Demirkan elimi kolumu bağlamıştı. Korumanın aşağıya indiğini fark ettim. Demirkan ise gelmemişti. Ayağa kalktım. Korel direkt “Anne nereye gidiyorsun?” diye sordu.
“Ben babanla konuşacağım. Sen de üzerini giyin sonra yüzeceğiz!” dediğimde kafasını salladı. Merdivenin dibinde bekleyen yardımcı kadının yanına gittim. Burada esirken bizimle ilgilenen kadındı.
“Demirkan’ın çalışma odası nerede?”
“Üst katta sağdan üçüncü kapı.”
“Teşekkür ederim.”
Üst kata çıktım. Demirkan’ın öfkeli sesini duydum. Telefonla konuşuyor olmalıydı. “Ne demek hiçbir yerde yok! O arabayı bana bulacaksınız! Evimin önüne kadar gelip kim bana saldırabilir? Size bir saat süre veriyorum!”
Sabahki olaylardan dolayı öfkeli olmalıydı. Ben de umursamadan içeriye girdim. Beni görünce kaşlarını daha da çattı. “Kapat
