Chapter 15 : หนุ่มวัย ‘กัด’ มัน
“ทำไงดี? รถอาฝากลุงเพิ่มไปซ่อมช่วงล่าง แม่เราไม่รู้จะกลับกี่โมง ดันทำของบ้านคุณเขาแตก” เสียงทอดถอนหายใจดังจากชายหนุ่มฝั่งตรงกันข้าม เขาไม่ได้เป็นกังวลตามปากว่าแต่มีท่าทางสบาย ๆ ขณะหยิบงานตัวเองขึ้นมานั่งทำบนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเตี้ย เบาะนั่งกับพื้นลายการ์ตูนน่ารัก
“เดี๋ยวรินเรียกแท็กซี่มารับคุณอาก็ได้ค่ะ”
“ให้อานอนค้างไม่ได้หรือไง? อาขี้เกียจกลับบ้านครับ”
“มันจะดีหรือคะ? ห้องรินมีเตียงเดียวเตียงเล็ก ๆ คุณอาจะนอนยังไง”
ไอรีนไม่แน่ใจหากต้องอยู่กับคุณอาสองต่อสองนาน ตลอดช่วงบ่ายมาเขาคอยส่งยิ้มกรุ้มกริ่ม เลื่อนมือมาลูบแก้มจับผมด้วยสายตาหลงใหลคลั่งไคล้เหมือนว่าเธอเป็นตุ๊กตาน่ารัก ๆ ยังบอกว่ามีของขวัญวันเกิดให้
แล้วนี่เขาจะมานอนค้างอ้างแรมสองต่อสอง...
“นอนได้... อาเป็นคนกินง่ายนอนง่าย อาไม่ใช่คนนอนดิ้น เป็นคนที่นอนนิ่งสงบ ยุงกัดก็ไม่ขยับครับ แต่รินจะให้อานอนบ้าน
