเมิน ' ]
[ พรสวรรค์ .........เวทมนตร์ การประเมินขั้นแตกฉาน ]
" ไม่ได้พยายามโว้ยย มันขึ้นจากความสามารถเดิมว้อยยยย "
เด็กหนุ่มล้มตึงลงไป
" กรี๊ดดดดดด !!!! " เสียงเหมยลี่และคนอื่น ๆ ดังเกือบพร้อม ๆ กัน
ทุกขลาภ ชัด ๆ
- Writer
