Hindi ko alam kung anong lulutuin ni Tita Nica. Kaya niligpit ko na lang at nilagay sa loob ng fridge. May nabili naman akong snacks kanina sa airport kaya iyon na lang siguro ang kakainin ko. Isa pa busog pa naman ako.
Ngayong literal na akong nag-iisa ay damang-dama ko na ang katahimikan. Ang dami tuloy pumapasok sa isipan ko. Kumusta na kaya si Mama? Kumusta na ang dalawang bruha?
Kumusta na kaya ang lalaking iyon?
Wala sa sariling napailing-iling ako. Bakit nasali ang lalaking iyon? Pumasok na naman sa isipan ko ang mga hulin niyang sinabi.
Mapait akong napangiti.
Destiny...
Ano nga ba ang tadhana ko?
Foolish me. Only God knew about my destiny. Kaya imposible ang sinasabi ng Harrison na iyon. Dahil iyon na ang huli naming pagkikita.
But why does my heart screamed that it was no
