Mr. Billionaire's Daughter

Kabanata 6

Nagising ako kinabukasan na may trabaho pa pala si Carter sa kanyang opisina. Hindi ko alam ay may trabaho pa pala siya bago iyong dinner kaya kahit na medyo late na ako nagising at nag ayos ay hinintay niya pa rin ako. Hiyang hiya ako ng makalabas ng silid dahil doon.

“I-I’m sorry, h-hindi ko a-alam na papasok pa i-ikaw sa trabaho bago iyong d-dinner,” ani kong uutal utal.

Inayos niya iyong buhok kong hindi ko nasuklayan ng maayos dahil sa pagmamadali.

“It’s okay, I didn’t tell you last night. And please, stop stuttering, I won’t hurt you again.”

I pressed my lips into thin and nodded. Ramdam ko ang kamay niya sa beywang ko at sumama ako sa kanya papuntang sasakyan. Habang nasa daan ay doon ko na lang inayos ang magulo ko pang buhok. Nang makarating kami sa kompanya ay sa parking area kami ulit dumaan.

Pumasok kami sa loob ng opisina ni Carter. I made us a breakfast since wala naman akong ginagawa. There is a mini kitchen on his office, parang kompleto na iyong opisina niya dahil may maliit din na room para tulugan niya.

I cook pancakes, bacons, and toast bread. Gumawa na rin ako ng coffee since my coffeemaker din naman pala siya dito sa loob. Nang matapos ay dinala ko na iyon doon sa lamesa. I waited for him for about a minute before he walks toward me. Umupo siya sa gilid ko at sabay kaming kumaing dalawa.

“I bought you a dress for the event, they will deliver it here later.” sabi niya habang kumakain kami.

Tumango at iniba ang usapan dahil marami akong nakikita dito sa loob ng opisina niya.

“Dito ka ba natutulog minsan? Nakita ko kasing silid pa lang iyong nandoon malapit sa kitchen mo.” sabay turo ko pa.

“Sometimes, I don’t have time to go home, dito ako natutulog.”

“Gano’n ba…” sabay tango tango ko.

After eating, bumalik na siya sa pagtatrabaho niya habang ako naman ang nagligpit ng kinainan namin. May isang meeting pa siya ng mga oras na iyon kaya maiiwan ako sa opisina niya.

“Don’t leave my office, Isobel. Tell the guard outside if you need anything.” bilin niya sa akin bago siya umalis.

Inubos ko ang oras ko sa panonood sa laptop niya. I didn’t touch anything only the app where I can watch movies. Tamang tama namang pagkadating niya ay natapos ang pinapanood. His expression is different from the time he left the place, ngayon mukha siyang galit at problemado.

I was about to ask when the door opened again at niluwa no'n ang mga lalaki noong pumasok din dito sa loob ng opisina niya. Their face soften when they saw me with Carter, parang naputol iyong sasabihin nila ng makita ako.

“Who are you?” a new face asks.

“That is his personal maid according to that d*ck! Akala niya siguro high school pa siya na nambubully ng babae.” Mr. De Rossie butt in.

Kaagad siyang tinapunan ng matalim na tingin ni Carter. “Damn you, f*cker!”

“I’m Isobel,” pagpapakilala ko sa lalaki dahil lumapit na siya sa akin dahil sa dalawa.

“Aydin and that is Percy,” sabay turo niya pa sa lalaking nasa tabi ni Carter.

Aydin, Percy, Ishmael, Cillian, and Reus. They are Carter’s friend sla-sh business partner.

The way they teased each other mukhang matagal tagal na rin silang magkakilala.

“Can you leave the place first, Isobel? We have something private to talk about.” Aydin said in a monotone.

“No, leave her there.” agad na sabi ni Carter.

Wala silang nagawa kung ‘di mamatalagi ako doon. Too assure that I wouldn’t listen to them, I grabbed the airpods on the table and place it on my ears. Muli akong bumalik at nanood ng panibago dahil sa kanila.

I let them talk for a while until I saw them fixing their tie like they already done talking. Na kompirma ko lang iyon ng maunang lumabas si Percy at Aydin. Kinuha ko ang airpods sa tainga ko at dinig kong nagpapaalam na sila kay Carter.

“We’re leaving Isobel, see you later at the dinner!” si Ishmael bago lumabas.

Hinarap ko si Carter nang tuluyan na silang umalis.

“Is there something wrong?” I ask, looking at Carter’s problematic face.

“I’m tired, Isobel.” matigas na wika niya dahilan ng ikinatibok ng puso ko.

Hindi na ako nagsalita at muling bumalik sa pagkahiga sa couch at muling binalik ang mata sa laptop. I thought Carter left the room or scan his documents again pero laking gulat ko nang maramdaman ko siya sa paanan ko.

Sinilip ko siya at nakita kong kinuha niya ang suit na suot at maging ang neck tie. Ilang segundo ang lumipas naramdaman ko ang ulo niya sa bantang tyan ko. I pause the movie and place the laptop on the table and remove the airpods on my ears.

“Are you okay, Carter?” I asks him again, this time the hard pounding on my heart was different from the last time.

“Yup,”

“You can lay here beside me if you want,” aya ko dahil mukha talaga siyang problemado kahit ayaw niyang sabihin sa akin.

He didn’t speak nor nod. Mabilis ang kilos niya at tumabi sa akin. Malaki ang couch pero dahil malaki rin si Carter ay parang ‘di kami kakasyang dalawa. I felt his hand on my waist while the other one was below my head and under the pillow.

“I sleep for a while, I didn’t sleep last night. Gisingin mo na lang ako mamaya,” He whispered.

“Okay,” I told him and adjust my body.

Hinayaan kong matulog si Carter. We literally missed the lunch because it was eleven when he slept beside me and I couldn’t even force myself to stay awake dahil maging ako ay late na rin natulog kagabi kaya hindi ko rin napigilang matulog sa tabi niya.

I woke up around four pm, Carter was still deep asleep beside me. Our position made me so uncomfortable no’ng nakita ko na. His face was deep buried on my neck at halos buong katawan ko ay naro’n na sa katawan niya.

“C-Carter… Hmm… Wake up…” ani ko sa mahinang boses. “We still have to attend your business dinner… Carter…” hinawakan ko ang kabilang braso niyang nakadagan sa akin.

Gumalaw siya ng kaunti at mas lalo pang diniinan ang mukha niya sa leeg ko. Ramdam ko ang labi niya roon dahilan kung bakit ako kinalabutan at mas bumilis ang t***k ng puso ko. Sinubukan ko siyang itulak para mabigyan ako ng laya ngunit hindi ko nagawa iyon dahil sa bigat niya.

Parang kahapon lang ang sama sama niya ngayon parang ayaw niya ng umalis sa tabi ko…

“Carter, you have business dinner.” I reminded him.

Umangat ang mukha niya. He still half awake and he looks good on that fre*king face. Ang gwapo niya roon, dagdag pa ang magulo niyang buhok.

“Give me a minute, I’m still sleepy.” He said in his bedroom voice before he pressed his face again on my neck.