ป่วนหัวใจยัยเลขา (คุณค่าของความรัก)

ปัดไม่อยากมีแฟน

“น้องปัดครับ พี่อยากรู้จักน้องปัด “

“น้องปัดครับ ขอเบอร์ได้ไหมครับ “

“ ปัด เราชอบปัด “

ประโยคเหล่านี้ เธอได้ยินมานับครั้งไม่ถ้วน ตั้งแต่เรียนมอปลาย ก็เริ่มมีผู้ชายต่างโรงเรียนมาทำความรู้จัก สถานที่เรียนพิเศษชื่อดัง เป็นที่นัดพบ ของเพื่อนต่างเพศ สำหรับคนที่เรียนโรงเรียนหญิงล้วนอย่างเธอ

ใบหน้าสวยหวาน และกิริยามารยาทเรียบร้อย ทำให้น้องปัด ดังในกลุ่มเสมอมา แต่เด็กสาวผู้มีความตั้งใจแน่วแน่แล้วว่า เธอจะไม่มีแฟน ทำให้ใครก็ไม่สามารถเข้ามาถึงตัวเธอได้เลย

ดาวคณะวิศวกรรมศาสตร์ เดินเข้ามาหาด้วยความมั่นใจ ว่าหน้าตาและความเด่นดังที่มี อาจจะทำให้น้องปัดบัญชี สนใจในตัวเค้าได้บ้าง ใบหน้าสวยยิ้มตามมารยาท และปฏิเสธเสียงอ่อนหวานออกมา ทำให้คนที่มั่นใจในตัวเอง หน้าจืดเจื่อนลง

“ปัดไม่ชอบใครจริงๆใช่ไหม เราเห็นมีคนมาจีบปัดตั้งเยอะ “ เพื่อนสาวที่ค่อนข้างสนิท ชื่อ มะปราง ถามออกมา

“ปัด ไม่อยากมีแฟน ไม่อยากมีความรักจริงๆ ไม่ใช่ว่ายังไม่เจอใคร “ เธอตอบออกมาตามตรง เธอเจอเค้าแล้ว คนที่ทำให้หัวใจเธออ่อนหวาน คนที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย คนที่ทำให้เธอยิ้มได้ เพียงแต่เธอไม่กล้าจะเก็บเค้าเอาไว้ในฐานะแฟนก็ตาม “

กลุ่มสายรหัสเดินตัวปลิวเข้ามาที่โรงอาหาร ก่อนจะวางผลไม้และถุงขนมนับสิบถุงลงบนโต๊ะตรงหน้า รุ่นพี่ปี4รับไหว้ทักทายและมองเสบียงอย่างตกใจ

“สายนี้เค้ากินเก่งมาก เอะอะกิน เอะอะเลี้ยงตลอด อิจฉามากค่ะ “

รุ่นพี่บอกออกมาแล้วมอง สายรหัสที่นั่งอยู่ กันหน้าสลอน

”พี่ปัดคะ พี่แพทถามว่าพี่ปัดจะไปสมัครงานที่บริษัทปู่กรไหมคะ “ รุ่นน้องปี2ถามออกมา เพราะพี่แพทจัดการเรื่องขนมในมื้อนี้ให้

“ก็ยังคิดดูอยู่ แต่น่าจะไป “ คนฟังยิ้มกว้างออกมา เพราะลุ้นกันหนักมาก ว่า พี่กรผู้แสนดี จะยิ้มกว้างขนาดไหน เมื่อพบหน้าคนที่อยากเจอที่สุด ที่บริษัทของตัวเอง

ชุดเสื้อแขนสั้นสีครีมกับกระโปรงยาวสีน้ำตาล ที่นักศึกษาสาวคนสวยเลือกมาสวมใส่ ทำให้ดูโตเต็มสาว เรียบร้อย และ สุภาพไปพร้อมกัน ประชาสัมพันธ์ของบริษัทพาผู้สมัครทั้งหมด มานั่งรอเพื่อทำการสอบสัมภาษณ์ หลังจากที่สอบข้อเขียนไปแล้วในช่วงบ่าย

บริษัทเลี้ยงข้าวเที่ยง ผู้ที่มาสมัครงานในห้องประชุมใหญ่ที่สวยงาม และกว้างขวาง สุดหรู จนคนที่เพิ่งเข้ามาเป็นครั้งแรก รู้สึกตื่นเต้นเหลือเกิน ผลประกอบการของที่นี่ เติบโตขึ้นเรื่อยๆเงินเดือน สวัสดิการ และโบนัส อยู่ในระดับที่ดีมาก สำหรับพนักงานบริษัทเอกชน และ การได้เข้ามาทำงานที่นี่ อาจจะทำให้เธอ มีความสุขมากขึ้น เมื่อเข้ามาใกล้ ผู้ชายคนนั้น อีกหนึ่งสเตปของชีวิต

ท่านประธานใหญ่วัยหกสิบกว่า ยิ้มออกมา เมื่อเห็นใบสมัครและผลคะแนนของ ลูกปัด ลักษณาวัฒน์ นักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกับลูกชาย คณะเดียวกันอีกด้วย ท่าทางสุภาพ กับน้ำเสียงมั่นใจ ทำให้ท่านรู้สึกถูกใจกว่าคนที่ผ่านมา งานเก่งไม่เก่ง สอนกันได้ แต่กิริยามารยาท และ ทัศนคติที่ติดตัวมา แสดงถึงลักษณะนิสัย และ บุคคลิกของคนที่จะเป็นเลขาสอนกันลำบากหน่อย ใบหน้ายิ้มแย้มของท่านประธาน ที่มองมาที่ เด็กใหม่ ทำให้ผู้ตัดการอาวุโส รู้ว่า ท่านพึงพอใจ เด็กคนนี้

เสียงบูมในวันรับปริญญาดังกึกก้องไปทั่วสนาม นิสิตที่จบใหม่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ทุกครอบครัวที่มีบุตรหลาน เป็นบัณฑิตใหม่ในวันนี้ มากกว่า สามพันคน ที่มาร่วมแสดงความยินดีกันในงาน ไม่รวมกับรุ่นพี่รุ่นน้องในมหาวิทยาลัย ทำให้คนในงาน นับหมื่นคน เต็มพื้นที่ไปหมด

หญิงชรายิ้มทั้งน้ำตาด้วยความปลาบปลื้มใจ สิบกว่าปี ที่หลานสาวตัวน้อยเดินเข้ามาในบ้านของท่าน เข้ามาเป็นยาใจให้ท่านในวันที่ต้องสูญเสียลูกสาวไป ทำให้ท่านกลับมามีความสุขอีกครั้ง ชุดครุยสีดำที่หลานสาวสวมใส่ถ่ายรูปกับคุณยายและคนในบ้านมีความสุขเหลือเกิน

“คุณยายไม่ต้องไปที่งานหรอกค่ะ ลำบากมากเกินไป ปัดใส่ชุดครุยให้คุณยายกับคุณลุงคุณป้า ถ่ายรูปที่บ้านดีกว่าค่ะ “

หลานสาวห่วงความลำบากของญาติผู้ใหญ่ จึงนำชุดมาสวมไว้ แต่หน้าทำผมให้เสมือนวันรับจริงทุกอย่าง ถ่ายรูปภายในบ้านหลังใหญ่

ดอกไม้และลูกโป่งตามสมัยนิยมถูกจัดมาเป็นของขวัญแสดงความยินดีให้บัณฑิตคนสวยที่บ้านทันที

“รับปริญญาต้องมีดอกไม้ มีลูกโป่ง ยายขอให้หลานยายประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ที่กำลังจะเริ่มต้น ขอให้เป็นที่รัก ของคนที่ได้พบได้เจอ ขอให้คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองหลานยายนะลูก “ สาวน้อยซับน้ำตาตัวเอง และกราบแทบเท้าของคุณยาย ความรักความเมตตาที่คุณยายให้มา มากมายจนลูกปัดคิดว่าไม่มีใครในโลกนี้ รักเธอได้เท่านี้อีกแล้ว

คุณลุงคุณป้า ตัดเสื้อผ้าชุดใหม่สำหรับถ่ายภาพรับปริญญาหลานสาวที่ทั้งคู่พาไปสมัครเรียน พาไปซื้อของใช้ ไปรับไปส่งเรียนพิเศษมาตลอด จนบัดนี้ โตเป็นสาว เรียนจบ รับปริญญาและกำลังจะเริ่มทำงานแล้ว

ดอกทานตะวันสีเหลืองช่อโตที่จัดมาอย่างสวยงามถูกยื่นให้กับมือหลานสาว คุณป้ายิ้มและเบี่ยงตัวเพื่อซับน้ำตา

“ทานตะวันผู้ทระนงและงดงามแม้ต้องต่อกรกับพระอาทิตย์ ป้าหวังให้ลูกปัดของป้า หนักแน่นและมั่นคงเสมอ หากต้องยืนหยัดต่อการทำงาน และการใช้ชีวิต แต่อย่ากลัวว่าทานตะวันจะโดดเดี่ยวนะลูก ใต้ท้องฟ้ามีเมฆและสายฝน หากวันใดที่ลูกปัดต้องการที่ปกป้องคุ้มครอง ลุงกับป้า อยู่ตรงนี้เสมอ เสมอนะลูก “

บัณฑิตสาวสวยยิ้มแทบจะปากค้างไปแล้ว เพราะมีรุ่นพี่ รุ่นน้องหรือแม้แต่เพื่อนร่วมรุ่นเข้ามาขอถ่ายรูปด้วยเต็มไปหมด เท้าที่ยืนหลายชั่วโมงปวดเมื่อยจนแทบจะลุกไม่ไหวแล้ว

น้ำในขวดสีขาวใสเย็นจัดถูกยื่นให้ตรงหน้า พร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่ที่สุดของวัน เรียกความสนใจให้กับคนรอบตัว

”มาช้า แต่มานะครับ ดีใจด้วยนะครับ สำหรับวันนี้ วันที่ประสบความสำเร็จในการเรียนแล้ว บัณฑิตเกียรตินิยมของพี่ และดีใจด้วยอีกครั้ง สำหรับการเริ่มงานแรกในบริษัทที่มั่นคงและดูแลพนักงานดีที่สุดนะครับลูกปัด “

ใบหน้าของคนที่มาใหม่ยิ้มกว้างจนสายตาของเธอพร่าไป พี่กรหล่อทะลุแว่นกันแดดมาแบบนี้ แล้วเธอจะทนเสน่ห์เค้าไหวต่อไปไหม

“ขอบคุณค่ะพี่กรขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ “ เธอพูดได้เท่านี้จริงๆ