Akşama doğru eve gittim. Korel salonda oturmuş, çizgi film izliyordu. Beni görünce kalkıp bana doğru koştu. “Baba!”
Etrafına bakındı. Menesa’yı soracağını anladım. “Annem nerede? O neden gelmedi?” diye sordu.
Korel, Menesa’ya çok düşkündü. Yanağını okşadım ve onu kucağıma aldım. Yanağını öptüm. “Biz annene gidiyoruz. Karan Alp amcan var. Onun bir bebeği olmuş. Annen bizi orada bekliyor.”
Ellerini çırptı. “Yaşasın. Canım babam!” deyip yanağımı öptü. Ben de gülümsedim. Oğlumu benden sakladığı için Menesa’ya çok sinirliydim ama ona istesem de çok sinirli olamıyordum. Bütün sinirimi Beril denen orospudan çıkartmak istiyordum.
“Hadi, sen gidip üzerini değiştir. Ben seni bekliyorum.” deyip onu yere bıraktım.
Onu beklerken Menesa’yı takip eden koruma da onun Karan Alp’in evine gittiğini
