ตอนที่ 3 หงส์ปีกหัก
1088 Words
"อย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันขอร้อง...ฮือ..."
"ก่อนนี้ยังปากดีอยู่เลย ผู้หญิงนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ" เคลลินซ์กระแนะกระแหน ทว่าทันใดนั้นเสียงเคาะประตูกระจกดังขึ้น
"มีอะไร?"
"เรื่องที่นายให้ผมไปสืบ ได้ความแล้วครับ"
"เออ เดี๋ยวกูลงไป" มาเฟียหนุ่มหันกลับมาหาร่างบางที่นอนตัวสั่นเทาอยู่บนเตียง เขาส่ายหน้าหัวเสียและตัดใจก้าวขาลุกขึ้นยืน จากนั้นจึงจัดการกับกางเกงของตนเองให้เข้าที่
"อย่าคิดที่จะหนี!" เสียงออกคำสั่งดุดัน พร้อมกับกายกำยำเดินพรวดพราดออกจากห้องนอนไป
"เด็กผู้หญิงคนนี้ชื่อซารียา เป็นลูกสาวของซีร์ชาคู่ค้าของนายครับ"
"ไม่น่าล่ะ ปากจัดเหมือนพ่อ" มาเฟียหนุ่มพึมพำ
"แต่...มีรายงานว่าพ่อกับแม่ของเธอถูกฆ่าตายเมื่อคืนนี้ครับ"
"มึงว่าอะไรนะ!?"
"คาดว่าน่าจะเป็นความขัดแย้งจากผลประโยชน์" หรินรายงาน
"แสดงว่าชีวิตเด็กคนนี้กำลังตกอยู่ในอันตราย..."
"ถ้าคนพวกนั้นรู้ว่าเด็กคนนี้อยู่กับนายเราก็จะซวยไปด้วย ให้จัดการเธอเลยไหมครับ" คนสนิทถาม
"จัดการพ่อมึงสิ!" เคลลินซ์หงุดหงิดจนลูกน้องหลายคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก เพราะโดยปกติแล้วหากมีลูกนกลูกกาอันตรธานหลุดเข้ามาในกรงเช่นนี้มันมักจะถูกฆ่าทิ้ง
"ขอโทษครับ"
"แล้วเธอมีพี่น้องหรือเปล่า?"
"สืบมาว่ามีพี่ชายหนึ่งคน แต่แปลกไม่รู้ชื่อหรือว่าอยู่ที่ไหน แต่ที่แน่ๆ ไม่ได้อยู่ในประเทศไทย" หรินรายงาน
"พวกมึงออกไปได้แล้ว" เคลลินซ์ออกคำสั่งเสียงเรียบ เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางยกมือซ้ายขึ้นกุมขมับไว้
เสียงเปิดประตูห้องนอนทำให้ซารียาซึ่งนั่งอยู่ปลายเตียงหันขวับมายังต้นเสียง
"นาย...ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้องล่ะนะ ป่านนี้พ่อแม่ของฉันคงเป็นห่วงแย่แล้ว" หญิงสาวร่ำไห้ออกมา ก่อนหน้านี้เธอนั่งไตร่ตรองถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็นึกเป็นห่วงผู้เป็นบิดามารดาเช่นกัน เคลลินซ์ฟังเช่นนั้นแล้วหัวใจแข็งแกร่งกลับกระตุกฮวบจนน่าแปลกใจ
"พ่อแม่เธอ....ตายแล้ว" สิ้นสุดคำพูดของมาเฟียหนุ่มทำให้ซารียาทรุดกายเชื่องช้าลงไปนั่งกองบนพื้นพร้อมกับส่งเสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นดังขึ้นเรื่อยๆ เคลลินซ์ไม่รู้จะพูดหรือปลอบใจอย่างไร จึงทำได้เพียงแต่ปล่อยเธอไว้ตามลำพัง ร่างสูงกำยำเดินออกไปจากห้องนอนอีกครั้ง
"ไอ้หริน!"
"ครับนาย"
"ไปสืบมาว่าเป็นฝีมือใคร!"
"สืบอะไรครับ" หรินขมวดคิ้วยุ่งนึกแปลกใจ
"ใครฆ่าพ่อแม่ของซารียา แล้วก็อย่าให้ใครแพร่งพรายออกไปว่าเด็กคนนั้นอยู่ที่นี่" เขาออกคำสั่งเสียงดุดัน แม้ลูกน้องหลายคนจะสงสัยแต่ก็ไม่มีใครกล้าถามอะไรมากนัก
"ครับนาย" หรินรับคำสั่งและเดินออกไปพร้อมลูกน้องอีกสี่คน
สองชั่วโมงถัดมา
เคลลินซ์เปิดประตูห้องมาในห้องนอนของตนอีกครั้ง เขาพบว่าซารียายังคงนั่งกองอยู่บนพื้นในขณะที่พวงแก้วนวลยังคงเปื้อนรอยน้ำตา
"จะร้องไห้ให้มันได้อะไรขึ้นมา เป็นลูกมาเฟียต้องเข้มแข็ง" แม้จะรังเกียจผู้หญิงแต่ก็ไม่ได้รังเกียจคนที่เป็นลูกสาวคู่ค้าทางธุรกิจของตน
"นายรู้ได้ยังไงว่าฉันอ่อนแอ ฉันร้องไห้แค่วันนี้ แต่พรุ่งนี้ฉันจะออกล่าพวกมัน!" แววตาเคียดแค้นของซารียาแน่วแน่เหมือนมีเปลวไฟอยู่ในนั้น
"หึ! ก่อนจะออกรบก็ต้องมีแรง แต่งตัวเสร็จแล้วตามฉันลงมา" เธอจ้องมองใบหน้าคมคายของมาเฟีย แม้จะไม่ได้ตอบอะไรออกไปทว่าก็ยอมลุกขึ้นไปแต่งตัวและเดินตามเขาลงไป
สนามยิงปืน
'ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!'
"หึหึ" เคลลินซ์หัวเราะเบาๆ ในลำคอเมื่อเห็นผลงานของซารียาซึ่งกำลังซ้อมยิงปืนอยู่
"ผมว่านายคิดผิดที่เอาผู้หญิงคนนี้ไว้ข้างกาย ดูเป้าสิครับ เข้าที่เดิมสิบนัด เธอยิงปืนแม่นกว่านายเสียอีก" หรินพูดกับเจ้านายแม้สายตาจะยังคงจ้องมองไปยังเด็กใหม่ของ ทั้งสองพูดคุยเป็นกันเองในเวลาส่วนตัวเพราะสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็กๆ
"มึงพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง" เคลลินซ์ถามไม่ใส่ใจนัก
"เธอเป็นลูกเสือก็ต้องโตขึ้นมาเป็นเสือ ไม่มีทางเป็นแมวได้หรอกครับ"
"กูไม่ให้เติบโตเป็นอะไนทั้งนั้นแหละ อย่างมากก็เป็นได้แค่หงส์ปีกหัก" เคลลินซ์พูดขณะที่สายตาจ้องมองซารียาซึ่งกำลังเปลี่ยนไปฝึกมวยกับลูกน้องของตน
"หน่วยก้านขนาดนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ ผมว่าปีกของเธอยังแข็งแรงดีนะครับ" หรินแลเห็นสีหน้าเจ้านายหนุ่มก็รู้สึกแปลกใจ
"มึงจะขัดกูทำไมวะไอ้หริน" มาเฟียหนุ่มเริ่มหงุดหงิด
"ผมก็แค่เห็นนายแปลกๆ ไป" หรินอมยิ้มเล็กน้อย
"ขออนุญาตครับนาย คุณเหมกลับมาแล้วครับ" ระหว่างนั้นลูกน้องคนสนิทเดินเข้ามารายงาน
เหมเป็นอดีตมือขวาของเคลลินซ์ซึ่งถูกส่งไปปฏิบัติภารกิจลับที่ฮ่องกงเป็นเวลานานหลายเดือน วันนี้เขาได้กลับมาอย่างเต็มตัวแล้ว
"ให้มันเข้ามา"
"มือขวาตัวจริงกลับมาแล้ว ผมก็คงตกกระป๋องสินะครับ" หรินพูดติดตลก
"สวัสดีครับนาย รายงานภารกิจ ทุกอย่างจบแล้วครับ" เหมพูดเสียงหนักและยื่นเอกสารราวสามสี่ฉบับให้เจ้านาย
"ดีมาก มึงกลับมาทำงานที่นี่ได้เลย"
"ดีใจด้วยเว้ยเพื่อน" หรินชนกำปั้นกับเหมเป็นการทักทายอย่างสนิทสนม
"ว่าแต่ผมไม่อยู่แค่ไม่กี่เดือนทำไมมีเรื่องแปลกๆ ผู้หญิงคนนั้นทำไมเอาชนะใจนายเข้ามาอยู่ในนี้ได้" เหมนึกสงสัย ขมวดคิ้วถามเจ้านายอย่างไม่เกรงกลัว
"เข้าไปทักทายดูสิ กูว่ามึงคงอยากรู้จัก" เคลลินซ์มองไปยังซารียาไม่วางตา
"หรือว่าเด็กคนนี้..." บอดี้การ์ดมือขวาเบิกตากว้าง สายตาจับจ้องไปยังเด็กสาวด้วยแววตามีเลศนัย
- Writer
