RICAFORTE MEN 1: ONE NIGHT ONLY

CHAPTER 2

Two years later...

"Hello, my baby boy!" She leaned forward and soundly kiss Nathaniel's pouted lips.

Ang guwapo talaga ng anak niya. Malusog at halatang matikas na lalaki rin ito pagdating ng araw katulad ng ama. Bigla siyang natigilan nang sumagi sa alaala niya ang mukha ng lalaking nakilala niya two years ago. His name was Matthew. Yeah, first name lang nito ang alam niya. And his face of course. Sa pisikal, isa ito sa papangarapin ng tulad niyang lahi ni Eba. Hindi naman nalimot ng isip niya ang mukha ng estrangherong iyon. Sa loob ng dalawang taon, she still remember his very handsome face, clearly.

Ipinilig niya ang ulo para alisin sa balintataw ang mukha ng lalaking iyon. Hindi na niya dapat inaalala ang lalaking Tuscan-Filipino. Kahit malaki ang naging parte nito sa buhay niya sa isang gabing pagtatagpo nila sa Viarrego, hindi tamang balikan pa ang pangyayaring iyon.

She was very thankful for that one night they had. Dahil dito, nagkaroon siya ng isang cute na anghel, si Nathaniel. At dahil kay Nathaniel, hindi natuloy ang plano ng mga magulang na ipakasal siya kay Robert. Ngayon, malaya na siya. Pero hindi naging madali ang consequences ng naging desisyon niya. Dahil itinakwil siya ng mga magulang at pinalayas sa mansion. In the end, she stand on her own feet. Hindi naman mahirap iyon dahil nasanay siya na hindi umasa sa mga magulang ng tatlong taon. Sa loob ng tatlong taon niya sa Italy, tumayo siya sa sarili niyang mga paa. Lahat ng mga pangangailangan niya, siya ang nag-provide. She never ask her parents help. Alam niyang kayang kaya naman niyang mag-isang itaguyod ang anak. May trabaho siya at malaki naman ang kinikita ngayon. May ipon siya sa pagtatrabaho sa Italy bilang Designer sa Armines noon. Pero dahil sa pagbubuntis at pagtaguyod sa sariling pangangailangan nang mag-isa, kaunti na lang ang natitira sa savings niya. Kaya kinailangan pa niyang iwan ang anak sa araw para magtrabaho. Sa gabi na lang niya ito naasikaso. She brought his son a nanny para may titingin at aasikaso rito tuwing wala siya.

"Ate, magbihis po muna kayo para makakain ng hapunan." ani Lilet, ang kinuha niyang tagapag-alaga ni Nathaniel.

"Lilet, thank you sa pag-aasikaso kay Nate. Hayaan mo, kapag natanggap ako sa in-apply-an kong kompanya, tataasan ko ang sahod mo."

Hindi pa naman said ang savings niya. Kung tutuusin, puwede na niyang taasan ng sahod ang dalagita pero iniisip niya ang kaniyang anak at ang pang-emergency needs nito. Kaya't naisip niyang saka na niya dagdagan ng sahod si Lilet kapag natanggap na siya sa in-apply-an niyang trabaho.

Last week ay nagpasa siya ng resume sa isang malaki at kilalang kompanya, ang La Fashionista. Malapit lang iyon sa nilipatan nilang apartment. Walking distance ang La Fashionista Tower mula sa tinutuluyan nila. Kaya kung papalarin siyang matanggap, hindi na siya mahihirapan sa biyahe araw-araw. Mas maaga siyang makakauwi sa gabi, maaasikaso niya pa ang anak bago matulog.

"Naku, para naman kayong iba kung magsalita, ate. Ok lang ho kahit hindi ninyo taasan ang sahod ko. Malaki na po iyon para sa akin."

Stowaway si Lilet. Natagpuan lang niya ito sa pantalan nang magbakasyon siya sa Cebu. Seven months pa lamang noon ang tiyan niya. Naawa siya sa kalagayan nito noon, gutom at madungis. Ayon sa dalagita, tumakas siya sa bahay ng kaniyang tiyahin dahil sa muntik na siyang gahasin ng asawa ng tiyahin.

Mabait ang dalagita. May pagkamahiyain nga lang pero masipag at mapagkakatiwalaan. Itinuring na niya itong kapamilya mula nang kupkupin ito. Hanggang sa nanganak siya, ito rin ang naging kasama niya. Ang dalagitang si Lilet ang dumamay sa kaniya sa panahong tinalikdan siya ng sariling pamilya.

"Ah, basta, Lilet. Kahit ayaw mo, gagawin ko pa rin. Nakakahiya na sa iyo. Alam kong may plano kang mag-aral ulit at iyon ang pinag-iipunan mo."

"Oo, ate. Pero ayos lang ako sa sahod na binibigay mo. Malaki na ho iyon. Libre naman lahat sa bahay mo. Ikaw pa ang bumibili ng lahat ng personal necessities ko." Nahihiyang turan ng dalagita.

Tinapik niya ito sa balikat. "You deserve the increase, Lilet. Malaking tulong ang pag-aalaga mo kay Nate. Kundi, baka namumulubi na kaming mag-ina ngayon dahil wala akong trabaho at full-time mommy na lang ako. I owe you a lot, Lilet."

Tipid na ngiti na lang ang isinagot nito.

"I love you, my baby."

Hinalikan ni Zenna ang anak and tuck him on his bed. Nahiga siya sa tabi nito. Patutulugin muna niya ang anak bago lilipat sa kaniyang silid. Naghuhugas pa ng mga pinagkainan nila si Lilet kaya siya naman ang nag-asikaso kay Nate. Matapos niya itong paliguan at painumin ng gatas ay dinala na niya sa kuwarto.

"Myy... love you," sagot ng bulol pang anak. Hinalikan din siya nito sa pisngi.

Ngiting ngiti siya habang minamasdan ang kaniyang magdadalawang taong gulang na anak. Nathaniel was her everything, her world, and her life. Simula nang dumating ito sa buhay niya, nagkaroon siya ng lakas para ipaglaban ang sarili sa mga magulang niya.

They want her to abort the baby nang malaman nilang nagdadalantao siya. Pero matigas siyang tumutol. She made the decision herself noong nasa Florence pa siya. Ito talaga ang gusto niya. Ang plinano niya. Kaya bakit niya ipapa-abort ang baby niya?

Naging matapang siya dahil buhay na dinadala noon.

Nangulila siya sa pamilya nang itakwil siya ng kaniyang mga magulang, but when his son came in this world, pinunan nito ang pangungulila at kahungkagan sa buhay niya. Naging makulay ang paligid at naging makahulugan ang buhay niya dahil sa anak.

"You look like your Dad,you know? You've got his eyes, nose and lips, baby. You're as handsome as him."

Hinaplos-haplos niya ang cute at maliit na mukha ng anak.

"Dyy?" His eyebrows furrowed.

Napangiti siya. Pati kilay ay sa ama rin namana.

"Yes, baby, your daddy."

"Whey?" Medyo hirap pa itong bigkasin ang 'r'.

"He's far. He's in Italy."

"We go Italy, Myy? Nathaniel want Dyy!"

Nagliwanag ang sea-blue nitong mga mata. He got his eye-color from his father. He was the young version of Matthew. Nathaniel looked exactly like that Tuscan guy she met two years ago.

Naalala niya kung paano siya nahumaling at nalunod sa kulay asul na mga mata ni Matthew nang gabing angkinin siya nito.

She close her eyes as she remenicse.

That night she did not sleep. He took every inch of her many times. She lost her innocence in the Viareggo sands. Sa ibabaw ng itim na jacket ni Matthew na nakalatag sa buhanginan, she gave herself to him.

"You sure you want here? We can go to my suite and do this thing if your not comfortable here." wika ni Matthew. Iniisip yata nitong nag-aalangan siya dahil nasa public place sila.

Kung may ibang tao at hindi madilim ang paligid, malamang pauunlakan niya ang alok nitong sa suite na lang sila. But it was already late at night, madilim at walang ibang tao roon maliban sa kanila.

Gusto niyang maging memorable ang first time niyang ito. She want to give her virginity to this stranger under the dim moonlight. The crashing sounds of waves on will be a good background for them.

"No. I want here. Wala namang ibang mapapadpad rito dahil madilim at malayo na sa hotel."

Nasa dulong bahagi sila ng pampang, malapit sa kakahuyan ng resort. There is no big chance that someone might see what they'll do there.

"As you wish." He smiled then kissed her torridly.

He was f*****g a good-kisser.

She was lost when he bit her bottom lip and flick his tongue, exploring the inside of her mouth.

She gasped as he squeezed her breasts. Her mounds are aching for his touch. His callous hands sent her a tingling sensation. Kumalat ang init sa kaniyang katawan. Desire, needs, and hunger was invading her senses. She moans as his lips traveled to the valley of her mounds, arching her body as he licked her swollen peaks, alternately.

Agad niyang iwinaksi sa isip ang pangyayaring iyon. Ang alaalang iyon ay bumubuhay sa hindi niya mapangalanang damdamin.

"We will visit your Ninang Candice on Christmas, baby. So yep, pupunta tayong Italy."

"See Dyy?"

Hinaplos niya ang maliit na mukha ng anak. "No. Daddy is very busy and mommy don't know where he lives," aniya.

Ngumuso ang anak, bakas ang lungkot sa mukha nito. Parang kinurot tuloy siya sa puso. One day he'll understand.

"Sleep na para mabilis kang lumaki at matuwa ang ninang Candice mo sa pasko." Hinagod-hagod niya ang likod ng anak. "Goodnight, baby." She kissed him on the forehead.

Ilang sandali pa'y mahimbing na ang tulog nito. Dahan-dahan siyang bumangon at lumabas ng silid ng anak.

"Finally naabutan din kita dito sa opisina mo, secretive bastard."

Dire-diretsong pumasok si Rael sa loob ng silid at agad na umupo sa couch.

"You call him that again and your dead, Israel." Si Ezikiel na prenteng nakaupo sa single sofa kaharap ng inupuan ng bagong dating na pinsan.

"Oh, he won't if he still want to know all the informations of that girl."

"Is there any development, Rael?"

Mula sa sandamakmak na pinipirmahang mga papeles ay naagaw ng pinsan ang atensyon ni Matthew.

"Girl?" singit ni Kiel. "Si Matthew Sylvester, nagpaimbistiga sa iyo dahil sa isang babae? Wow! Who is she?"

"Her name is Mari." Answered Rael, ignoring Matthew.

" Mari who?"

"Ow, that's none of your business, Ezikiel. Pero kung gusto mo ring malaman ang personal information ng babae, bayaran mo muna ako. I'm a high paid secret detective, idiot!"

"Come on, cousin, I just want to know who's the girl behind Matthew and Ex fiancee’s called off wedding," pamimilit ni Kiel kay Rael.

But everyone knows Israel Cameron Ricaforte, mukhang pera ito. Hindi iyan magbibigay ng information nang basta-basta at walang bayad.

Matthew hired his cousin to investigate the woman he once met in Florence. Walang kama-kamag-anak sa service fee kay Rael. Siningil siya nang malaking halaga kapalit ng serbisyo nito.

Hindi na siya umangal. Subok na ang kakayahan ng pinsan niya pagdating sa pangangalap ng impormasyon. Kahit pinakamaliiit na sikreto ng isang tao kaya niyang alamin. As far as he knows, wala pang palya sa mga kasong hinawakan nito. That's why Israel was one of the high-paid detective sa buong mundo. Besides, he really want to find the woman. Rael was not the first detective he hired. Last month lang niya ipinagawa ang trabaho. Iba-ibang detective ang kinuha niya for the past two years. Dalawang taon din kasing nawala ang pinsan niya at hindi niya alam kung saan ito hanapin, so he hired other detectives but all were stupids. Walang nakahanap sa babaeng nagngangalang Mari. Thanks God Israel is back from who knows from where he'd been. Sanay na silang mga Ricaforte sa biglaang pagkawala at pagsulpot ni Rael. Parang kabuti, susulpot na lang kung kailan niya gusto.

"Tell me the goddam information, Rael." Matthew in full authoritative voice, but his asshole cousin just smirked.

"Relax, Sylvester. Tapos na ang pinapagawa mo, cousin. So easy to find the woman. Nasa tabi-tabi lang pero hindi mo pa alam. But you know hindi libre ang pagpunta ko rito. At isa pa, inuna ko ang pinapagawa mo kaysa sa chiks ko kaya..." He chuckled.

Damn this retarded Ricaforte. Napabuga siya ng hangin. Batid niyang kokotongan na naman siya nito bago ibigay ang kompletong impormasyon sa kaniya. But he's dying to know where is Mari now. Masuwerte lang siya dahil sa loob ng dalawang taong paghahanap sa babae, nasa labas pa siya ng mental hospital. Para siyang mababaliw noong puro palpak ang impormasyong ibinigay sa kaniya ng mga detective. Nagsayang siya ng pera but he did not care basta mahanap lang si Mari.

"How much do you want now?"

"Just one million, cousin. Presyong barat na iyan. Bayad ka naman na bago ko pa magawa itong assignment na binigay mo. I just want my bonus," nakangising ani Rael.

Ang kapal ng mukh, ito pa ang hihingi ng bonus. Hindi na mahintay na siya ang magbigay. But well, as long as nagtagumpay ito sa pinapagawa niya..."

"Here." Inabot niya ang sinulatang cheque sa pinsan. "One million pesos. Now give me the information!"

"Ok, boss. Here." May hinugot ito sa bulsa, a USB, at inabot sa kaniya. He kissed the cheque nang mapasakamay ito. "I'm rich again," aniya pa.

"Mukhang pera!" Ezikiel kicked Rael's ass nang tumayo na ito.

"Gago! You must be happy dahil ililibre kita sa alak at chics!" Si Rael, sabay sapak kay Kiel.

"That's good. Ang bait mo talaga, pinsan. Pero tanga mo, bakit isang milyon lang?"

"Maka-tanga ka, gago... sige huwag na. Baka kulang ko pa itong one million, e." ganti ni Rael.

"You two get out in my office now!" pagtataboy ni Matthew sa dalawang pinsang sinumpong na naman sa kabaliwan.

"Hindi ka ba sasama?" Asked Ezikiel.

"I have important things to do so leave now, dimwits."

"f**k you, lover boy!" Koro ng dalawang pinsan. They don't say bye to each other kapag umaalis ang mga ito, ganyan silang Ricaforte cousins - hindi mahilig magpaalam nang maayos, nagmumurahan bago maghiwalay at magsialisan.