ตอนที่ 9 หวงของ
1329 Words
และเมื่อแสนซนกับเพื่อนเสร็จจากการรับน้องที่คณะเธอก็ลุกขึ้นเดินไปหาพี่รหัสเพราะเขาแจ้งไว้ว่าถ้าเกิดเสร็จแล้วให้มาเจอกันหน่อย หญิงสาวมองหารุ่นพี่สุดหล่อคนนั้นก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเจอเขากำลังนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนสนิท
"พี่อาร์ตี้..."
"เห้ย.... น้องรหัสไอ้เหี้ยนี่สวยวะ"
"เออดิ... เลือกเองด้วยนะ"
อาร์ตี้เอามือปิดปากเพื่อนสนิทเอาไว้ก่อนที่ความจะแตก ลุกขึ้นเดินออกมาหาหญิงสาวพร้อมกับดึงมือพาเดินไปคุยที่อื่น แสนซนคือคนที่เขาเลือกเองว่าให้เป็นน้องรหัสไม่ได้กดสุ่มเหมือนเพื่อนคนอื่นที่ต้องไปลุ้นทีหลัง เหตุผลเพียงเพราะว่าเขาสนใจก็แค่นั้นไม่มีอะไรอื่น
"ให้หนูมาหามีอะไรรึเปล่าคะ"
"วันนี้ไปไหนมั้ย"
"ไปดูหนังกับเพื่อนค่ะ จองตั๋วเรียบร้อยแล้ว"
หญิงสาวยิ้มหวานให้พี่รหัสก่อนจะหยิบลูกอมส่งไปให้เขาหนึ่งชิ้น เธออุตส่าห์เตรียมมาทุกวันเพื่อตามหาเขาแต่ไม่เจอเลยหรืออาจจะเพราะความโง่ของเธอเองที่ไม่รู้ว่าเขาคือใคร ชายหนุ่มรับมาถือไว้ก่อนจะยิ้มออกมา
"งั้นเหรอ... ว่าจะพาไปเลี้ยงไอติมสักหน่อย"
"คือวันนี้ไม่ได้จริงๆค่ะ นัดเพื่อนไว้แล้วด้วยเอาไว้วันหลังนะคะพี่รหัส"
"งั้นก็ได้ค่ะ ขอเบอร์ให้พี่ด้วยค่ะจะได้ติดต่อกัน"
เขายื่นโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงส่งไปให้หญิงสาวตรงหน้า เธอรับมาถือไว้ในมือก่อนจะกดเบอร์ของตัวเองให้ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะกดโทรเข้าโทรศัพท์ของตัวเองด้วย
"เรียบร้อยค่ะ"
"เอาไว้เจอกันนะน้องรหัสคนสวย"
อาร์ตี้ยื่นมือไปจับผมหญิงสาวเอาไว้แผ่วเบาก่อนจะยิ้มออกมาแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที แสนซนมองตามชายหนุ่มไปก่อนจะระบายยิ้มออกมาแล้วเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อน พี่รหัสเธอดูใจดีจังแถมยังน่ารักท่าทางจะนิสัยดีมากเลยด้วย นี่ถ้าไม่เจอพี่วชิก่อนนะเธอคงจะกรี๊ดกร๊าดเขาเหมือนคนอื่น
"ป่ะพวกแกไปกันเถอะ"
"ไปเปลี่ยนชุดกันก่อน ใส่ชุดนักศึกษาไม่ไหวอ่ะไปเที่ยวทั้งทีจะได้ถ่ายรูปกันด้วย"
"ฉันไม่เปลี่ยนนะเข้าห้องไม่ได้ลืมกุญแจมา"
เธอเอ่ยออกมาเสียงเรียบ กุญแจห้องถูกพี่วชิยึดเก็บไปแล้วคงเกรงว่าเธอจะแอบหนีไปนอนที่ห้องและไม่ยอมไปค้างที่คอนโดกับเขา
"งั้นไปห้องฉันเดี๋ยวเลือกชุดให้มีเยอะแยะเลย"
"โอเคตามนั้นแหละ"
หญิงสาวนั่งรถไปกับเพื่อนสนิท ในกลุ่มก็คงมีแต่เธอที่ยากจนกว่าใคร ส่วนคนอื่นถึงจะไม่ได้ถึงขั้นมหาเศรษฐีแต่ก็ร่ำรวยมีปัญญาเรียนมหาวิทยาลัยดังจนจบได้โดยไม่ต้องทำงาน
และเมื่อมาถึงที่คอนโดของเพื่อนเธอก็นั่งรออยู่ที่เตียงนอน ส่วนเพื่อนก็หาชุดมาให้ยืมใส่ระหว่างที่เธอกำลังล้างหน้าล้างตาแต่งแต้มเครื่องสำอางสักหน่อย
"แกใส่ตัวนี้แล้วกัน"
"เว้าแผ่นหลังเลยเหรอไม่มีตัวอื่นเหรอไง"
เธอมองชุดของเพื่อนสนิทที่มันดูโป๊และไม่ค่อยเหมาะสมกับเธอเท่าไหร่ แถมยังใส่กับกระโปรงสั้นเข้าชุดกันอีก และอีกอย่างแค่ไปดูหนังเองนะไม่เห็นจะต้องขนาดนั้นเลย
"ส่งซักหมดเลยค่ะเหลือแค่นี้แหละ"
"แตงกวามันโป๊อ่ะ"
"โอ๊ยยยย แกสวยจะตายใส่แบบนี้ดูดีออก"
เธอมองชุดอย่างเป็นกังวลและถ้าพี่วชิรู้ว่าเธอแต่งตัวแบบนี้เขาจะยังโอเครึเปล่า แล้วที่สำคัญที่สุดเธอจะไม่โดนบทลงโทษอะไรจากเขาใช่มั้ย
"อ่ะๆใส่ก็ได้"
เธอตัดสินใจยอมใส่ตามที่เพื่อนบอก เอาจริงหนุ่มๆจากคณะอื่นตั้งฉายาให้แก๊งพวกเราว่าแก๊งน้องนางฟ้าเพราะในบรรดาห้าคนไม่มีใครไม่สวยเลย
"เริ่ด...! ปังไม่ไหวแกนี่มันสวยจริง"
แตงกวาเอ่ยชมเพื่อนสนิทไม่หยุดก่อนจะควงแขนกันเดินออกไปจากตรงนั้นทันที และเมื่อมาถึงสถานที่ที่นัดกันไว้ ทั้งห้าคนก็ไปแลกตั๋วหนังจากนั้นก็ซื้อของกินให้เรียบร้อยและบังเอิญอะไรก็ไม่รู้ที่เธอได้มาเจอพี่รหัสที่นี่
"พี่อาร์ตี้บังเอิญจังเลยค่ะ..."
"อ่าวน้องรหัสมาดูหนังที่นี่เหมือนกันเหรอ"
"บังเอิญบ่อยเนาะกูว่า"
เพื่อนของอาร์ตี้เอ่ยออกมาเสียงลอย อยู่ๆก็อยากจะมาดูหนังและบังเอิญที่สุดก็คือมาดูหนังที่เดียวกันด้วย และหวังว่าคงจะไม่นั่งติดกันอีกนะเพราะมันดูบังเอิญจนเกินไป
"พูดมากนะมึง... ว่าแต่น้องดูเรื่องอะไรล่ะ"
"ผู้บ่าวไทบ้านไงคะเพิ่งเข้าโรงเลยเพื่อนอยากจะดูค่ะ แล้วพี่ล่ะ"
"เรื่องเดียวกันแหละโรงที่สี่กำลังจะฉาย"
แสนซนก้มมองตั๋วนั่งของตัวเองก่อนจะเลิกคิ้วโน้มใบหน้ามองตั๋วของพี่รหัสและบังเอิญอีกครั้งเพราะนั่งติดกันด้วย
"นั่นติดกันเลยค่ะ"
"โห ..โคตรบังเอิญเลยอ่ะว่ามั้ย"
อาร์ตี้อมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหันไปยักคิ้วใส่แตงกวาน้องสาวข้างบ้านที่คอยเป็นแม่สื่อให้เขาจีบเพื่อนสนิทของเธอในครั้งนี้
"บังเอิญหรือพรหมลิขิต"
"ฮ่าๆๆ"
แสนซนรู้สึกแปลกมากแต่ก็ไม่ได้คิดไปถึงขั้นที่ว่าจะมีการวางแผนอะไร โลกใบนี้มันมีความบังเอิญได้ทั้งนั้นแหละและครั้งนี้ก็คงจะไม่มีอะไรทั้งนั้น
"เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองน้องได้แล้วเดินไปเลย"
"ขอบคุณนะคะพี่รหัสสุดหล่อใจดีที่สุดเลยค่ะ"
หลังจากนั้นทั้งเพื่อนของอาร์ตี้และก็พวกแสนซนเดินเข้าไปในโรงหนังและตั้งใจดูหนังกันไม่มีใครพูดอะไร เสียงหัวเราะข้างๆดังขึ้นและแน่นอนว่าอยู่ในสายตาของชายหนุ่มตลอด ไม่มีสมาธิในการดูหนังเลยเพราะมัวแต่ดูหญิงสาวข้างกาย
ทางด้านของวชิเขาหยิบโทรศัพท์กดส่งข้อความไปกดดันหญิงสาวให้กลับ ตอนแรกจะไปรับกลับแต่เธอบอกว่าเพื่อนผ่านทางนี้พอดีเลยจะมาส่ง เขากอดอกยืนอยู่หน้าร้านมองแสนซนที่ตอนนี้ลงจากรถของเพื่อนสนิท ร่างบางใส่ชุดเว้าแผ่นหลังกระโปรงสั้นวาบหวิวจนเขาเห็นถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ
"ไปก่อนนะคะ"
เธอโบกมือลาเพื่อนและพี่รหัสที่ขอติดรถมาด้วยก่อนจะเดินตรงมาอีกฝั่งและก็ต้องชะงักไปเมื่อใบหน้าบึ้งบูดไม่รับแขกยืนกอดอกรออยู่เหมือนคาดโทษ
"ใครให้แต่งชุดโชว์แผ่นหลังขนาดนี้วะ... นี่คงไม่อยากเดินดีๆเหมือนคนอื่นสินะ ชอบให้ผัวซาดิสม์ใส่เหรอถึงยั่วโมโหเก่งขนาดนี้...!"
ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสียเมื่อเจอเด็กในปกครองเดินเข้ามาในผับของเขา และการแต่งตัวมันชวนให้เขาหงุดหงิดอยากหาเรื่องลงโทษเด็กดื้อจอมยั่วที่กล้าลองของท้าทางสิ่งที่เขาห้ามไว้ แสนซนทำใจกล้าสวนชายหนุ่มกลับไปทั้งที่รู้ชะตากรรมแล้วว่าคืนนี้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง
"ก็พี่สุดหล่อยึดกุญแจห้องหนูไป ไม่มีชุดเปลี่ยนก็เลยยืมเพื่อนมาใส่ก่อน ช่วยไม่ได้นะคะไม่ใช่ความผิดของหนู..."
"หึ... เธอไม่ได้นอนดีแน่คืนนี้ มานี่ยัยตัวแสบ...!"
- Writer
