Unforgettable Love

Chapter 01

Chapter 01

Nathalie's POV

"NATHALIE, your sundo is here na," nakangising sigaw sa akin ni Elaiza. One of my besties, para mapalingon ako sa lalaking nakatayo sa bukana ng gate sa University na pinapapasukan ko. Nakakasura talaga ang lalaking ito hindi man lang nagpalit nang maayos-ayos na damit.

"My God!" Bulalas nang isip ko, ang damit na suot n'ya p'wede ng gawing basahan. Kupas na pantalon at kupas din na t-shirt na may punit-punit pa. Sa bagay, he can't afford to buy new clothes. Isa lamang siyang hamak na hardinero sa aming mansiyon at hindi ko alam kung saang bundok siya pinulot ng Daddy.

Pasalamat na lang siya bawing-bawi sa physical na anyo. Matangkad at gwapo, but I don't like his skin color kayumanggi ang balat. Hindi siya ang tipo ko, chinito at maputi kagaya ng crush kong si Renz. Mayaman, gwapo at galing sa mayamang pamilya.

Kung may magic lang ako kanina ko pa minagic na maglaho na lang bigla. What he is doing here? Dont tell me inutusan naman siya ng Daddy na sunduin ako. Nakakainis lang talaga dalaga na ako. I turned eighteen two months ago, until now wala parin tiwala sila Dad na I can handle myself. Well, I can't blamed them unica hija nila ako ni Mom.

It's okay lang naman sana to have sundo. H' wag naman sana itong lalaking ito?Nakakainis pinagtatawanan ako lagi ng mga friends ko dahil sa kanya.

"Ano na naman ang ginagawa mo dito, Amery ?" asik ko sa kanya.

Napayuko muna siya, bago ako sinagot marahil nahihiya din dahil alam n'yang s'ya ang pinagtatawanan ng mga kaibigan ko.

"Sabi po ng Daddy ninyo, Señyorita , na sunduin daw kita," mahina niyang wika sabay ngiti. Kitang-kita ang perfect set of teeth nito. Infairness, ang puputi ng mga ngipin niya. P'wede itong pang tooth paste commercial model.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Hindi kaba talaga nakakaintindi na ayaw kong sinusundo mo ako," aniko at pinanlakihan ko siya ng dalawang mata ko.

"Malinaw po ang bilin sa akin nang Daddy niyo na sunduin kita. Sumusunod lang po ako ng utos, Señyorita," pagpupumilit niya. Hindi niya ako matingnan sa mata sa tuwing makikipag usapan s'ya sa akin ay laging nakayuko.

Napabuntong hininga ako sa inis. I'm just controlling myself. This man is getting into my nerve. Konting–konti na lang ang pasensiya ko sa kanya.

"Next time! Kung uutusan ka nang Daddy nasunduin ako," I said almost in whispered para kahit papano hindi siya mapahiya, pasimple kong hinawakan ang laylayan ng t-shirt na sout niya. "Magbihis kana man pinapahiya mo ako sa mga kaibigan ko. My God, Amery!" galit kong saad sa kanya, at peke akong ngumiti nang tumingin ako sa mga kaibigan ko bago ko siya tinaasan ulit ng kilay.

"Pasensiya na señyorita. Biglaan po kasing nag-utos ang Daddy niyo," paliwanag niya.

"Whatever!" inirapan ko siya bago tinalikuran. Magpapa–alam lang ako sa mga friends ko na uuwi na ako. Kasi andito na ang asungot kong sundo na hindi yata naliligo. Kailangan bago ako uuwi masilayan ko muna ang mukha ni Renz. Hindi kasi ako mapakali kung hindi ko ito nakikita.

He's the campus king and I am the campus queen. Kaya bagay kami. We are perfect combination.

Tapos na ang last subject ko ngayong hapon nasa engineering building pa ang binata, para sa kanyang last subject.

Panaka-naka'y sinusulyapan ko si Amery, para itong poste na nakatayo sa labas ng gate. Tumaas ang kilay ko dahil may nakakapansin sa kanya, may nagpapakyut. Infairness, gwapo naman siya Tan skin nga lang.

Umismid ako and I shrugged my shoulder. Muli kung tinuon ang paningin sa engineering building. Lumapad ang ngiti ko nang makitang nagsilabasan na ang mga engineering student.

Pasimple kong inayos ang sarili ko.

"Perfect naba ako?" pagkuwa'y na tanong ko kay Elaiza.

Tumango s'ya at ngumisi sa akin. "Perfect. " at inayos din niya ang kanyang sarili dahil barkada din ni Renz ang kanyang boyfriend.

Renz was a varsity player. Tall, chinito and very handsome kaya lahat ng mga babae dito sa campus namin nahuhumaling sa kanya but i am the winner dahil ako ang nililigawan.

And soon, Renz will be my boyfriend.

Actually nagpapakipot lang ako, ayoko naman kasi na sabihin nila na easy to get ako. Sabi nga ni Nanay Eva magpahard to get naman ako kahit konti. Kaya ito ang ginagawa ko.

Ngunit may bahagi ng puso ko na umaayaw at 'yun ang hindi ko alam kung bakit.

I sighed heavily and i shooked my head.

Napakunot ang noo ko nang sundan ng tingin ang paningin ni Renz. Sumimangot ito at tila naiinis.

"Hindi mo pa ba pinagsabihan 'yang boy ninyo na ako ang maghahatid sayo pauwi?" nanggigil na wika ni Renz nang makalapit sa akin. Inakbayan niya agad ako at ikinawit ko ang kamay ko sa isa niyang braso.

"Dont mind him. Hindi naman s'ya importante. Ginagawa niya lang ang trabaho n'ya," sagot ko kay Renz.Inalis nito ang kamay sa pagka.akbay sa akin.

Humakbang ito para tunguhin ang kinaroroonan ni Amery." Renz, hayaan muna siya. I already told him,sumusunod lang siya sa utos ni, Dad!" pahabol ko kay Renz.

But it's too late. Halos manlaki ang mga mata ko sa sunod niyang ginawa. Hinila niya si Amery at inundayan ng suntok. Dahil sa nabigla si Amery napasadsad sa gate na bakal ang binata.

Kulang na lang liparin ko ang pagitan ni Amery at Renz. I don't like Amery lalo na ang presensiya niya, lahat–lahat sa kanya ayoko.

Pero ayoko naman na saktan s'ya sa mababaw na dahilan lang. His just following order's from my Father.

Mabilis kong nilapitan si Amery. I was horrified to see the blood oozing from his nose.

Humakabang ulit si Renz, galit na galit ang mukha nito. Aakmang yuyukuin ulit nito si Amery ay humarang na ako.

"Stop it, Renz!" sigaw ko. "There's no use if you going to hurt him, " pigil ko kay Renz nang mahawakan ko siya sa braso.

Amery was stunned. And I saw pain and anger crossed in his eyes. Nakikita ko ang pagkuyom ni Amery ng kanyang mga kamao. Sa tantiya ko he just restraining himself to burst his anger.

Ilang beses na itong ginawa ni Renz sa kanya, pero hindi siya lumalaban. Maya-maya lumambot ang expression ng mukha nito, ayoko isipin niya na nag-aalala ako sa kanya.

The truth is i'm not concern with him, respeto lang kahit papano. He had a feelings too kahit lagi siyang napapahiya.

Because he is nobody at all kaya hindi na dapat pinag-aaksayahan pa ng oras ang mga kagaya ni Amery.

"Kinakampihan mo ang boy na ito, Natalie?" asik sa akin ni Renz and he chuckled.

" No, Renz! Hindi mo naman kailangan mag-aksaya ng oras for this nobody, his going to leave, Right ?" baling ko kay Amery.

Napansin ko ang biglang paglungkot ng mga mata niya. Baka dahil sa sinabi ko and I dont care about it. Dapat lang 'yon para alam niya kung saan niya ilulugar ang sarili.

"Narinig mo 'yon, boy, " pang uuyam ni Renz sa kanya. "Know your place," dagdag pa ni Renz at nagtawanan ng sabay ang iba pa naming mga friends pati ako pagak na tumawa but deep inside me may gumuhit na lungkot sa aking dibdib.

" Pero señyorita...."

"Just f*****g leave, Amery, si Renz ang maghahatid sa akin pauwi," pagtataboy ko sa kanya at itinulak ko siya. "Leave!" diin ko.

Nagyuko ng ulo si Amery. Laglag ang dalawang balikat naglakad patungo sa kinaparadahan ng sasakyan na ginagamit niya tuwing sinusundo ako.

Sinundan ko na lamang ito ng tingin bago ako hinila at inakbayan muli ni Renz. Pabalik kami sa loob ng campus.

Tambay muna kami sa Gym dahil may practice game sila. Ako na ang bahal mamaya kung sakaling mapagalitan ako ni Dad. Basta makasama ko lang si Renz.