วันถัดมา
ปริญเดินกลับไปกลับมาที่หน้าบ้าน เฝ้ารอรถของศราวิลอย่างใจจดใจจ่อ โฉมงามมองเขาแล้วสงสัยนิดๆ ตกลงว่าอาทิตาเป็นแค่คนรู้จักแน่หรือ
“พี่เป้ เข้ามาข้างในก่อนก็ได้มั้งคะ ข้างนอกมันร้อน”
เธอแนะด้วยหวังดี พายุฝนผ่านพ้นไปแล้ว เหลือก็แต่แดงแรงๆ ที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะก้าวขาออกจากชายคา เธอยื่นแก้วน้ำอัดลมเย็นๆ ให้เขา ด้วยสองมือที่ยังเปื้อนสีเขียนรูป เธอเขียนรูปค้างไว้ วันนี้เขียนอยู่บนห้อง พอมองนาฬิกาเห็นว่าพี่ชายกำลังจะกลับ ก็ลงมารอข้างล่างโดยไม่ได้ล้างมือ
โฉมงามเหลือบมองไปข้างหลังแล้วหันกลับมากลอกตา แม่น้องนางนักศึกษาของพี่ชายมารอที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้ว เมื่อไหร่แม่คนนี้จะพ้นวาระเสียที เธอเบื่อเหลือเกิน
“นี่! ขอโค้กเย็นๆ สักแก้วได้ไหมคะ คุณเจ้าของบ้าน” มิวร้องบอกโฉมงามที่ยืนอยู่หน้าประตู แต่อีกฝ่ายเมินใส่ เธอเลยหันไปขอความเห็นใจจากอีกคน “ขอโค้กสักแก้วได้ไหมคะพี่สุดหล่อ ตั้งแต่เมื่อเช้า มิ
