Toxic love วชิล่ามรัก

ตอนที่ 4 ความลับ

แสนซนเดินไปนั่งลงตรงม้านั่งและตรงนั้นมีเพื่อนของเธออยู่หลายคน ทุกคนกำลังสงสัยว่าเธอกับพี่วชิออกไปไหนด้วยกันมาและดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างอยู่

"พวกแกมองอะไรเหรอ..."

"เปล่าหรอก ก็แค่สงสัยว่าแกรู้จักกับรุ่นพี่ของคณะเราด้วยเหรอ พี่วชิอ่ะ"

"ใช่... เค้าบอกเจ้าชู้มากนะอย่าไปยุ่งเชียวล่ะ"

แสนซนมองหน้าเพื่อนสนิทแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรเพราะคิดว่าเรื่องบางอย่างให้มันเป็นความลับดีกว่า อนาคตทุกอย่างมันก็จะตายไปพร้อมกับกาลเวลา

"อืม..."

"แล้วนี่จะไปไหนกันต่อ แกทำงานเหรอว่าจะชวนไปกินชาบูสักหน่อย"

"ไม่ว่างนะสิ"

"แกนี่ตลอดเลยอ่ะแต่ก็เข้าใจได้ว่าไม่ว่างจริงๆ ชีวิตเกิดมาอาภัพเกินแกเนี่ย"

ทุกคนมองเธออย่างเห็นอกเห็นใจและไม่มีใครซ้ำเติมหรือเอาเปรียบเพื่อนแม้แต่น้อย ทุกคนคอยซัพพอร์ตและให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ แต่คนนี้เค้าเข้มแข็งและสามารถผ่านไปได้

"ขอบคุณทุกคนนะ ฉันโอเคดีไม่คิดมากอะไรเลย คนเราเกิดมาลำบากแต่ก็ต้องทำทุกอย่างให้อยู่รอดใช่มั้ยล่ะ"

"มีอะไรก็บอกช่วยได้ก็ช่วยกัน"

"ขอให้วันหนึ่งแกเจอคนดีๆมาคอยดูแลนะ คนดีแบบนี้ต้องมีครอบครัวที่อบอุ่นและสมบูรณ์แน่นอนเลย"

แสนซนยิ้มกว้างออกมาก่อนจะภาวนาให้เป็นอย่างที่ทุกคนอวยพร เธอยังมีความหวังว่าคนอาภัพชีวิตครอบครัวและความรักอย่างเธอจะมีโอกาสมีความสุขอย่างคนอื่นเขาจริงๆ

"สาธุค่ะ"

ช่วงค่ำหญิงสาวอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย เตรียมตัวเดินทางไปที่ผับY สถานที่นัดแนะกับพี่วชิในค่ำคืนนี้ และเธอสงสัยอยู่อย่างหนึ่งคือจะนอนกับเธอแต่ให้ไปหาที่ผับ หรือเขาต้องดื่มให้เมาก่อนแล้วค่อยพาเธอไปนอนด้วย

"แบบนี้ก็มีด้วย..."

หญิงสาวส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะถือกระเป๋าเดินออกไปจากห้องพัก เรียกแท็กซี่ประจำมารับเพราะเดินทางง่ายกว่ารถเมล์ และเมื่อมาถึงที่ผับY หญิงสาวก็เดินไปยังประตูทางเข้า

"ขอตรวจบัตรหน่อยครับ อายุไม่ถึงยี่สิบปีไม่สามารถเข้าไปได้ครับ"

"เอ่อ หนูเพิ่งสิบเก้าเองค่ะ"

"งั้นต้องขออภัยด้วยนะครับให้เข้าไม่ได้จริงๆ"

"คือหนูมาสมัครงานค่ะ"

หญิงสาวพยายามหาเรื่องเข้าไปข้างในให้ได้เพราะไม่งั้นจะชวดเงินสามหมื่นบาทในคืนนี้ และตามกฎหมายถ้าอายุสิบแปดปีขึ้นไปสามารถทำงานที่นี่ได้

"สมัครงานเหรอ ก็สวยดีนะงั้นเข้าไปทางหลังร้านและแล้วกันออฟฟิศอยู่ตรงนั้น"

"ได้ค่ะขอบคุณนะคะ"

หญิงสาวรีบวิ่งไปเข้าทางหลังร้านเกรงว่าจะโดนจับได้และเดี๋ยวจะวุ่นวายเสียเปล่า เธอมองซ้ายมองขวาก่อนจะวิ่งเข้าข้างในด้วยความรวดเร็ว และบังเอิญไปเจอช็อตเด็ดแบบไม่รู้ตัว

"หือ..."

มีนาในชุดเดรสสีสวยดูดีขยับตัวเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มตรงหน้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เธอรักของเธอมาเป็นสิบปีกว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์ถึงขั้นขึ้นเตียงนอนด้วยกันมันใช้เวลาตื้อเขามานานขนาดไหน

"คืนนี้พี่เสือไปค้างกับมีนานะ"

"ไม่..."

"งั้นมีนาไปนอนค้างกับพี่เสือที่คอนโดก็ได้"

"เพื่ออะไร.."

ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงราบเรียบ คืนนั้นเขาพลาดที่เมาแล้วไปเผลอเอาน้องสาวของเพื่อนไม่อย่างนั้นคงจะสลัดออกง่ายกว่านี้เยอะ ทั้งที่เราดูแลกันมาเป็นพี่น้องและเขาก็รักเธอมากแต่ให้ได้แค่น้องสาวคนหนึ่งเท่านั้นไม่ได้คิดเป็นอื่น

"ก็พี่เสือจะพาผู้หญิงคนอื่นไปนอนด้วยไง"

"พี่ทำงานไม่มีเวลาพาใครขึ้นคอนโดหรอก และเราสองคนควรจะเป็นพี่น้องกันดีกว่า"

"เอากันแทบทุกคืนเรียกพี่น้องคิดอะไรอยู่คะ"

มีนามองหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเรื่อง ตั้งแต่ที่มีความสัมพันธ์กันครั้งนั้นและปากก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร คิดแค่ว่าเป็นน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น แต่บอกเลยนะว่ากินเธอแทบทุกครั้งที่มีโอกาส

"ก็เรายั่วพี่"

"ก็ตั้งใจยั่วให้พี่เอาไง จะได้รู้สึกรักมีนาบ้าง"

"ไม่รู้สึกและไม่มีวันรู้สึก... กลับไปข้างบนได้แล้วพี่จะไปห้องน้ำ"

พูดจบเขาก็เดินออกไปจากตัวของเธอในทันที มีนากำมือเอาไว้แน่นใบหน้าสวยสลดลงอย่างเห็นได้ชัดเจน เธอรักเขามาตลอดแต่ทำไมเขาถึงไม่เคยมองเธอเลย

"ขอโทษนะคะ..."

มีนารีบทำสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะหันไปมองตามเสียง ใบหน้าสวยฉีกยิ้มออกมาทันทีที่เจอคนรู้จัก

"อ้าว... น้องแสนซน"

"พี่มีนานี่เองดีใจจังเลยค่ะที่เจอ คือหนูจะถามว่าออฟฟิศไปทางไหนเหรอคะ"

"เราจะมาสมัครงานที่นี่เหรอเดี๋ยวพี่พาไปนะ พี่รู้จักกับเจ้าของร้านที่นี่เพื่อนพี่ชายเอง"

มีนาดึงมือของแสนซนมากุมไว้ก่อนจะพาเดินออกไปทันที หญิงสาวร้องห้ามแต่เหมือนว่าจะไม่ทันแล้วจึงตามน้ำไปก่อน และเมื่อมาถึงในร้านเธอก็มองไปโดยรอบอย่างตื่นตะลึง อายุของเธอยังไม่สามารถเที่ยวในที่แบบนี้ได้และนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาผับนี้บอกเลยว่าน่าทึ่งมากเพราะเป็นผับของคนรวยคนมีเงินหรูหราอย่างที่ฟังมา

"พี่วชิคะ มีนามีน้องมาฝากทำงานค่ะ"

และเมื่อแสนซนได้ยินชื่อนั้นก็รีบหันขวับไปมองตามเสียงก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี่เขาเป็นเจ้าของผับYอย่างนั้นเหรอ ตอนแรกเธอแค่คิดว่าเขานัดให้มาเจอเฉยๆนี่รวยขนาดไหนเนี่ย

"แสนซน..."

เขาเอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติเหลือบสายตามองเธอก่อนจะเอ่ยออกมา

"เดี๋ยวพาไปเขียนใบสมัครที่ออฟฟิศ"

"น้องคนนี้คุ้นวะ อ่อ เด็กเสิร์ฟวันนั้นนี่หว่ากูจำได้ คนที่มึงเล็งไว้ใช่ป่ะ"

มาร์คหันไปถามเพื่อนสนิท เขารีบส่ายหน้าปฏิเสธเพราะไม่อยากให้เพื่อนสนิทรู้เรื่องที่เขากับแสนซนมีความสัมพันธ์กัน และแน่นอนว่าเขาจ่ายไปหนักมากถ้าเพื่อนรู้โดนล้อจนตาย

"เล็งอะไรตอนไหน"

"เอ้า ..ก็"

"ไปสิจะสมัครงานใช่มั้ย"

วชิร้อนรนรีบเดินไปลากแขนแสนซนออกไปจากตรงนั้นทันที ทุกคนมองตามเขาไปก่อนจะหันมามองหน้ากันด้วยความสงสัย

"ไอ้นี่มันดูมีพิรุธวะ"

"นั้นสิกูก็ว่าแปลกๆ"

"มีนามานั่งลงตรงนี้ค่ะ แล้วเห็นไอ้เสือมั้ยไปห้องน้ำเหมือนกันนี่"

มีนาส่ายหน้าทำเหมือนไม่รู้เรื่องทั้งที่เธอกับเขาเพิ่งไปคุยกันมาข้างล่างของผับ และแน่นอนว่าเธอยังมีความพยายามที่จะทำทุกอย่างให้เขารัก และหวังว่ามันจะสำเร็จ...