บทที่ 6 /1 รักซ่อนลึก

1052 Words

บทที่ 6 รักซ่อนลึก สายมากแล้ว ตอนที่ปริญแบกขาตั้งสำหรับใช้วาดรูปของคู่หมั้นสาวออกมาวางที่หน้าบ้าน ทั้งตรึงกระดาษเนื้อหนาไว้ให้หล่อน เหลือก็เพียงให้โฉมงามถือถาดสีกับพู่กันมาละเลงสีสันลงไปเท่านั้น ทั้งสองกินมื้อเช้าเป็นกาแฟคนละถ้วยกับขนมปังที่มีในตู้เย็น กะว่าสายหน่อยจะชวนศราวิลเข้าเมืองสักนิด ทว่าแม้นาฬิกาบอกเวลาใกล้เก้าโมง พวกเขาก็ยังไม่เห็นทั้งศราวิลและอาทิตา “พี่จะไปดูซันนะ เมื่อคืนเห็นบอกว่าไม่ค่อยสบาย” ปริญแจ้งคู่หมั้นตอนที่เดินสวนกันใต้กรอบประตู โฉมงามค้อนเขาไปทีหนึ่ง “แหม...ห่วงกันจังเลยนะคะ เป็นแค่คนรู้จักแน่เหรอ” โฉมงามอดเหน็บไม่ได้ ก็บุตรสาวของนางโสภีหน้าตาสะสวยน้อยเสียเมื่อไหร่ นิสัยผู้หญิงละนะ ขอระแวงไว้ก่อน “คิดมากน่าโฉม พี่มองใครไม่ได้แล้ว มองโฉมได้แค่คนเดียว” โฉมงามได้ฟังก็ให้ชุ่มชื่นหัวใจ มองบุรุษตรงหน้าแล้วได้แต่อมยิ้ม ก่อนจะเดินนำหน้าเขาไปยังห้องของอาทิตา เคาะประต

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD