Chapter 5
1433 Words
ถือว่าเป็นการขอโทษสำหรับที่ผ่านมางั้นเหรอ
คำนี้ยังวนเวียนดังก้องอยู่ในหัวของฉัน สะบัดเท่าไหร่ก็ไม่ออกคำพูดของเค้ามันเหมือนกับฉันรอมาตลอด หืมมม รองั้นเหรอ นี่ฉันหวังอะไรอยู่เนี้ย เค้าเคยปฏิเสธแกนะโว๊ยยย อย่าไปคิดๆๆ ตอนนี้ยูกิคนนี้ทั้งสวยทั้งฮอตเค้าจะต้องเสียดายฉันสิ ไม่ใช่ฉันเสียดายเค้ายะ โอ๊ยย ขี้เกียจคิดปวดหัวอาบน้ำนอนดีกว่า บายยยย
เช้าวันต่อมา ....
ตอนนี้เวลา7โมงเช้า ฉันตื่นมาทำไมนะเหรอ ออกกำลัวกายจ้า คนจะสวยต้องเริ่มจากภายใน คิคิ ออกมาวิ่งตอนเช้าๆอากาศดีๆ แล้วก็ไปทำงาน วันนี้ฉันมีงานที่โรงแรม T บริษัทของคุณทีระ รูเสึกจะเป็นสามีของพี่สาวยัยนานะ พี่เจนนี่ใช่มะ เออๆคนนั้นแหละ พอดีเขาเปิดสาขาใหม่นะเลยให้ฉันไปเป็นพรีเซนเตอร์ให้เขาคู่กับพี่วีว่านะ เห้อ ไม่ค่อยอยากเจอผู้หญิงคนนี้เลย คนรักของพี่เวกัส นึกแล้วมันก็ปวดจี๊ดที่ใจ แต่เอ๊ะ เมื่อคืนอิตาพี่เวกัสบอกว่าเลิกกันแล้วนิ ใช่ๆๆ ชั่งมันก่อนตอนนี้พี่ชามารอรับฉันไปงานแล้ว ไปทำงานก่อนละกัน
"น้องยูกิ เสร็จยังคะไปกันได้แล้ว"
"เสร็จแล้วค่ะ ไปกันๆ"
ฉันก็เดินไปขึ้นรถตู้แล้วคนขับก็ขับออกไปทันที
โรงแรม T สาขาใหม่
ตอนนี้พวกเราก็มาถึงที่นี่โรงแรมกันแล้วละ ฉันเดินเข้าไปห้องแต่งตัวที่เขาจัดให้ มีช่างแต่งหน้ารออยู่แล้ว ฉันก็เหมือนเดิม ยกมือไหว้ตั้งแต่แม่บ้านยันเจ้าของงาน ฮ่าๆๆๆ
"สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน"
ฉันทักทายทุกคน เขาก็ทักตอบมาให้ แล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"น้องยูกิยังน่ารักเหมือนเดิม เข้าวงการใหม่ๆยังไงตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม"
พี่ช่างแต่งหน้าพูดขึ้น
"นั้นสินะ เสมอต้นเสมอปลาย ไม่หยิ่ง ให้เกียรติเพื่อนร่วมงาน พี่ชอบจริงๆ"
พี่อีกคนพูดขึ้นมา
"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ยูกิก็คนธรรมดา ยูกิเด็กกว่าต้องเคารพพี่ๆที่อายุมากกว่าอยู่แล้ว"
ฉันตอบกลับไป
"นี่กำลังว่าพวกพี่แก่ใช่ไหม"
"ยูกิิเปล่าน้าาาา"
แล้วพวกเราก็หัวเราะขำกันทั้งห้อง พวกเราก็เม้ามอยกันนู้นนั้นนี่ ฉันก็เป็นแบบนี้ละ เข้ากับคนอื่นง่าย ก็เลยถูกมองว่าไม่ถือตัวนั้นแหละ
แต่งตัวเสร็จฉันก็เดินมาภายในงาน ก่อนจะเจอกับพรีเซนเตอร์อีกคนของงานในวันนี้ พี่วีว่า..
"ไงยูกิ ใช้มารยาอะไรห๊ะ ถึงทำให้คุณพ่อของเวกัสไม่ต่อสัญญาฉัน"
นั้นไง เจอหน้าก็หาเรื่องฉันเลย
"เปล่านิคะ ยูกิไม่ได้ทำอะไร พี่รถเมล์รับงานอะไรให้ยูกิก็ทำตามหน้าที่"
ฉันพูดจริงนี่ ไม่ได้โกหก
"ตอแหล เข้าทางเวกัสไม่ได้แกก็เลยใช้มารยากับคุณพ่อใช่ไหมละ หึ"
"หยุดใส่ร้ายยูกิเดี๋ยวนี้นะพี่วีว่า"
ฉันพยาพยามระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ เดี๋ยวงานจะพังไม่ได้ๆๆ
"หึ เธอมันก็ได้แค่นี้แหละ ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วนิเธอแย่งทุกอย่างไปจากฉันได้ แต่ยกเว้นสิ่งเดียวคือความรักของเวกัส เค้ารักฉัน เธอไม่มีทางแย่งเขาไปได้"
เจ็บ คำนี้มันเจ็บหัวใจที่สุด เค้าพูดถูก ฉันไม่เคยได้ใจพี่เขามาเลยตลอดเวลาที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้
"ยูกิลืมไปแล้วล่ะค่ะอดีต อีกอย่างพี่เวกัสบอกยูกิว่า พี่เวกัสเลิกกับพี่วีว่าแล้ว ใช่ไหมคะ"
ฉันตอกหน้าพี่แกกลับไปบ้าง นี่ยูกินะโว๊ยย ไม่ยอมใครง่ายๆเหมือนเมื่อก่อนนะ
"นี่แก ฉันแค่ขอเค้าห่างๆเพราะฉันจะทำงาน ยังไงเค้าก็ต้องเป็นของฉัน ทุกวันนี้เค้าก็รอแค่ฉันแกรู้ไว้ซะด้วย แกไม่มีทางแย่งเค้าไปจากฉันได้นังยูกิ"
พูดจบพี่แกก็สะบัดหน้าเดินเข้าไปในงานทันที ฉันถอนหายใจออกมา พยายามสงบสติอารมณ์ เมื่อปรับอารมณ์ได้แล้วฉันก็เดินเข้างานไปทันที แต่เผอิญไปเจอพี่แกที่หน้าประตู
"พี่เวกัส"
ฉันเรียกชื่อเขาเบาๆ เขาหันมาสบตากับฉันพอดี ฉันหลบตาเขา พยายามจะเดินหนี แต่เขามาจับมือฉันไว้
"เดี๋ยวสิลูกหมู หลบหน้าพี่ทำไม"
เค้าคงจะงงในท่าทีของฉันที่เปลี่ยนไปจากเมื่อวาน เมื่อวานคุยกันดีๆอยู่ตอนกลับ
"เปล่านิคะ ยูกิจะไปทำงาน ปล่อยด้วยค่ะ"
ฉันพยายามสะบัดมือเขาออก ตอนนี้ที่นี่นักข่าวเยอะมาก เมื่อวานก็อยู่ด้วยกันทีหนึ่งละ วันนี้เค้ายังมาจับมือฉันอีกพรุ่งนี้ต้องเป็นข่าวแน่ๆ ฉันไม่เคยต้องมาตอบคำถามเรื่องผู้ชายเลยนะ เพราะฉันไม่ควงกับใครหรือยุ่งกับใคร ฉันวางตัวดีมาตลอด
"เป็นอะไรคะ เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย"
เขาถามอีก
"ไม่ต้องมายุ่งกับยูกิ ไปหาแฟนพี่โน่นไม่ต้องมายุ่งกับยูกิแล้วนะ ปล่อย"
ฉันสะบัดมือของเขาออกจากการเกาะกุมสำเร็จ ฉันรีบวิ่งออกไปทันที สังเกตได้ว่าพี่เขาท่าทางพยายามตามฉันมาแต่เหมือนจะถูกเพื่อนเขาเรียกไว้ ฉันไม่สนใจอะไรแล้วตอนแรกบอกเลิกกันแล้ว หึ แล้วทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงมาแสดงความเป็นเจ้าของแบบนั้น แล้วทำไมฉันต้องแคร์ด้วยเนี้ยนั้นสิทำไมต้องแคร์ ฉันสะบัดหัวไล่ความคิดพวกนี้ออกไป แล้วเดินเข้าไปหาพี่ชาที่รออยู่ก่อนแล้ว ฉันตั้งใจทำงานอย่างตั้งอกตั้งใจ พี่วีว่านี่ก็ถือว่ามืออาชีพนะขนาดทะเลาะกับฉันมายังปั้นหน้ายิ้มให้ฉันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหอะ
อิตาพี่เวกัสนี่ก็มองมาทางเราตลอดเวลา จ้องอย่างกับเสือจ้องจะงาบเหยื่ออ่ะ แต่ฉันไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองหรอกว่าเขามองมาทางฉัน ก็คงจะมองไปทางแฟนของเขาแหละมั่ง แค่คิดก็ตาร้อนผ่าว อยากจะร้องไห้จริงๆ
"งานเรียบร้อยแล้วค่ะ แต่นักข่าวขอสัมภาษณ์น้องยูกิกับน้องวีว่าเดี๋ยวเชิญด้านหน้าได้เลยนะคะ"
พี่พนักงานมาแจ้งให้ฉันกับพี่วีว่าให้สัมภาษณ์นักข่าว พวกเราเดินออกไปแต่ตอนนี้นักข่าวกำลังรุมสัมภาษณ์พวกพี่เวกัส ก็เขาเป็นคนดังนี่เนาะ
"คุณเวกัสคะ เมื่อวานมีคนเห็นคุณเวกัสไปรับไปส่งน้องยูกิที่ห้าง แถมยังพากันไปซื้อเครื่องเพชรอีก เรื่องมันเป็นยังไงคะ"
"แล้วกับน้องวีว่าล่ะคะ มีกระแสข่าวว่าคุณเวกัสกับน้องวีว่าคบหาดูใจกันมาตั้งแต่สมัยเรียนเป็นความจริงมั้ยครับ"
พี่เวกัสหันมาสบตากับฉันทางนี้ทันที ฉันกำลังรอฟังอยู่ว่าเขาจะพูดอะไร
"กับน้องยูกิเมื่อวานมันไม่มีอะไรครับคือน้องเซ็นสัญญาเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับทางบริษัทผมแล้วอีกอย่างครอบครัวเราสองคนก็ค่อนข้างสนิทกัน ผมก็คิดกับน้องเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ส่วนวีว่าเราคบหากันตั้งแต่สมัยเรียนจริงครับ แต่&=&==%=&8*=*=&=&=&"
ฉันทนฟังไม่ได้แล้วละตอนนี้ แค่น้องสาวอย่างนั้นเหรอ ใช่สิ ฉันมันเป็นได้แค่นั้นอยู่แล้ว น้ำตาฉันไหลออกมาเป็นทาง พี่วีว่ายิ้มให้ฉันอย่างผู้กำชัยชนะ ฉันแพ้สินะ ฉันไม่มีทางได้ใจของเขามาอย่างนั้นสินะ ฉันฟังไม่จบหรอกว่าเขาพูดอะไรต่อ ฉันรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นไม่สัมภาษณ์อะไรทั้งนั้นละ พี่ชาคงจะจัดการให้ได้แหละ ฉันวิ่งไปโบกแท็กซี่แล้วตรงดิ่งกลับคอนโดทันที เจ็บเหลือเกิน นี่สินะความรู้สึกของการแอบรักเขาแต่ไม่ได้ครอบครอง ไม่ว่าเวลาผ่านไปแค่ไหน คนที่เขาเลือกก็ไม่ใช่ฉันอยู่ดี ......
- Writer
