“นายกำลังตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์แล้ว”
ใบข้าวนิ่งเงียบครู่หนึ่งคล้ายประมวลผลก่อนจะตกตะลึงรีบจับท้องของตนทันที
“อะไรนะครับ..ผม..ท้อง..”
“ใช่ นายกำลังท้องลูกของเรานะ” เขากุมมือคนรักพลางสัมผัสท้องอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน ใบข้าวก็ยังไม่อยากจะเชื่อ ทว่าหยาดน้ำตากลับไหลออกมาเงียบ ๆ
“ผมท้องจริง ๆ เหรอ”
“ทำไมฉันต้องโกหก…นายกำลังท้องลูกของเรา…ฉันดีใจจนแทบคุมสติไม่อยู่ตอนที่หมอบอก”
“ฮึก..ก…ลูก…แต่ว่า…” แม้จะดีใจแต่พอนึกถึงคนที่บ้านเขาก็ไม่รู้จะทำยังไงดีถ้าคุณนายรู้ล่ะ..
“เราจะย้ายออกไปอยู่ด้วยกัน”
“ย้ายออกไปเหรอครับ”
“ใช่…ฉันทนไม่ได้ที่จะให้นายถูกทำร้ายต่อไปแบบนี้….แค่ฉันไม่อยู่ไม่กี่วันก็รวมหัวทำร้ายนายขนาดนี้แล้ว” คิดแล้วก็กัดฟันจนแทบแตกหัก
“แต่คุณขิงดีต่อผมนะครับ”
“นายยังจะปกป้องเขาอีก”
“จริง ๆ นะครับ…ตอนที่ผมถูก…”
“บอกได้หรือยังว่าถูกทำอะไรกันแน่…ถ้าไม่บอกฉันจะไปเค้นความจริงกับขิง”
“คุณขิ
