Chapter 6
1530 Words
"คุณเวกัสคะ เมื่อวานมีคนเห็นคุณเวกัสไปรับไปส่งน้องยูกิที่ห้าง แถมยังพากันไปซื้อเครื่องเพชรอีก เรื่องมันเป็นยังไงคะ"
"แล้วกับน้องวีว่าละคะ มีกระแสข่าวว่าคุณเวกัสกับน้องวีว่าคบหาดูใจกันมาตั้งแต่สมัยเรียนเป็นความจริงมั้ยครับ"
ผมหันหน้าไปทางที่ยูกิยืนอยู่ เหมือนเธอกำลังรอฟังอยู่ว่าผมจะพูดอะไร
"กับน้องยูกิเมื่อวานมันไม่มีอะไรครับคือน้องเซนสัญญาเป็นพรีเซนเตอร์ให้กับทางบริษัทผมแล้วอีกอย่างครอบครัวเราสองคนก็ค่อนข้างสนิทกัน ผมก็คิดกับน้องเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ส่วนวีว่าเราคบหากันตั้งแต่สมัยเรียนจริงครับ แต่เรื่องมันก็นานมาแล้ว ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน"
ผมตอบคำถามนักข่าวคือจริงๆผมไม่ได้มีหน้าที่มาตอบอะไรแบบนี้นะ ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว แตเรื่องนี้มันเกี่ยวกับความเสียหายของยูกิ ผมคิดไว้ละว่าต้องเป็นเรื่อง ที่ผมตอบแบบนั้นเพราะผมไม่อยากให้เธอถูกมองไม่ดี มีผู้ชายไปรับส่งถึงคอนโดใครจะมองน้องว่าเป็นคนยังไงล่ะ อีกอย่างผมก็อยากเคลียร์สถานะกับวีว่า เราสองคนมันถึงเวลาที่ทุกคนต้องรู้แล้วว่าผมกับวีว่าตอนนี้แค่เพื่อนกันจริงๆ แต่ดูเหมือนยัยตัวยุ่งจะไม่สนใจฟัง อยู่ๆก็วิ่งออกไปจากงานเหมือนจะร้องไห้ด้วย แต่ผมปลีกตัวไปไม่ได้ นักข่าวมันจะรุมทึ้งผมแล้วเนี้ย
"แล้วกับน้องยูกิมีโอกาสจะพัฒนาเป็นสถานะอื่นมั้ยคะคุณเวกัส"
นักข่าวคนเดิมถามต่อ ทุกคนเงียบเหมือนจะรอฟังคำตอบของผม รวมทั้งวีว่าที่ตอนนี้ทำหน้าหงิกกับคำให้สัมภาษณ์ของผม
"ก็ไม่แน่... ผมขอตัวก่อนนะครับ"
พูดจบผมก็เดินออกไปเลย ฮ่าๆๆๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงตอบแบบนั้นออกไปจะปฏิเสธมันก็จะค้านความรู้สึกหน่อยๆ ให้เวลามันเดินไปเรื่อยๆแล้วกัน อนาคตยังอีกไกล ตอนนี้ผมต้องไปเคลียร์กับยัยตัวแสบซักหน่อย ผมว่าจากอาการของเธอที่ผมเห็นในวันนี้ ผมว่าเธอยังรู้สึกกับผมเหมือนเดิมแน่นอน ตอนนั้นที่ผมปฏิเสธเธอไปเพราะเธอยังเด็กอายุห่างจากผมเยอะ แล้วผมก็มีวีว่าอยู่แต่ตอนนี้ผมกับวีว่าเราไม่ได้มีอะไรกันแล้ว ผมคิดว่าผมจะลองจีบยูกิดู ทุกคนว่าไงอ่ะ ฮ่าๆๆ นี่ถ้าพ่อผมรู้นะคงจะดีใจมากอ่ะ ทำไมผมจะไม่รู้ว่าพ่อผมเลืิอกยูกิมาเป็นพรีเซนเตอร์ทำไม คงเพราะอยากให้ผมได้ใกล้ชิดน้องมันอีกครั้งนั้นแหละ
ตู๊ดดดดดดดดด ตู้ดดดดดดด
(สวัสดีค่ะยูกิค่ะ)
"ยูกิ พี่เองนะ"
ปลายสายเงียบสักพัก เงียบทำไมฟร่ะ
(พี่อ่ะใคร ยูกิเป็นลูกคนเดียวค่ะ)
เออ กวนเข้าไป เออ ทำไมกูต้องโมโหด้วยเนี้ย นี่กะว่าจะโทรมาคุยด้วยดีๆนะ ไหงกวนประสาทซะงั้น เห้อ คุยกับเด็กนี่ปวดหัวจริงๆ
"ยูกิ คุยกับพี่ดีๆ"
ผมพยายามใจเย็นๆคุยกันเธอ
(นี่ก็ดีของยูกิแล้ว มีธุระอะไรคะ)
เอ่อ กูมีธุระอะไรวะ
"เอ่อ คือเรื่องงง เรื่อง อ่อเรื่องงานนะ"
โอ๊ยยยยย พูดไม่ออก ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี
(ถ้าเรื่องงานคุยกับพี่รถเมล์หรือพี่ชาได้เลยค่ะ ไม่มีอะไรแล้วขออนุญาตวางสายค่ะ)
"ดะ เดี๋ยว ยู .."
ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
เชี่ยยย นอกจากไม่ยอมคุยดีๆยังวางสายใส่อีก ได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหมยัยตัวดี เราได้เห็นดีกันแน่
@Seasonผับ
ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ผับไอ้ซัน หงุดหงิดโว๊ยย ผมไม่รู้จะไปที่ไหนก็ออกมาดื่มเหล้ากับไอ้พวกเพื่ิอนๆผมเนี้ยแหละ ตอนนี้ไอ้ซัน กับไอ้ออฟอยู่กับผม ส่วยไอ้วีร์ผมให้ไอ้ซันโทรตามอยู่ ถ้าเกิดมันไม่มาผมบอกว่าให้เลิกคบพวกผมไปเลย มันก็เลยยอมออกมา แต่ก็เอาเมียมันมาด้วยแหละน้องหนูนาไง
"สวัสดีค่ะพี่ๆ"
เมียเพื่อนเองแหละ
" ครับ/สวัสดีครับเมียเพื่อน/สวัสดีครับน้องหนูนา"
พวกเราสามคนประสานเสียงพร้อมกัน
"ไงคะ น้องนากับไอ้วีร์จะแต่งงานกันเมื่อไหร่"
ผมถามน้องเขาไป แต่ดูท่าทางจะเขิน โอ๊ยยย กูอยากมีเมียบ้าง
" รอนาเรียนจบแหละค่ะ คงยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกค่ะ"
เธอตอบกลับมา หน้าแดงด้วยแหะสงสัยจะเขินจัด
"ยัยนา ยัยนา"
หืมมมม เสียงนี้ ผมรีบวางแก้วเงยหน้าขึ้นไปทางต้นเสียง หึหึ มาถึงที่เลยสินะ
" สวัสดีค่ะพี่ซัน พี่วีร์ พี่ออฟ"
อ่าว ข้ามผมเว้ย ดูทำหน้าสิ เชิดหน้าใส่ผมอีก ตกลงจะเอาแบบนี้ใช่ไหม
" อ่าว แล้วไม่คิดจะทักพี่หน่อยเหรอยัยหมู"
ผมยักคิ้วใส่ยัยตัวแสบอย่างกวนๆ ยัยแสบถึงกับกระทืบเท้ารัวๆ พรางชี้นิ้วมาที่หน้าผม
"ไม่ทัก แล้วจะทำไม ไม่อยากรู้จักก็เลยไม่ทักมีอะไรมะ"
อื้อหือ นี่ผมพูดดีๆด้วยนะเว้ยยย ดูยัยแสบตอบผมสิ สงสัยคืนนี้ต้องปราบพยศสักหน่อยซะแล้วละมั่ง
" พี่วีร์ ยูกิยืมตัวยัยนาไปนั่งโต๊ะโน่นนะคะ ไม่อยากนั่งตรงนี้ มลพิษเยอะ หายใจไม่ออก"
ปากพูดแต่ตานี่มองผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ นี่กูคือมลพิษ คืออากาศอันไม่บริสุทธิ์ใช่ไหมวะ เห้อออ พูดจบก็ลากน้องหนูนาไปโต๊ะข้างๆ ท่าทางจะโกรธผมหนักมากอ่ะตอนนี้
" อะไรยังไงไอ้กัส ทำไมน้องยูกิทำท่าทางเหมือนมึงเป็นกิ้งกือใส้เดือนอ่ะ ฮ่าๆๆๆ"
เอ้าไอ้เหี้ยยยซัน มึงขำกูเพื่อออ กูซีเรียสอยู่
"กูก็ไม่รู้ว่าโกรธอะไรกู เมื่อวานยังดีๆอยู่เลย"
คือผมงงตรงที่อยู่ๆมาไล่ผม ไม่ให้ผมมายุ่งกับเธอ แถมไล่ผมไปหาวีว่าอีก คือที่ผมบอกว่าเลิกแล้วนี่คือไม่เข้าสมองของยัยแสบเลยใช่ไหม
" เอ้า มึงไม่รู้แล้วใครจะรู้ กูงงกับมึง"
ไอ้ออฟไอ้เชี่ย นานๆมันจะเสือกเรื่องผมที
" งานตอนเย็นกูเห็นเหมือนมีวีว่าอีกคนใช่ไหม พรีเซนเตอร์อ่ะ"
ไอ้วีร์กล่าว เออผมลืมนึกวีว่าไปเลยนี่หว่า หรือว่า...
"หรือว่า ยูกิจะไปเจอวีว่าแล้ววีว่าพูดอะไรรึเปล่าวะ เพราะหลังจากนั้นก็ไล่กูให้ไปหาวีว่า กูลืมคิดไปได้ยังไงะเนี้ย"
ผมเกาหัวพร้อมสบดออกมา
" นี่อย่าบอกนะว่ามึงจะจีบน้องยูกิ กูจองนะโว๊ย"
ไอ้ซันตะโกนใส่หน้าผม
"ของกู เด็กนั้นกูจอง เด็กมึงอ่ะโน่น "
ผมชี้ไปทางน้องพนักงานเสิร์ฟทางโต๊ะVIPของยัยตัวแสบ
" ไอ้สัสเวกัสยัยนั้นไม่ใช่เด็กกูโว๊ยยยยยย"
ไอ้ซันปฏิเสธพัลวัน
"ไม่ใช่เด็กมึงงั้นกูขอ"
ไอ้ออฟพูดออกมา ไอ้ซันทำหน้าเหมืิอนจะฆ่าไอ้ออฟให้ได้อ่ะตอนนี้ ขำชิบหาย แล้วปากแข็งบอกไม่ใช่ๆ
" ไอ้สัสอย่างยุ่งกับเด็กกู เอ่อ กูหมายถึงเด็กในร้านกูอ่ะ"
ไอ้เชี่ยซันเริ่มแก้ตัวใหญ่ น้องพนักงานคนนั้นอยู่ๆไอ้ซันก็รับมาทำงาน ทั้งๆที่รู้ว่าบัตรประชาชนที่น้องคนนั้นเอามาสมัครงานเป็นของปลอม แต่แม่งยังให้มาทำงาน ผมว่ามันต้องมีอะไรสักอย่าง เด็กนั้นผิวพรรณไม่เหมือนเด็กเสิร์ฟทั่วไปอ่ะ สวยเกินไป
" พวกมึงทะเลาะกันต่อไปกูไปห้องน้ำแป๊บ"
"เออๆ"
แล้วไอ้วีร์ก็เดินออกไปห้องน้ำผมเห็นไอ้ออฟหยิบขวดเล็กๆออกมาจากกางเกง เห้ยยย
"ไอ้เหี้ยออฟ มึงทำอะไร"
มันกำลังใส่ยาอะไรสักอย่างไปที่แก้วของไอ้วีร์ซึ่งท่าให้เดาคงจะเป็นยาปลุกเซ็กซ์
"มึงหุบปากเว้ยย กูกำลังทำให้เพื่อนสมหวังอยู่"
" สมหวังเหี้ยอะไรของมึง"
ไอ้ซันทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจ
"ก็ไอ้วีร์มันบอกกูว่าน้องนาไม่ให้มันเอาไง บอกให้รอคืนเข้าหอ กูสงสารเพื่อนกูเดี๋ยวน้องชายไม่ได้ใช้งานกูเลยจัดให้แค่นั้นเอง"
โหไอ้สัส ไอ้ความคิดชั่ว เลวสุดๆๆๆ
" เออกูสนับสนุน ใส่เยอะๆ ฮ่าๆๆๆ"
ไอ้ซันกล่าว
เอ่อ ผมพูดไม่ออก คงต้องปล่อยเลยตามเลยแล้วละ ฮ่าๆๆๆ
- Writer
