HARRY’s POV
Shit! Her cries really broke my heart. Dama ko ang sakit na nararamdaman niya. Tila iyon naipapasa ng katawan niyang nakayakap sa akin. Niyakap ko siya nang mas mahigpit. Gusto kong ipadama sa kanya ang paghingi ko ng tawad sa sobrang pagtatanong ko. Kundi dahil sa sobrang pangungulit kong sabihin niya sa akin kung sino ang William na iyon, hindi sana siya magwawala at iiyak ngayon.
“I'm sorry... I'm sorry," paulit-ulit kong bulong sa kanya na sumasabay sa papahinang pagsigok niya. Nang wala na akong marinig ay hinalikan ko ang buhok niya, Alam kong tulog na siya. Maingat ko siyang binuhat at dahan-dahang inihiga sa kama. Inayos ko ang magulong buhok niya dala ng pananabunot niya sa kanyang sarili kanina.
“Sino ka ba talaga, Trixie Ostreano? You are such a mystery to me.” T
