เอาชีวิตรอดในโลกแฟนตาซีด้วยความรู้ยุค 2000+

ตอนที่ 14 ดันเจี้ยนและมอนสเตอร์

" เจ้าไม่อยากรีบพักผ่อนหรอ " แบรดถาม เขาไม่คิดว่าเด็กน้อยขนาดนี้จะสนใจเรื่องชวนปวดหัวพวกนี้

" ส.บ.ม. ครับ " แนชตอบ

" - _ - ? " ส.บ.ม. คืออะไรอีกแบรดคิด

แนชมองมายังแบรดด้วยสายตาอ้อนวอนสุด ๆ สมิธ กับทหารอีกคน ออกไปแทนทหารที่ลาดตระเวนข้างนอกแล้ว

แบรดจนใจ " เอาเถอะ แต่ถ้าจบเรื่องนี้ เจ้าต้องกลับไปพักผ่อนแล้วนะ เวลาก็ล่วงเลยมานานแล้ว "

" ตกลงครับ " เขาตอบออกมา

" ดันเจี้ยน เป็นสถานที่ ที่มานารวมตัวกันแน่นหนา ส่วนใหญ่จะเกิดขึ้นใน ถ้ำ เหมืองร้าง หอคอยร้าง ป้อมปราการร้าง แต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็น ถ้ำกับเหมืองร้าง ดันเจี้ยนจะแยกเป็นประเภทต่าง ๆ เช่น ดันเจี้ยนในป่าหลังหมู่บ้านจะเป็นดันเจี้ยน วัตถุดิบและดันเจี้ยนสมบัติ วัตถุดิบก็ตามชื่อเลย สมุนไพร ผัก ผลไม้ มอนสเตอร์กินได้และส่วนต่าง ๆ นำมาใช้ได้ แร่ ต่าง ๆ หาได้ตามดันเจี้ยนแบบนี้ แต่คุณภาพ ขึ้นกับระดับของดันเจี้ยนด้วย ส่วนดันเจี้ยนสมบัติ ก็ตามชื่อเลย สมบัติหายากอาวุธ ชุดเกราะ เครื่องประดับ มีตั้งแต่ขั้นต่ำไปจนถึงขั้นที่เหนือกว่าคนแคระสร้างขึ้นมาเลย หนังสือสกิลขั้นสูง โพชั่นต่าง ๆ แต่ดันเจี้ยนพวกนี้จะมีกับดักเยอะและไม่ใช่จะเจอสมบัติดี ๆ ง่าย ที่สำคัญ มอนสเตอร์ในดันนี้จะเยอะและอันตราย แต่ถ้าไม่หลงไปติดกับดักห้ามเคลื่อนย้าย นักเวทย์ก็สามารถใช้เวทย์วาร์ปออกมาหรือใช้ใบเคลื่อนย้ายที่นักเวทย์สร้าง เพื่อวาร์ปออกมาได้ตลอดเวลา แต่ราคาก็พอสมควรละ ค่าราคาชีวิตล่ะนะก็ต้องแพงหน่อย ดันเจี้ยนสมบัติเป็นเหมือนดันเจี้ยนที่เอาไว้ฝึกความแข็งแกร่งซะมากกว่า แต่ไม่ใช่ว่าดันเจี้ยนวัตถุดิบจะไม่มีสมบัติหรือดันเจี้ยนสมบัติไม่มีวัตถุดิบนะ มันมีแต่มีน้อยกว่าชื่อของมันเท่านั่นเอง ส่วนในดันเจี้ยนต้องมีมอนสเตอร์อยู่แล้ว และรอบ ๆ ดันเจี้ยนก็จะมีมอนสเตอร์อยู่ด้วย ถ้าเดิน ๆ อยู่แล้วเจอมอนสเตอร์ ปะปนกับสัตว์ปกติ ในที่ ๆ ยังไม่มีการค้นพบดันเจี้ยน แสดงว่าแถวนั้นมีดันเจี้ยนเกิดใหม่ ต้องมารายงานกับทางกิลด์นักผจญภัย แล้วทางกิลด์จะส่งนักผจญภัยมาตรวจว่าเป็นดันเจี้ยนอะไรความอันตรายระดับไหน ส่วนคนแจ้งเรื่องเจอดันเจี้ยนจะได้รับรางวัล ความอันตรายของดันเจี้ยน ขึ้นอยู่กับ มอนสเตอร์ในดันเจี้ยน ความซับซ้อน กับดัก และความลึก ของทุก ๆ อย่างในดันเจี้ยนจะผลิตออกมาเองเรื่อย ๆ จากความหนาแน่นของมานา เวลาจะตั้งชื่อก็ใช้ชื่อหมู่บ้านหรือเมืองหรืออาณาเขตที่อยู่ใกล้ เช่นที่หมู่บ้านเรา มีดันเจี้ยนเกิดใกล้ก็ใช้ชื่อเป็น ดันเจี้ยนอาชิส ประเภท ดันเจี้ยนวัตถุดิบ มอสเตอร์ขนาดเล็ก ระดับ F ความลึก 1 นี่คือรายละเอียดดันเจี้ยน ในป่าหลังหมู่บ้านเรา " แบรดอธิบายยาว

" เพิ่งรู้ชื่อหมู่บ้าน ฮ่า ฮ่า " เด็กชายยิ้ม " ถ้ามีมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ก็จะเขียนว่าขนาดใหญ่หรือครับ " เขาสงสัย

" ที่เขียนมอนสเตอร์ขนาดเล็ก เพราะมีหลายสายพันธุ์ ไม่ได้มีพันธุ์ไหนเด่น ๆ มอนสเตอร์ขนาดใหญ่ ไม่ค่อยอยู่ร่วมกันกับต่างสายพันธุ์ได้ แต่ไม่ใช่ไม่มีเผ่าพันธุ์อื่น เช่น ดันเจี้ยน สมบัติ ออร์ค ระดับ B ก็มีมอนสเตอร์อื่นเช่นกัน แต่ออร์คคือมอนสเตอร์บนสุดของห่วงโซ่อาหารที่นั่น ความอันตรายของดันเจี้ยน ระดับ B " แบรดอธิบาย

" อ่าเขาเข้าใจแล้ว ดันเจี้ยนหมู่บ้านเราไม่อันตรายนั่นเอง ใช่ไหมครับ "

" ถ้าพวกข้าก็ไม่อันตรายหรอก แต่เจ้าเข้าไปอันตรายแน่ กระต่ายที่เจ้าเห็นในป่า กับกระต่ายที่ดันเจี้ยน คนละเรื่องกันเลย มันพุ่งเข้าใส่เลย แต่นายพรานก็เข้าไปได้ละนะ แต่ที่มันไม่มีคนสนใจเพราะว่า ล่ารอบ ๆ ดันเจี้ยนก็มีมอนสเตอร์ ล่าสัตว์ป่ารอบนอกก็มีให้ล่า สัตว์ในดันเจี้ยนก็แค่ขนาดเล็ก แล้วยังมีแค่ชั้นเดียว เลยไม่มีคนนอกหรือคนในหมู่บ้านไปเลย " แบรดตอบ

" ถ้าไม่มีคนเข้าไปล่า มันจะไม่ทะลักขึ้นมาหรอครับ " เด็กชายสงสัยว่าจะเหมือนการ์ตูนที่อ่านไหม

" มันไม่ได้ล้นรวดเร็วขนาดนั้น ถ้ามอนสเตอร์รอบดันเจี้ยนมีจำนวนเยอะผิดปกติ พอมีคนแจ้ง ทางกิลด์หรืออาณาจักร ก็จะเข้ามาจัดการดันเจี้ยนนั้น ๆให้สมดุล แต่ส่วนใหญ่ดันเจี้ยน ก็มีการจัดการสมดุลในตัวมันเองอยู่แล้ว ถ้าไม่มีมอนสเตอร์อันตรายมาก ๆ เกิดมาทำให้สมดุลเสีย มันก็ไม่ค่อยล้นหรอก " แบรดอธิบาย

" ปาร์ตี้เลือดสาดซินะ " แนชพึมพำ

" อะไรเลือดสาดนะ " เขาถามเด็กชาย

" เอ่อแล้วถ้ามีมอนสเตอร์อันตรายเกิดมาแล้วมนุษย์สู้ไม่ได้ละครับ " เขาถาม

" คงต้องประมาณมังกร หรือสัตว์วิเศษ ตำนาน ศักดิ์สิทธิ์ อะไรประมาณนั้นขึ้นไป จริง ๆ ก็ไม่มีปัญหาหรอก เพราะระบบนิเวศในดันเจี้ยนค่อนข้างสมดุล ยกเว้นจะไปเกิดในดันเจี้ยน ที่เป็นอาณาเขตของมอนสเตอร์นักล่าที่ระดับต่ำกว่า พวกนั้นก็จะขึ้นมาเรื่อย ๆ จนถึงนอกดันเจี้ยน เราก็แค่กำจัดพวกมัน แค่นั้นเอง " แบรดบอก

" งั้นสมมุติว่า มีมังกรเกิดที่ชั้น 5 มอนสเตอร์นักล่าเจ้าถิ่นจะหนีมาชั้น 4 ถ้าอย่างนั้น นักล่าชั้น 4 ก็จะหนีมาชั้น 3 เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนนักล่าชั้น 1 ออกมาข้างนอกใช่ไหมครับ ผมเข้าใจถูกไหม " แนชถาม

" เป็นเช่นนั้น " แบรดตอบ

ในขณะนั้นทหาร 2 คนที่ออกเวรก็เข้ามาพอดี

" อะไรบนโต๊ะครับนี่ " หนึ่งในนั้นถามหัวหน้าเขา

" อาหารแบบใหม่ที่พวกเจ้าไม่เคยกิน เด็กคนนี้ทำมา ลองชิมดู " แบรดบอก

" ครับมันอร่อยนะครับ ข้าจะพยายามเอามาให้ทุกวัน " แนชบอก

ทหารทั้ง 2 คนรู้เรื่องเด็กน้อยอยู่แล้ว หัวหน้า กับสมิธ ได้เล่าให้พวกเขาทั้งหมดฟัง ซึ่งดูน่าสนใจไม่น้อย

" ไหนมันกินยังไง ลองบอกข้าที " ทหารคนนึงเดินมานั่งข้าง ๆ แนช

" ทำแบบนี้นะครับ " เด็กชายสอนวิธีกินอีกครั้ง

" วันนี้ก็พอแค่นี้แหละ สงสัยอะไรค่อยถามวันอื่นนะ " แบรดบอกเด็กชายที่กำลังสอนลูกน้องกินกุ้งกับหอย

" ครับผม นี่ก็มืดมากแล้ว เริ่มง่วงแล้วเหมือนกันครับ " ตื่นเต้นจนลืมเวลา

" เดี๋ยวข้าไปส่ง จะได้ไปจุดไฟให้พวกเจ้าด้วย " แบรดบอกพลางเดินไปหยิบตะเกียงที่โต๊ะ " พวกเจ้าก็กินกันไปเสร็จแล้วก็พักผ่อนกันละ " แบรดบอก " เหลือให้อีก 2 คนด้วย "

" ครับผม อร่อยจริง ๆ นะเนี่ยเนื้อพวกนี้ " ทหาร 2 คนตอบกลับมาพร้อมกับที่แบรดและแนชเดินออกจากกองรักษาการณ์และปิดประตู

" เอาละถึงแล้ว ไปนอนได้แล้วละ " แบรดบอก

" ขอบคุณครับลุงแบรด พรุ่งนี้เจอกันครับ อาจจะมีอาหารใหม่ด้วยนะครับ รอลุ้น ๆ " แนชบอก

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า จะรอนะ ไป เข้าไปนอนได้แล้ว ข้าเข้าไปจุดไฟให้ แล้วข้าจะไปล่ะ " เขาพูดพลางเดินเข้าไปในบ้านของเด็กชาย

แนชเดินเข้ามา เห็นเพื่อน ๆ รอเขาอยู่ ไม่มีซักคนที่นอนเลย แต่หน้าตาไม่ไหวแล้วกันทุกคน

" ทำไมถึงไม่นอนกันละ " แนชถาม

" พวกข้าจะรอเจ้ามาบอกว่าจะให้พวกข้าทำอะไรในวันพรุ่งนี้ " เหมยลี่พูด

" พรุ่งนี้เช้าก็ได้ไหมทุกคน " เขาบอกทุกคน

" พวกข้าตื่นเต้นนี่นา เลยรอเจ้ากัน " ไทนี่บอก

นี่หน้าตาตื่นเต้นหรอเนี่ย สภาพ

" ข้าไปละ เอานี่ หินเหล็กไฟ กับมีด " แบรดหันมากล่าวลา พร้อมกับส่งของที่เด็กชายเคยร้องขอ แล้วเดินออกไป

" ขอบคุณครับ " แนชตอบกลับ ดวงตาฉายประกายตื่นเต้นแล้วหันมาหาเพื่อน ๆ " พวกเจ้าก็ทำตามเดิมที่ทำวันนี้ กลุ่มหากุ้งกับหอย ขยับพื้นที่ให้ห่างจากที่เดิมหน่อยนะ เอาละนอนได้แล้ว " เขาบอกเพื่อนทุกคน

ในวันนี้ สาหัสชะมัด เหนื่อยจัด พรุ่งนี้หลังทำอะไรแล้วจะลองฝึกควบคุมเวทมนตร์ซะหน่อย ราตรีสวัสดิ์ ค่ำคืนที่ 2 ในโลกใบนี้

Zzzz....