แช่งชักหักกระดูก ( ตอน 5 )
228 Words
ศักดาและปริญนั่งไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบกันที่โต๊ะอาหาร ลักษณะอาการของปริญประหนึ่งศพเคลื่อนที่ได้ เขาดูไม่มีจิตวิญญาณ
"ไหนมึงเล่ามาซิมาเกิดอะไรขึ้น" ศักดาเริ่มไต่ถามถึงสาเหตุ
"เอาจริงๆกูก็ไม่รู้ว่ะ อยู่ดีๆกูก็เป็น ไปหาหมอก็ไม่เจออะไรทุกอย่างปกติดี กินยาอะไรก็ไม่หายไม่ดีขึ้น"
"เป็นมานานยังวะ"
"ก็หลายสัปดาห์แล้วนะ เออแต่กุฝันแปลกว่ะ" ปริญเลาเรื่องความฝันที่เขาฝันทุกคืนให้ศักดาฟังรวมถึงเหตุการณ์แปลกๆที่เขาเจอหลังตื่นนอนขึ้นมาด้วย
"รึว่า...มึงจะโดนของวะ" สิ่งเดียวที่ศักดาคิดได้ในเวลานี้
"ของเขิงอะไรของมึงกูไม่มีศัตรูที่ไหน" ปริญเถียงไม่เชื่อ
"มึงแน่ใจหรือว่าไม่มีคนเกลียดมึง"
"ใครจะเกลียดกู กูไม่เคยทำอะไรใคร มีอะไรกูก็พูดตรงไปตรงมาแล้วอีกอย่างนี่มันยุคไหนแล้ว ไสยศาสตร์มันหมดยยุคไปแล้ว" ปริญยังคงไม่เชื่อ
"ยังไงกูว่ามึงไปรดน้ำมนต์หน่อยไหม ไม่เชื่อแต่อย่าลบหลู่"
"ไม่เอาอ่ะ ไร้สาระ"
"ไปเถอะกูพาไป ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย ไม่มีอะไรจะเสียลองดูเชื่อกู"
"เออๆไปก็ไป"
................................................................................................................................................
- Writer
