เล่นของใหญ่

ตอนที่ 7

          “พิธีจะสิ้นสุดก็ต่อเมื่อ น้ำความสุขของชมออกมาผสมกับน้ำว่าน ทุกครั้งที่อาบน้ำว่านเสร็จ พอกลับไปถึงบ้านชมต้องให้ไอ้คินสัมผัสชมทั้งตัว ทั้งข้างนอกข้างใน ไอ้คินมันต้องเข้าให้ถึง ร่างกายของไอ้คินต้องสัมผัสน้ำว่านจากตัวชม มันต้องดูดเลียและกินน้ำอยากของชม”

          ดวงตาคมเข้มจ้องใบหน้าสวยที่ก้มลงต่ำแทบทุกขณะคำพูดของเขา ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นเม้มเข้าหากัน หัวคิ้วขมวดจนชิด ทว่าสองแก้มกลับสุกปลั่ง

          “ชมต้องทำพิธีทั้งหมดห้าครั้ง ถ้าครั้งไหนที่ชมทำไป แล้วไอ้คินทำไม่ถึง หรือไม่ได้ทำ ชมต้องมาทำพิธีซ่อม จากห้าครั้งก็จะต้องเพิ่มออกไป เป็นหก เจ็ด แปด แต่ชมไม่ต้องกังวล เพราะตั้งแต่เราทำมา ไม่เคยมีใครทำเกินห้าครั้ง แค่ครั้งแรกผัวก็ติดใจจนต้องขอเบิ้ล ชมเข้าใจที่เราบอกหรือเปล่า”

          “ขะ... เข้าใจ”

          “เข้าใจว่ายังไง เราต้องถามนะชม จะได้เข้าใจตรงกัน”

          “เข้าใจทุกอย่างที่เดชบอก”

          “ตกลงว่าชมจะทำหรือเปล่า ตอบให้ชัดเจนนะ เพราะถ้าชมไม่แน่ใจ เราจะไม่ทำนะ ชมต้องตัดสินใจ”

          เจ้าของใบหน้าสวยมีแววครุ่นคิด ก่อนดวงตาสวยจะเหลือบขึ้นมองเขา เดชมองริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อของชมจันทร์ที่ค่อยๆ อ้าออก เขารอฟังเสียงนั้น

          “ชมจะทำ ชมแน่ใจ”

          “อืม... อย่างนั้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังฉากนั่นเป็นห้องน้ำ อาบเสร็จใส่ผ้านุ่งเดินมานี่ สัมภาระก็เอาไว้ที่นั่นทั้งหมด มาแต่ตัว ผ้านุ่งสะอาดเป็นผ้าใหม่ ใส่เฉพาะชมคนเดียว สบู่ ยาสระผม ก็ของใหม่ทั้งหมด”

ชมจันทร์พาตัวเองเดินมาหลังฉาก ซึ่งหล่อนได้เห็นแล้วว่าเป็นส่วนของห้องอาบน้ำแบบบ้านๆ ที่ต่อเพิ่มมาจากเรือนไม้ พื้นปูด้วยอิฐแดงหยาบยามเท้าสัมผัส มีโอ่งน้ำอยู่มุมในสุด และกระจกบานเล็กไว้ให้หล่อนส่องใบหน้าตัวเองชัดๆ

          ใบหน้าของผู้หญิงที่อยากได้สามีคืนสะท้อนอยู่ในนั้น หล่อนมองตัวเองอย่างชั่งใจ ว่าควรทำสิ่งนี้หรือไม่ เพราะเพียงแต่หล่อนเดินออกไปทุกอย่างก็จะจบ แต่แรงขับเคลื่อนจากความอยากเอาชนะ และแรงกระตุ้นจากเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่ สั่งการให้ชมจันทร์ตัดสินใจ

          หล่อนเดินไปส่วนที่แห้งของห้องน้ำ วางกระเป๋าบนโต๊ะไม้ริมข้างฝา ก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายช้าๆ และนำไปพาดไว้ที่ราวตาก ก่อนจะพาร่างเปลือยเปล่าเดินไปยังส่วนเปียก

          นิ้วมือสัมผัสน้ำสะอาดเย็นจัดที่ถูกเปิดไว้เต็มโอ่ง หยิบขันพลาสติกที่วางไว้บนไม้พาดปากโอ่ง จ้วงน้ำและตักราดตัว

          เสียงน้ำตกกระทบพื้นดังออกมาจากห้องอาบน้ำ นั่นทำให้เดชชะงักมือที่กำลังจัดเตรียมอุปกรณ์ ดวงตาคมเข้มมองวัตถุที่จะใช้ลงน้ำว่านในมือ เขาต้องเช็ดดุ้นปลอมด้วยแอลกอฮอล์ให้สะอาดจากนั้นก็สวมปลอกอีกครั้งเพื่อป้องกันสารพัดโรคที่อาจติดต่อ

          เพื่อให้ลูกค้าแต่ละคนได้รับความปลอดภัยที่สุด แต่สำหรับชมจันทร์ เขาก็ชั่งใจว่าจะอดทนไม่ใช้ของจริงได้อย่างไร ถ้าหากหล่อนร่ำร้อง เขาจะอดใจไว้ได้หรือเปล่า ในเมื่อหัวใจเขาไม่เคยมีใครอื่นนอกจากผู้หญิงที่ชื่อ ‘ชมจันทร์’

          ชมจันทร์สระผมและถูสบู่ทุกซอกทุกมุมจนคิดว่าสะอาดเอี่ยมที่สุด บีบน้ำออกจากผมยาวสยายขมวดไว้เป็นปมเหนือท้ายทอยเพราะไม่มีผ้าซับผมให้กับหล่อน ก่อนจะคว้าผ้านุ่งผืนใหม่ที่พับวางไว้ด้านข้างขึ้นมาสวม และก็เห็นชัดว่าความชื้นจากร่างกายทำให้ผ้านุ่งชื้นน้ำจนแทบจะแนบไปกับเนื้อของหล่อน หล่อนคงยืนอยู่ในนี้จนกว่าผ้าจะแห้งไม่ได้ เพราะเวลาของเดชมีจำกัด แต่หล่อนควรออกไปอย่างนั้นหรือ

          “เธอตัดสินใจแล้วนะชม ตัดสินใจแล้ว”

          น้ำเสียงกระฟัดกระเฟียดขัดใจความคิดของตัวเอง เพราะหล่อนแน่ใจแล้ว ตัดสินใจแล้วถึงได้แก้ผ้าอาบน้ำสระผม ทางออกรออยู่ตรงหน้า แต่หล่อนกลับมายั้งคิด เกิดความอายขึ้นมาอีก ทั้งที่ไม่ควรเลย

          “คนอย่างชมจันทร์ ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ หรอก นังแนนนี่ ฉันจะต้องเอาคินกลับคืนมาให้ได้” นั่นคือคำพูดให้กำลังใจตัวเอง

          ชมจันทร์สูดลมหายใจเข้าลึก หล่อนไร้ทางเลือก หล่อนต้องไปต่อ ดวงตาสวยดูสับสนสำรวจใบหน้าตัวเองในกระจกอีกครั้ง กัดริมฝีปากเรียกความเจ็บเพื่อให้หล่อนจำว่ามาที่นี่เพราะอะไร ก่อนจะค่อยๆ เปิดประตู เลิกผ้าม่านและจดปลายเท้าแผ่วเบาเข้าไปในห้องทำพิธี

          เดช หรือ อาจารย์เดชใส่ใจกับสิ่งของตรงหน้า ไม่ได้สนใจที่จะหันมองหล่อนเลยสักนิด นั่นทำให้ชมจันทร์ยิ่งตกประหม่า หล่อนควรจะเดินไปนั่งที่เสื่อใช่ไหม

          “มานั่งนี่สิ”

          แต่แล้วเสียงทุ้มเอ่ยเรียกก็ทำให้หล่อนผ่อนลมหายใจออกเบาๆ ก้าวเดินไปนั่งบนเสื่อซึ่งก็คือด้านหน้าของเดชนั่นเอง

          เขายังคงสนใจของในมือไม่มองหล่อน แต่นั่นทำให้ชมจันทร์เสียววาบไปทั้งร่าง เพราะของในมือของเดชคือดุ้นปลอมขนาดใหญ่ 2 ดุ้น ถูกจุ่มอยู่ในอ่างขนาดใหญ่ซึ่งมีน้ำใสสีน้ำตาลอ่อนอยู่จนเต็ม ลักษณะความมันหนึบนั้น หล่อนพอจะเดาได้ว่าคงเป็นน้ำว่านตามที่เขาบอก และทั้งหมดนั้นจะต้องถูกเนื้อตัวของหล่อน

          “ขยับเข้ามาสิ”

          หล่อนสะดุ้งเพราะมัวแต่มองเพลินจนเดชพูดขึ้น กัดริมฝีปากตัวเองอัตโนมัติ ช้อนสายตาขึ้นมองเขาและก็พบว่าเขามองหล่อนอยู่ก่อนแล้ว นั่นทำให้ความร้อนวูบวาบกระจายไปทั่วร่าง สะบัดร้อนสะบัดหนาวจนสั่นไปทั้งร่าง เพราะตอนนี้ใต้ผ้านุ่ง หล่อนไม่ได้สวมอะไรไว้เลย แต่ก็พยายามสงบใจและขยับเข้าไปหาเดชมากขึ้นอีก

          “ใกล้กว่านี้”