JACOB'S POV:
"Bakit ka nakatingin sa akin?" Inis kong tanong kay Laura.
"Inisip ko lang kung hindi kita nakilala baka nabubulok na ang katawan ko sa lupa at hindi ko nakamit ang hustisya." Sinandal niya ang likod sa dashboard ng kama. Nasa kuwarto na kami at nagpapahinga dahil kagagaling lang namin sa mga kumpanya nila. Lahat ng mga tauhanni Alfredo ay pinaalis ni Laura sa kumpanya upang wala ng hudas na aaligid sa loob at labas ng kumpanya.
"Hindi mo naman ako kilala nang iligtas ka namin."
"Mabuti pa si mommy, alam kung sino ang dapat pagkatiwalaan. Ako lahat ng pinagkatiwalaan ko ay nagtraydor sa akin."
"Huwag kang mag-alala hindi ako magta-traydor sa iyo."
Seryoso siyang tumingin sa akin. "Hindi naman kita pinagkakatiwalaan."
Nagbago ang mood ko sa sinabi niya. Masyado naman siy
