CHAPTER 22

1007 Words

KEVIN POV Apat na buwan na ang nakakaraan pero hanggang ngayon, namimiss ko pa rin ang Manila. At ngayong araw, panibagong pag subok na naman ang kakaharapin ko. Pag sikat ng araw, bumangon ako kaagad dala at nagtimpla ng mainit na kape. Kahit na nasa province ako, maswerte na rin ako na nagkaroon ako ng privelege na magkaroon ng trabaho sa palayan ni Mang Kepweng. Kahit na papaano ay mayroon ang ipapangkain sa araw araw. At pinag iigihan ko ang trabaho ko dahil ayaw ko na kung saka sakali mang magkita kaming dalawa ulit ni Jane, isipin niya na walang patutunguhan ang buhay ko. Gusto ko na pag nagkita kami, maayos akong tao at mayroon nang direksyon ang buhay ko. Pagkatapos kong mag kape, dumeretso na ako sa bukid at nag araro gamit ang baka. Mahirap ang trabaho sa bukid, maghapon kan

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD