Demirkan
Sabahın ilk ışıklarında Korel’in ağlama sesiyle gözlerimi açtım. Yataktan kalkıp hızla oğlumun yanına gittim. Yatağın ortasına oturmuş, ağlıyordu. Yardımcı kadın da başındaydı ama hiçbir şey yapamıyordu. “Demirkan Bey biz…” dediğinde kafamla dışarıya çıkması için işaret verdim.
Korel’in yanına oturunca kollarını bana sardı. “Oğlum neden ağlıyorsun?”
“Baba, annem gitmiş. Neden gitti ki? Bana söz vermişti. Gitmeyecekti. Neden gitmesine izin verdin? Anne ve babalar aynı evde yaşarlar ama annem gitmiş.”
Ne diyeceğimi bilemedim. Menesa şu an inadından bana evet demiyordu ama diyecekti.
“Annenin bir işi çıktı ama gelecek.”
Menesa teklifimi kesin kabul edecekti. Başka şansı olmadığını kendisi de biliyordu. Bu yüzden evlenmeye mecburdu. “Gelecek mi?”
“Bana güven. Annen gelec
