ป่วนหัวใจยัยเลขา (คุณค่าของความรัก)

คู่แข่ง

ชายหนุ่มเปิดสมาร์ทโฟนของตัวเองขึ้นมาแล้วกัดฟันอย่างไม่พอใจที่เธอคนนั้น ทำแบบนี้กับเค้า จอมทัพผู้เอาแต่ใจ พยายามจะเอาใจหญิงสาวที่ตัวเองเพิ่งได้พบหน้าอย่างเต็มที่ด้วยร้านอาหารชื่อดัง และการเลือกสรรเมนูพิเศษอย่างดีหลายรายการ ทั้งที่ไม่มีความจำเป็นใดใดที่ตัวเค้าต้องทำแบบนี้เลย

แก้วเหล้าที่อยู่ข้างตัวถูกยกขึ้นดื่ม เมื่อเห็นเธอคนนั้น ลงภาพไอจีสตอรี่ ความยาว15วินาทีที่ร้านอาหาร กุ้งเผาตัวใหญ่ ถูกตักมันสีเหลืองส้มออก เหลือแต่เนื้อกุ้ง พร้อมรอยยิ้มกว้างของคนที่ถูกเอาใจ จากชายหนุ่มตรงหน้า ไม่มีการแท็กหาว่าผู้ชายที่พับแขนเสื้อขึ้นมาเป็นใคร แต่นาฬิกาที่สวมอยู่ ทำให้เค้ารู้ว่า ผู้ชายคนนี้ คือ บอสของเธอนั่นเอง

ร่างสูงใหญ่ยืนมองออกไปนอกหน้าต่างของบ้านกลางสวน หัวใจของเค้ากำลังทรมาน ไม่เคยมีใครทำให้ผู้ชายอย่างเค้า ต้องมาทำอะไรแบบนี้ รักแรกพบ คือ คำตอบของเรื่องนี้ เค้าเห็นเธอครั้งแรก ก็ประทับใจ และสนใจในตัวเธอ ยิ่งได้พบได้เจอได้คุย ก็รู้ว่าเธอเป็นคนที่พิเศษ ยิ่งยากก็ยิ่งอยากได้ จอมทัพกดโทรศัพท์โทรไปสั่งการทันที ในเมื่อยังไม่มีใครจองเธอ เค้าก็ยังมีสิทธิ์ลุ้น และการเสี่ยงครั้งนี้ รางวัลก็มีค่ามาก ที่จะลงเดิมพันด้วย

อาหารที่วางอยู่บนโต๊ะหมดเกลี้ยงไม่เหลืออะไร ถ้าความคิดถึงมันทำให้กินข้าวไม่ลง ก็คงเป็นเหมือนเมื่อตอนกลางวัน ที่แม้จะมีเมนูรสเลิศมาจากไหน แต่การไม่มีคนคุ้นตาใกล้หัวใจ เมนูวันนั้นก็ไม่มีความหมายอะไรเลย

“บัวลอยเผือก หรือ กล้วยเชื่อม ดีครับ “ ของหวานประจำวันที่สลับเปลี่ยนหมุนเวียน ทำให้เธอไม่เคยเบื่อ บอสหนุ่มถามยิ้มๆเพราะรู้ดีว่าคนตรงหน้ากำลังคิดหนัก

“ของหวาน อย่างละที่นะครับ “ พนักงานที่ร้านมารับออเดอร์ไปแล้ว ดวงตาของคนฟังเป็นประกายทันที เพราะเธอไม่ต้องเลือกอะไรสักอย่าง

ภัทรกรไม่รู้หรอกว่า ตัวเองมีความสุขแค่ไหน ที่คนตรงหน้ายิ้มด้วยสายตาเป็นประกาย หัวใจของเค้าพองโต เพราะเธอคนนี้ หลายต่อหลายครั้ง ด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ เท่านั้นเอง

“แบ่งกันนะคะ ปัดอยากชิมทั้งสองอย่าง” เสียงของเธออ้อนอย่างน่ารัก

“ก็ต้องแบบนั้นแหละครับ เพราะพี่ก็อยากกินปัด ไม่ใช่ อยากกินแบบที่ปัดกินด้วย “

หัวใจของเค้าสั่นสะท้าน เพราะรอยยิ้มของเธอ ทำให้เสียอาการไปหมด เธอไม่ต้องยั่วยวนอะไรเลย ไม่ต้องเซ็กซี่วาบหวิวใดใด แค่รอยยิ้มแบบนี้ เค้าก็ยอมแพ้แล้ว

มื้อค่ำจบลงแล้ว รถคันหรูเข้ามาจอดตรงคอนโดหรูที่เดิมเป็นประจำ ความคุ้นเคย ความคุ้นชิน และความเรียบง่ายที่คนตรงหน้ามีให้ เป็นเหมือนน้ำเย็นที่ไหลผ่านร่างกายที่เหนื่อยล้ามาตลอดได้มีแรงพลัง ได้รับความสดชื่น เป็นความรู้สึกที่ทำให้เธอยิ้มได้ตลอดเวลาที่ได้พบเจอกับเค้าคนนี้

“ขอบคุณนะคะ สำหรับวันนี้ พรุ่งนี้ปัดขับรถไปเองนะคะ พี่กรไม่ต้องมารับนะคะ “ ชายหนุ่มพยักหน้า แล้วโบกมือลาเธอ ก่อนที่ประตูรถจะปิดสนิทลง

ผ่านไปอีก1วัน ความสุขของเค้าเพิ่มมาอีก1วัน ช่วงเวลาดีดีที่เค้าและเธอมีร่วมกัน ผ่านไปอีก1วันแล้ว ถ้าการมีเธอคนนี้ จะทำให้เค้ามองแพลนในชีวิตได้เพียงทีละวัน มันก็ดีมากแล้ว จนถึงตอนนี้ ผ่านมา6ปีแล้ว ความสุขของเค้าที่มีร่วมกับเธอมันมีค่ามากจริงๆ

ร่างกายเปลือยเปล่านอนแช่อยู่ในอ่างน้ำ พร้อมแก้วไวน์ในมือ วันนี้เธอเหนื่อย เธอเพลีย และเป็นวันที่หนักหนาสำหรับเธอ เพราะผู้ชายคนนั้น ที่เสียมารยาทกับเธอมาก

ใบหน้าคมเข้มของนายใหญ่แห่งไทยแมนสตีลโผล่เข้ามาในความคิด เธอรู้ว่าเค้าหล่อ และ มั่นอกมั่นใจในตัวเอง แต่เธอไม่มีวันคิดแปรเปลี่ยนไปเป็นอื่นแน่นอน เพราะหัวใจของเธอ มีผู้ชายคนเดียวที่แอบซ่อนเอาไว้

“อยากกินปัด “

เสียงของเค้ายังดังก้องอยู่ในหูของเธอ เธอรู้ว่าเค้าคิดอะไรกับเธอ รุ่นพี่รุ่นน้องหลายคน บอกให้รู้ว่า ปู่กร ชอบเธอ ที่เทียวไล้เทียวขื่อ วนเวียนมาหา ก็เพราะอยากรู้จักกับเธอ ตลอด4ปีในมหาวิทยาลัย อาจจะไม่แน่ใจ ว่าใช่หรือเปล่า อาจจะมีความเคลือบแคลงใจว่า พี่กร ดีกับทุกคน หรือพิเศษสำหรับเธอคนเดียว

แต่ระหว่างที่ร่วมงานกันมา เธอรู้อยู่เต็มอก ว่าเธอพิเศษมากสำหรับเค้า แต่ความพิเศษนี้ จะยาวนานหรือเปล่า จะมากพอที่จะทำให้เค้า อยู่กับเธอตลอดไปไหม เหมือนกับที่เธอ มีแต่เค้า ตลอดสิบปีที่ผ่านมา

ดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่มากถูกนำมาส่งที่จุดประชาสัมพันธ์ของบริษัท ก่อนที่พนักงานรักษาความปลอดภัย จะนำขึ้นมาส่งที่หน้าห้องของบอสหนุ่ม พร้อมสายตาของคนที่อยากรู้อยากเห็นว่าใครเป็นคนส่ง และใครเป็นผู้โชคดีที่ได้รับดอกไม้ช่อใหญ่ช่อนี้

“ขอบคุณค่ะ” เสียงหวานบอกขอบคุณคนที่นำดอกไม้มาส่ง ก่อนที่จะพลิกกระดาษแผ่นเล็ก

นามบัตรที่ติดมา มีลายมือเขียนเอาไว้สื่อความหมายชัดเจนว่า

@ผมไม่ยอมแพ้เค้าแน่นอน@

เลขาสาวสวยมองเพื่อนร่วมงานที่ส่งสายตามาด้วยความอยากรู้ ว่าใครเป็นคนส่งมา แต่เธอก็นิ่งเฉยและวางดอกไม้ราคาแพงลงข้างตัว

“น้องปัด คนสวยได้ดอกไม้ช่อใหญ่มาก จากคุณจอมทัพ “

“กุหลาบขาวช่อใหญ่มาก จีบจริงแน่นอน “

“ลูกปัด เลขาคุณกร เค้ามีคนส่งดอกไม้มา “

เสียงพนักงานข้างล่างคุยกันที่ร้านกาแฟ ทำให้บอสหนุ่มชะงักทันที ข่าวลือ ไม่ใช่แน่นอนเพราะมีตัวตนของคนที่กล่าวอ้างชัดเจน แต่เค้าไม่ชอบไม่อยากได้ยิน เสียงกระแอมดังออกมา ทำให้บทสนทนาเงียบลง บอสหนุ่มหน้าดุทันที แล้วมองเค้กในตู้ ที่ตั้งใจจะหิ้วขึ้นไปฝาก

“เค้กสตอเบอรี่ กับ ซอฟคุ้กกี้2ชิ้นครับ “ เสียงของเค้าดุผิดปกติจนเจ้าตัวรู้สึกได้ เรื่องที่ได้ยินมา มันทำให้หงุดหงิดมากจริงๆ

กุหลาบช่อใหญ่ เด่นชัดทันทีที่เดินมาตรงหน้าห้อง คนที่ได้รับดอกไม้ สีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะยิ้มกว้าง เมื่อเห็นถุงที่วางบนโต๊ะ คนที่หน้าบึ้งยิ้มกว้างทันที แม้จะรู้สึกตึงอยู่ในใจ

“ขอบคุณค่ะ ว่าจะแอบลงไปดูพอดี บอสใจดีที่สุดเลยค่ะ “ บอสหนุ่มพยักหน้า แล้วชี้ไปที่กุหลาบช่อใหญ่

“ใครให้มา “ เค้าถามออกไปแล้ว และรอฟังคำตอบจากปากเธอ