Herkes suskundu. Acı üzerlerine öyle bir çökmüştü ki kimse kılını kıpırdatamıyordu. Ali koltuk değnekleri ile hemen kapının kenarında dikilirken anne ve babaları refakatçi koltuklarında oturuyorlardı. Asiye, Vanessa’nın yanında hemen dışarıda bekliyordu.
Genç adam yorgundu. Ama bu yorgunluğunda bile yarım saattir anne ve babasından cevap bekliyordu. Ağzı içinden iyi diyorlardı ama hepsinin yüzünden düşen bin parçaydı. Kendi bile bir ay komada kalmıştı. Bunu serumunu değiştiren hemşireden öğrenmişti ama diğerlerinin durumunu kesinlikle dile getirmemiş gözleri dolarak odadan çıkmıştı.
Gözlerini sıkıntı ile kapatıp açarken “Nana, çok zor bir şey sormuyorum değil mi? Ali burada onun durumunu görebiliyorum ama Zühre ve Veronica nasıl? Biri bana artık karımın ne halde olduğunu söyleyebilir
