กว่าจะไปถึงที่หมายก็ต้องต่อรถหลายครั้งและเมื่อถึงบ้านดังกล่าวขิงก็ยังยืนนิ่งอยู่นอกรั้ว บ้านของทัพและใบข้าวไม่ได้หรูหราใหญ่โต มีหลังขนาดกลางแทบจะค่อนมาทางเล็ก มีสวนเล็กน้อยและที่ทำให้น่าอยู่มากขึ้นก็คือดอกมะลิริมรั้วที่กำลังออกดอกนี้
บ้านในฝัน…
ขิงเองก็อยากอยู่บ้านแบบนี้เหมือนกันแต่ชาตินี้ก็คงไม่มีโอกาสแล้ว บ้านของเขาก็คือห้องเช่าโทรมหลังนั้น…
ขณะที่มือเตรียมจะกดกริ่งแต่กลับเห็นเด็กหนุ่มที่คุ้นตา กำลังเดินออกมาพอดี เจ้าตัวสวมหมวกสานปีกกว้างมือถือซ่อมขุด ท่าทางจะเตรียมทำอะไรสักอย่างในสวนและสายตาก็มองเห็นขิงพอดี อีกฝ่ายมีท่าทีตกใจเพราะเห็นคนน่าสงสัยกำลังยืนมองอยู่
ขิงรับรู้ว่าใบข้าวกำลังคิดอะไรจึงเอ่ยพูด
“ข้าว…ฉันขิงเอง..”
พอใบข้าวได้ยินก็เบิกตากว้างรีบเดินมาหา
“คุณขะ…ขิงเหรอ…”
“อืม…ฉันเอง…ซื้อของมาฝาก”
เจ้าบ้านก็รีบเดินมาหาทันทีแล้วเปิดประตูรั้วให้ แม้จะปิดบังตัวตนแต่เสียงนี้คือขิง
