Chapter 7 : คนขายยา
1137 Words
Chapter 7 : คนขายยา
หลายวันมานี้การทำงานของพนักงานในคฤหาสน์คุณท่านเปลี่ยนไปเป็นคนละเรื่อง เรื่องแรกก็อย่างที่เจ้าของบ้านคนใหม่บอก เวลาเขาให้คำแนะนำใครในการทำงานไม่ให้ก้มหน้าลงมองพื้น เวลาพูดคุยให้สบตากันตรง ๆ ถ้าทำผิดให้ขอโทษ
ไอรีนไม่ใช่คนเจ้าคิดเจ้าแค้นอะไร เธอคงไม่โกรธคุณอาที่เข้าใจผิดเธอและแม่ ในเมื่อคนอื่น ๆ เองยังเคยเข้าใจผิด
หลังจบงานเปิดตัวเกมใหม่ของบริษัทในเครือ Airi ต่างคนก็ต่างยุ่งกับการทำงาน งานศพท่านประธานคนก่อน เธอได้ยินมาว่ามีการโยกย้ายตำแหน่งผู้บริหาร ผู้จัดการในหลายสาขา หุ้นทั้งหมดถูกโอนมาเป็นชื่อลูกชายคนเล็กคือศรัณย์วริศและแม่ของเขาด้วย
มีเรื่องน่าประหลาดใจในวันที่เธอเลิกเรียนมาช่วยแม่ทำงานบ้าน แม่และเธอเก็บห้องให้คุณท่าน ทำความสะอาดมันทุกซอกมุมอย่างเรียบร้อยเป็นครั้งสุดท้าย ยืนไว้อาลัยกอดกันตัวกลมก่อนมองผ่านกระจกห้องลงไป เธอเห็นเขาเดินชนคนสวนพนักงานใหม่ จู่ ๆ ก็กลับไปก้มตัวทำองศาครึ่ง! เธอกับแม่ลุ้นตัวโก่งแทบแย่ว่าเขาคงให้! หรือไม่ก็โกเมนนาซัย ごめんなさい (Gomennasai) ให้คุณลุงร้อยเอ็ดว่าวเป็นแต่ภาษาอีสานงงเป็นไก่ตาแตก เขากลับบอกคำว่าขอโทษครับอย่างคนไทย
บ่ายวันนั้นเขาขับรถไปหาเธอถึงห้องสตูดิโอ ตอนเธอกำลังถ่ายแบบงานโปสเตอร์เกมเพื่อถาม
“เดือนนี้เธอมีสอบเหรอ? ริน...”
“ค่ะ”
“กี่วัน?”
“3 วันค่ะ วันศุกร์ วันจันทร์ เอ่อ แต่ว่าไปทำงานต่อได้ค่ะ”
แล้วเขาก็เดินไป... ทิ้งเธอไว้ข้างหลังไม่รับเธอไปส่งที่บ้านไม่บอกอะไรสักคำ ทั้งที่เขาเป็นคนบอกเองว่าอะไรไม่สุภาพ ไอรีนเลยนึกขึ้นได้ว่าเธอพูดจบแล้วนี่ เขาไม่ได้แทรกกลางประโยคแล้วประโยคของเธอไม่ใช่คำถามให้เขาต้องตอบ! พอตกหัวค่ำเขาส่งข้อความมาบอก...
“เป็นเด็กที่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง... แต่เอาเถอะ ไว้อาจะค่อย ๆ สั่งสอนไปละกัน”
กลายเป็นว่าเธอมีเบอร์ของคุณอาซึ่งเขาคงจะเอามาจากเลขาฯ ในขณะที่เขาไม่ได้กวนใจเธอแม้แต่จะถามสารทุกข์สุกดิบยังไม่มี ตัวเธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะพาไปรับประทานอาหารอีก
พูดถึงบ้านของไอรีนเป็นบ้านเดี่ยวไม่ไกลจากบ้านคุณท่าน เดินทางไปมาสะดวก หากว่าเป็นวันหยุดเธอและแม่จะมาค้างบ้านพนักงานที่จัดสรรไว้เป็นห้อง ๆ ทุกคนรู้จักกันมานานแล้วจึงปลอดภัยและไม่มีปัญหาอะไร จะมีแค่ลูกชายของลุงเพิ่มคนสวนชอบมาวอแวเธอแต่ไม่บ่อยนักเพราะเจ้าตัวรู้สถานะตัวเองดีว่าเป็นหมาวัดหวังชมดอกฟ้า
คงไม่เป็นปัญหากับไอรีนสำหรับพวกชอบจีบชอบแซว ที่มหา’ลัยเธอมีอยู่หลายคนเป็นรุ่นพี่คณะอื่นบ้าง ตัวเธอมุ่งแต่เรียนหนังสือ ไม่ได้ใส่ใจเรื่องหนุ่ม ๆ สาว ๆ เรื่องมีแฟนเลยแม้แต่น้อย
กลับบ้านมาท่องหนังสือเป็นเล่มหลังสอบติดเภสัชฯ เด็กปีสองยังพึงระลึกเสมอว่าเป็นแค่เน็ตไอดอลคนดัง แต่ยังเป็นนักศึกษาจึงต้องตั้งใจเรียน ดิ้นรนทำงานหาเงินเพื่อแบ่งเบาภาระแม่ทั้งถ่ายแบบและงานทำความสะอาด
ทุกวันนี้ครอบครัวเธอนับว่าไม่ได้ลำบาก พอมีกินมีใช้ บรรดาญาติ ๆ ทุกคนที่บ้านในต่างจังหวัดยังเกรงใจเธอเหมือนเป็นผู้นำครอบครัวเพราะส่งเงินให้พวกเขาซื้อที่นา เปิดร้านอาหารเล็ก ๆ ในหมู่บ้านต่างจังหวัดทั้งนครปฐม พัทลุง คุณลุงคุณป้าพี่สาวแม่มีเฟรนไชส์ขายน้ำในปทุมธานี
ไอรีนคิดแค่เรื่องงานถ่ายแบบ เรียนหนังสือ ส่งเสียทุกคนเท่าที่พอช่วยเหลือกันไหวประสาครอบครัวใหญ่
ถามว่าสนใจหนุ่มหล่ออิมพอร์ตตรงจาก Japan อย่างคุณอาศรัณย์ไหม?
ขนลุกซู่!
“รินลูก... ไปกันยัง?”
“จ้ะแม่...”
ไอรีนเก็บไม้กวาดแล้วเดินตามแม่ไป วันนี้เธอเลิกเรียนตอนบ่าย ๆ จึงมาช่วยแม่ทำงานจุกจิกอย่างเคย
ผมสีเทาหม่นออกไปทางสีควันหลายคนชมว่าสวยอยู่ในดวงตาคู่สวยเอ่อคลอ อดไม่ได้ที่จะหยิบมันขึ้นมาอย่างชื่นชม แม้กลิ่นเส้นผมของแม่จะมีหยาดเหงื่อจากการทำความสะอาด
“ผมแม่เป็นสีควันบุหรี่เหมือนตัวการ์ตูนเลยรู้ป่ะ รินอยากย้อมสีนี้จัง”
“ย้อมสิ เราจะได้เหมือนกันไง แต่ว่าโรงเรียนเขาให้ย้อมเหรอลูก?”
“มหา’ลัยแม่... รินเรียนมหา’ลัยมาสองปีแล้ว แม่ยังเรียกผิดเรียกถูกอีก วันหนึ่งแม่จะลืมรินไหมเนี่ย?”
“ลูกทั้งคนจะลืมได้ไงยะ เอ้อ... ลูกก็พูดไปเนอะ แล้วแม่ไม่ได้เรียนหนังสือ แม่จะไปรู้ไหมล่ะ?”
“ทีเรื่องอนิเมะ คุยกับคุณท่านนี่จำได้หมดนะ ไปออกรายการแฟนพันธุ์แท้รินว่าแม่มีสิทธิ์เข้ารอบชิง”
คุณแม่หัวเราะเสียงดังเพราะเคยมีคนส่งลูกเชียร์มาหลายคนเรื่องนี้
“โธ่... ก็มันสนุกนี่ลูก เหมือนจำนิทานอะไรพวกนี้ แม่ชอบนะ คำคมในหลาย ๆ เรื่องให้ข้อคิดดีด้วยอย่าง ‘โลกนี้ไม่มีใครทำงานให้ใครกินฟรี ๆ หรอกนะ จำใส่หัวไว้เลยย จะได้โตเป็นผู้ใหญ่เสียที’”
“โอ้โห...” เธอยกมือป้องปากทำตากลม พอคุณแม่ดัดเสียงเหมือนนักพากย์การ์ตูนทำตัววัยรุ่นสุด ๆ แล้วเริ่มเล่าถึงคุณท่านทากะด้วยความคิดถึงอยู่ไม่น้อย อันที่จริงแม่ไม่ได้รู้เรื่องมังงะดูการ์ตูนหรอกถ้าคุณท่านไม่ชักชวนให้ลองดูหน่อยไม่เสียหาย สุดท้ายพอหลงกลเลยพูดถูกคอกันหลายเรื่อง
สองแม่ลูกพูดคุยกันสนุกปากผ่านทางโถงเดินยาว ราวบันไดเงาวับสีทองมาถึงชั้นล่าง โดยไม่ได้จับต้องอะไรให้เปรอะเปื้อนรอยนิ้วมือหลังเช็ดถูเรียบร้อย ก่อนจะพบกับเพื่อนร่วมงานเป็นคุณป้าอีกสามคน ในมือของพวกเขาถืออุปกรณ์ทำความสะอาด สวมถุงมือยางรองเท้ายาง
บ้านหรูราคาเหยียดสองร้อยล้านหลังนี้กว้างขวางถึงสามไร่ แค่เฉพาะพื้นที่ในตัวบ้านต้องใช้แม่บ้านทำความสะอาดถึงเจ็ดคนกระจายกันไปทำงานเป็นทีม แน่นอนว่าทุกคนเป็นมืออาชีพมาจากบริษัททำความสะอาดชื่อดัง มาทำงานบ้านหลังนี้เป็นประจำ
“อ้าว... หนูไอรีนมาช่วยแม่ทำงานด้วยเหรอจ๊ะ? น่ารักจังเลย
- Writer
