ตอนที่ 3 กลิ่นที่ใช่
1581 Words
วชิยอมโอนเงินให้แสนซนตามที่เธอเรียกร้องเพราะเดี๋ยวไปแจ้งความเขาขึ้นมาจะเป็นเรื่องราวใหญ่โตอีก พ่อไม่ชอบให้ขึ้นโรงพักด้วยและเขาเองก็ขยันหาเรื่องให้ปวดหัวไม่น้อย
"ว่าแต่เธอชื่ออะไรนะ"
"โห... นึกว่าพี่สุดหล่อจะไม่ถามแล้วค่ะ"
เธอมองหน้าเขาก่อนจะตีฟองในอ่างอาบน้ำ ตอนนี้เขามานั่งเฝ้าเธออาบน้ำเอาจริงก็เขินแหละแต่มีความสัมพันธ์กันแบบลึกซึ้งขนาดนั้นแล้วคงไม่มีอะไรให้อายอีก
"ลืม"
"แสนซนค่ะพี่อ่ะชื่ออะไรคะ"
"วชิ... แสนซนสมชื่อแต่ไม่น่าชื่อนี้นะน่าจะชื่อนางโจรมากกว่าปล้นเก่ง"
หญิงสาวเบ้ปากใส่ชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้ก่อนจะถูสบู่ตามตัวและร่องรักยังคงแสบเจ็บไม่ยอมหาย แต่ว่าพอโดนน้ำอุ่นมันก็ดีขึ้นบ้างแล้ว
"ดีขึ้นมั้ย"
"ก็ดีมานิดหน่อยค่ะ พี่สุดหล่อทำแรงมากเลยอ่ะหนูเลือดออกเลยเห็นป่ะ"
"ครั้งแรกผู้หญิงเค้าก็เลือดออกกันทุกคนแหละ มีแต่เธอนั่นแหละมโนบ้าบออะไรขนาดนั้น แถมยังปล้นเงินฉันไปอีกสองหมื่น รู้มั้ยว่าสองหมื่นฉันได้สาวแจ่มๆมาตั้งสองคน"
เขาบ่นออกมาอย่างเจ็บใจที่เสียรู้เด็กอ่อนหัดคนนี้ แถมยังริอาจเป็นโจรรีดไถเงินชาวบ้านอีก แสนซนมองหน้าเขาก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"ก็แล้วทำไมไม่ไปเอาล่ะคะมาเอาหนูทำไม"
"ฉันแค่อยากเอาชนะเธอเฉยๆ เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธฉันสักคน เธอเป็นคนแรกที่กล้าปฏิเสธฉัน"
"อ่อ ก็เลยได้ค่าตัวมาแพงเลย คุ้มนะเนี่ยเงินตั้งเจ็ดแสน โห...! สบายไปได้เป็นปี"
แสนซนร้องว้าวออกมาก่อนจะนั่งคำนวณเงินว่าเอาไปทำอะไรดี ค่าเทอมก็แพงหูฉี่ นี่ว่าได้ทุนเรียนฟรีแล้วนะจ่ายน้อยลงเยอะมากแต่ยังแพงสำหรับคนจนอย่างเธอ
"เหอะ...! ฉันเอาครั้งเดียวไม่ซ้ำของเก่าหรอก"
"แสดงว่าพี่วชิจะไม่ทำหนูต่อแล้วใช่มั้ย"
เขามองเธอและสำรวจทั่วตัวก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย สภาพของเธอคือน่าสงสารมากนะและคงเจ็บน่าดูเขาก็เลยยอมหยุดทั้งที่ตอนนี้ยังอยากอยู่เลย แต่ช่างเถอะได้แล้วจบไงเดี๋ยวค่อยไปลงกับผู้หญิงคนอื่นที่ลีลาเด็ดกว่านี้อ่ะ
"อยากเอาอยู่นะเพราะไม่คุ้มค่าเงิน แต่ก็เอาเถอะถือว่าสงสารแล้วกัน ทำบุญให้หมาแมว"
"ขอเป็นแมวแล้วกันค่ะ"
เธอยิ้มออกมาอย่างร่าเริงก่อนจะตีน้ำให้มีฟองและหัวเราะออกมาอย่างสนุก เกิดมาไม่เคยแช่อ่างจากุชชี่แพงแบบนี้ไหนๆก็ได้โอกาสขอแช่นานหน่อยแล้วกัน วชิเห็นหญิงสาวยิ้มแบบนั้นก็อดยิ้มตามไม่ได้ก่อนจะหุบยิ้มและถามตัวเองว่าเขายิ้มทำไม...
'เออ...แล้วจะยิ้มทำไมวะ'
และเวลาผ่านไปนานพักใหญ่เขาจึงลากแสนซนขึ้นมาจากน้ำเพราะเดี๋ยวจะไม่สบายแล้วจะมารีดไถเงินค่าโรงพยาบาลจากเขาอีก หญิงสาวเดินออกไปในห้องนอนนั่งลงพื้นมองชุดของตัวเองที่ทันขาดวิ่นก่อนจะทำหน้าสลดลง
"ชุดหนูฉีดขาดหมดแล้ว"
"ใส่เสื้อกันหนาวฉันไปแล้วกัน"
แสนซนลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยืนตรงหน้าชายหนุ่มและแบมือไปตรงหน้าอีกครั้ง
"จ่ายค่าชุดมาเลยค่ะ"
วชิถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแสดงคิวอาร์โค้ดจากเธอก่อนจะเอ่ยถามเสียงเรียบ
"เอาเท่าไหร่"
"500บาทค่ะ"
"500ยังจะเอา เฮ้อ!"
เขาถอนหายใจออกมาก่อนจะดันตัวเธอไปนอนลงบนเตียง แสนซนเบิกตากว้างอย่างตกใจมองหน้าเขาด้วยความระแวงก่อนจะเอ่ยถามเสียงสั่น
"ไหนบอกจะไม่เอาแล้วไงคะ"
"เปลี่ยนใจล่ะ... ขี้งกแบบนี้ต้องเอาให้คุ้ม"
"ว๊ายยยยย พี่สุดหล่อ ไม่นะ...กรี๊ดดดดด"
วันต่อมา...
วชิไปส่งหญิงสาวที่หอพักของเธอ ก็เป็นหอพักทั่วไปราคาสามพันประมาณนี้แหละ ก็ไม่ได้แย่แต่ไม่รู้ว่าจะมีความปลอดภัยรึเปล่า
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
"อืม... รีบไปได้ล่ะเห็นแล้วหงุดหงิด"
"รู้แล้วน่า หนูหมดประโยชน์แล้วนี่"
แสนซนเบ้ปากใส่เขาก่อนจะวิ่งลงไปจากรถ วชิพ่นลมหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะขับรถกลับไปที่บ้านแต่งตัวอาบน้ำให้เรียบร้อยและเข้ามหาวิทยาลัยเพื่อไปเรียน เขาอยู่ปีสี่เทอมแรกต้องเรียนก่อนส่วนเทอมสองก็ฝึกงานจบไม่ต้องเข้าไปแล้ว
และในช่วงบ่ายเขาดันตัวน้องมิ้งดาวคณะเข้าไปในห้องน้ำซุกไซ้ตามซอกคอก่อนจะชะงักไปเมื่อไม่รู้สึกถึงอารมณ์ทางเพศที่อยากจะร่วมรักกับเธอ
'ทำไมไม่แข็งวะ...'
เขาผละออกจากสาวสวยก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำด้วยใบหน้าสงสัยในตัวเอง น้องมิ้งอ้าปากค้างอย่างตกใจที่อยู่ๆชายหนุ่มก็เทเธอเดินออกไปทันที
"พี่วชิอะไรคะ...! เดินออกมาทำไม"
"พี่ไม่มีอารมณ์อ่ะ"
เขาเอ่ยออกมาก่อนจะเดินหนีไปทันที มิ้งกำมือแน่นอยากจะกรีดร้องออกมาแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีคนอยู่ไม่ไกล
"ไอ้พี่วชิคนบ้า...."
เขาเดินมาถึงตึกหน้าคณะบริหารมองหาแก๊งเพื่อนสนิทว่าจะไปนั่งคุยด้วยแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อเจอแสนซนในชุดนักศึกษา แถมยังใส่รัดรูปกระโปรงทรงเอสั้นอีก
"แต่งตัวโป๊จังวะ"
"อ่าวพี่สุดหล่อมาตามหาหนูเหรอคะ"
"ฝันไปก่อน... ฉันมาหาเพื่อนและฉันเรียนคณะเดียวกับเธอยังไงก็ต้องมาที่นี่"
แสนซนร้องอ่อออกมาอย่างพอเข้าใจหันไปมองเพื่อนที่ไปนั่งรอไม่ไกลก็เดินตามไปทันทีไม่คุยกับเขาอีก เธอคงคิดไปเองว่าเขากำลังติดใจอยากจะได้เธออีกว่าจะรูดทรัพย์เพิ่มสักหน่อยยังไงเธอก็เสียตัวให้เขาแล้วเพราะฉะนั้นจะนอนกี่ครั้งก็นอนกับคนเดิม
"เดี๋ยว..."
"หือ...ว่าไงคะ"
แสนซนหันไปมองชายหนุ่มด้วยความสงสัยก่อนจะเบี่ยงตัวหลบเมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้
"จะทำอะไรคะ"
"ขอดมกลิ่นหน่อยแป๊บเดียว"
"อยู่ๆมาขอดมกลิ่นลามกนะ แต่ก็ได้ค่ะอนุญาต 500บาทค่ะจ่ายมาก่อน"
เธอแบมือไปตรงหน้าชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มน่ารักสดใส คนปกติโดนผู้ชายที่ไหนไม่รู้มานอนด้วยก็คงเครียดไม่น้อย แต่เธอเองที่สมยอมเขาเพราะได้เงินและเขาก็ไม่ได้แย่อะไรแถมยังรวยมากเลยด้วย ผิดเหรอที่เป็นคนจนแต่อยากจับคนรวยอ่ะ
"ขี้งกชะมัด..."
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโอนเงินไปให้เธอตามที่ขอ แสนซนยิ้มกว้างออกมาก่อนจะลากเขาไปยังมุมลับตาคน หญิงสาวมองซ้ายมองขวาก่อนจะเห็นว่าไม่มีใครก็ขยับเข้าไปสวมกอดเขาเอาไว้หลวมๆ
"ว่าแต่จะดมกลิ่นไปทำไมเหรอคะ..."
วชิซุกใบหน้าลงกับซอกคอขาวระหงส์สูดกลิ่นให้เต็มปอดก่อนจะใช้ริมฝีปากจูบแผ่วเบา แสนซนรู้สึกจั๊กจี้ก่อนจะขยับตัวออกแล้วเงยหน้ามองสบตากับเขา
"ให้ดมกลิ่นเฉยๆมาจูบทำไมเดี๋ยวหนูจะคิดเงินเพิ่มนะ"
"คืนนี้ไปนอนกับฉันจะเอาเท่าไหร่"
แสนซนหันขวับไปมองเขาอย่างแปลกใจ ไหนบอกว่าเอาครั้งเดียวไม่กินซ้ำไงแต่นี่เขากำลังจะซ้ำกับเธออยู่นะ
"ไหนบอกไม่กินซ้ำไงคะ"
"จะเอาเท่าไหร่อย่าถามมาก"
"สามหมื่นค่ะพี่สุดหล่อ"
แสนซนยิ้มกว้างออกมาเล็กน้อยก่อนจะกอดแขนเขาซบใบหน้าลงกับไหล่กว้าง ท่าทางจะติดใจลีลาของเธอซะแล้วล่ะมั่ง แต่เอ๊ะ... เขาเพิ่งด่าเธอว่าห่วยแตกนี่นา
"ไมมันแพงจังวะ"
"หนูเพิ่งเคยกับผู้ชายครั้งเดียวเอง ยังสดยังใหม่ก็ต้องแพงหน่อยสิคะ"
"โก่งราคาฉิบหาย คืนนี้ไปหาพี่ที่ผับYแล้วกัน รู้จักมั้ย"
"หนูต้องทำงานค่ะคงเลิกดึก"
"จะไปทำงานค่ารายวันห้าร้อยหรือจะเอาสามหมื่นเลือกเอาแล้วกัน นี่เบอร์พี่"
เขาแย่งโทรศัพท์ในมือของเธอมากดเบอร์ทิ้งไว้ให้ไม่ลืมที่จะกดโทรเข้าโทรศัพท์ของเขา และเมื่อเสร็จเรียบร้อยเขาก็คืนไปให้เธอ
"เลือกเอานะ"
"หนูต้องเลือกเงินสามหมื่นอยู่แล้วค่ะ"
"หึ... ยัยจอมโจร!"
"แสนซนค่ะ หนูมีชื่อนะ อ้าว... อะไรของเค้า"
เธอยังพูดไม่จบเขาก็เดินหนีไปทันทีไม่รอฟังเลย แสนซนทำหน้างอง้ำก่อนจะยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีที่คืนนี้จะได้เงินเพิ่มอีกสามหมื่นบาท
"โห... นอนกับพี่สุดหล่อนี่เงินดีจัง ดีกว่าทำงานเป็นไหนๆ"
- Writer
