Mr. Billionaire's Daughter

Kabanata 5

Tahimik akong pinagmamasdan si Carter habang ginagamot niya ang tuhod ko. I am holding a cookie for about a five minutes but still I haven’t bite even a little. Medyo nagulat lang ako dahil sa galaw niya, parang kanina lang ay para siyang bulkan na sasabog ngayon naman ay sobrang soft na.

Hindi naman ako nagrereklamo sa galaw niya at simula ngayon ay hindi na ako aangal sa kung ano man ang ipapagawa niya sa akin. Masyado siyang malakas, malakas pa kay Auntie at Uncle. Kahit paminsan minsan niya lang akong saktan ay sobrang sakit talaga at araw araw na iyon kila Auntie.

“I will check some documents, if you already want to go home just tell me, okay?” aniya sa isang mahinang boses.

Isang tipid na tango lang sinagot ko at tinignan siya habang papunta sa kanyang lamesa. I eat the five cookies and brownies while waiting for him. Dalawang oras mahigit ng siya na mismo ang nag aya sa akin na umuwi.

Ayaw ko kasing istorbohin siya sa ginawa niya at mukha siyang seryoso habang tinitignan ang mga documento. He really looks like a dangerous man, seriously scanning the document. Carter’s appeal is dangerous.

I felt his hands wrapped around my waist while we are walking towards the elevator. Hinayaan ko na lang iyon at hindi na inisip pa. Nang makarating kami sa parking area ay kaagad niyang hinubad ang suit niya. Kukunin ko na sana iyon nang hinagis niya sa isa pang lalaking nakabantay sa pagbaba namin.

Gusto man siyang pagsabihan ay hindi ko na ginawa pa dahil sa takot ko sa kanya. Pumasok ako sa sasakyan at sumunod siya. Habang nasa daan ay tahimik lamang ako habang siya naman ay paminsan minsang may kausap sa cellphone. One of his hand is still on my waist while the other one was holding the phone.

“I’m going home now… Don’t visit me, Ma. I’m very busy… Nothing is wrong, I’ll see you soon.” matigas na wika ni Carter.

I guess that was his mother because of what he called her. I saw his adam’s apple move when he gulp hard. Agad naman akong umiwas ng tingin nang mapatingin siya sa akin.

Though he’s a beautiful man, he is still a dangerous man.

Nang makarating kami sa bahay ay hinintay ko ang sasabihin niya. Alam ko namang may iuutos iyon dahil parang wala namang katulong dito at iyong mga lalaki lang na pawang mga body guard niya ang nakabantay sa kanya sa loob ng bahay na ‘to.

“M-May ipapagawa ka b-ba sa akin?” I asked him.

“You know how to cook?” pabalik niyang tanong.

Of course, I was born to cook. I was trained by Auntie since I was like nine or ten.

I nodded, “Oo,” tipid kong sagot.

“Aren’t you tired? Or do you want us just to order food?” he suggested.

Kumunot ang noo ko. Bakit niya ba ako tinatanong? Dapat siya iyong nagdedesisyon na para hindi na kami mahirap pang dalawa at baka umabot pa ulit sa sakitan.

“K-Kahit ano lang n-naman sa akin, w-wala akong problema…” hindi ko alam kung bakit nauutal utal ako sa pagsasalita.

He act and moves so soft right now, dapat hindi na ako natatakot ngayon. I should grab this opportunity since he’s in a good mood.

“I’ll order, get ready first. I’ll call you if the food is here.”

Tumango na ako at tinungo ang silid kanina. I guess his room was just beside mine. Hindi naman ako nagrereklamo dahil maganda naman iyon at malinis pa. Pagkapasok ko sa silid ay kaagad akong naligo at nagbihis. I was done apply some medicine on my wounds when I heard Carter calling my name.

Lumabas ako at nakita siyang may dalang magkain. Nanlaki ang labi ko sa gulat.

“We are going to eat here para hindi ka na bumaba pa,” aniya pa.

Now, he is wearing a black t-shirt paired with khaki shorts. Mukhang katatapos niya ring maligo at mag ayos.

Kinuha niya ang maliit na table sa walk-in closet na hindi ko alam ay naroroon. He placed it on the carpeted floor before placing the food. Are we going to seat on the floor?!

He will seat on the floor?!

The brute will seat on the floor?

That Mr. Billionaire will seat on the floor?

Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya kaya medyo nahirapan pa ako sa paggalaw. Nang makaupo ako sa harapan niya ay sabay kaming kumain.

“Is it good? Just tell me so I can replace it,” He said while we are both eating.

“H-Hindi n-naman ayos lang,” nahihirapan kong sagot.

Umangat ang tingin niya sa akin at kaagad akong kinalabutan. That dangerous eyes will be the death of mine!

Isang tingin niya lang sa ‘yo parang susunod ka na kaagad sa gusto niya dahil sa talim at nakakakot niyang mga mata. When will he learn that he shouldn’t look like that? He may be talking so soft right now but his eyes speak different.

“We have a dinner event to attend tomorrow. It’s a business dinner, I want you there.”

May magagawa pa ba ako? Wala naman eh.

“O-Okay,” I answered.

“Please stop stuttering, I didn’t mean to hurt you. I was just… I was just so angry with you. You did not obey what I said and you already sold to me, Isobel. I don’t want you gone on my sight.”

Nanuyo ang lalamunan ko. I looked at him while he was eating.

“Can you hear me out?”

Muling umangat ang tingin niya sa akin. He places the utensils on the table and starts looking at me. That speaks he will seriously listen to me.

“I-If I did s-something wrong… ahmm… k-kung may g-ginawa man akong k-kasalanan p-pwede mo n-naman akong s-sigawan o ‘di k-kaya ay parusahan sa m-mga gawain b-basta a-ay huwag mo s-sana akong s-saktan…” It was so hard to explain because of his eyes that burning my entire system.

Hindi siya nagsalita pa at bumalik sa pagkain. But somehow, I feel relieved because I bravely told him what’s inside me. I took advantage because he is so calm right now.

Natapos kami sa pagkain ay nilinis naming dalawa ang lamesa. Gulat pa nga ako dahil marunong siya nito kahit papaano. Sa busy niya sa trabaho baka iwan niya lang iyon pinakainan niya dahil maraming sasalo doon parang gawin iyon. Pero ngayon, kakaiba iyong galaw niya.

Bago siya bumaba ng silid ko ay huminto siya sa pintuan. He licks his lips before he speaks.

“I’ll call you tomorrow… I heard what you said earlier and good night…” he said before he left.