Inabot ng isang binibini nagtatrabaho sa hotel ang dalawang twalya. Binigay niya sa akin ang isa habang ang isa nama’y kanyang inilagay sa tuktok ng kanyang ulo. Ang usok sa kape na inilatag din ng isang staff sa mesa na kanyang tapat ay hindi pa napapawi ang usok.
“Hindi mo pa sinasagot ang mga katanungan ko, Yael.” ani ng binibini sa kanyang harapan. Labas ngipin itong ngumingiti sa harap ni Oier. “Pero mas gusto ko talagang tinatawag ka sa totoo mong pangalan.” Patuloy niya at humalakhak. Umiling naman si Oier at hinagilap ang aking kamay na nanahimik lang sa giliran, akma niya itong kukunin nang bigla ko itong iniwas sa kanya na ikinagulat naman niya.
Napaiwas ako ng tingin at pinagmasdan ang isang dayuhan na abala sa pakikipag telebabad sa telepono. Totoong pangalan? Hindi kaya alam
