“มิวไม่ไป พี่ฉัตรจะทำแบบนี้กับมิวไม่ได้ ไหนว่ารักมิวไงคะ” แม่สาวนักศึกษาเถียงเสียงขรม
ปริญกับโฉมงามโผล่หน้าออกมาดู อาทิตาหันไปมองคนทั้งสอง ยังผลให้ปริญเห็นแผลที่ท่อนขาของหล่อนเข้า ชายหนุ่มแลหาตู้ยาที่จำได้ว่ามีอยู่ในห้องครัว
“ฉันรักผู้หญิงทุกคนตอนอยู่บนเตียง ทำไมไม่ยอมเข้าใจฮะ! รับเงินแล้วไปซะ ยิ่งเธอทำแบบนี้ เรื่องของเราจะยิ่งจบไม่สวย”
“มันไม่สวยตั้งแต่พี่โอนเงินให้มิวแล้วละค่ะ”
“ทำไม แสนหนึ่งที่น้อยไปเหรอ เธอได้จากฉันไปมากแล้ว” เขาพยายามเอ่ยอย่างอดทน “อย่าคิดว่าที่เธออยู่ข้างฉันจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้ ต่อให้ฉันดีกับเธอแค่ไหน เอาใจเธอมากเท่าไหร่ สุดท้ายแล้วเราก็ยังอยู่ในฐานะเดิม และในเมื่อวันนี้ฉันไม่ต้องการอะไรจากเธอแล้ว ฉันก็ปล่อยเธอไปตามสัญญา เธอจะเอาอะไรกับฉันอีก”
น้ำเสียงเซ็งๆ บอกให้รู้ว่าฝ่ายชายตัดเยื่อขาดใยฝ่ายหญิงแล้ว มิวมองเขาด้วยดวงตาอันร้าวราน พอหันมองไปอีกด้านก็เห็นอ
