Kabanata 4
989 Words
Kabanata 4
Biglang napakabig at napapreno si Clayd nang sumagi sa kanyang utak ang ginawa niya kanina. He's crazy! Yeah! He's been crazy for almost three years. Ngayon lang yata siya nasaniban ng kapusukan. He can't help it. Piniga niya ang pagitan ng kanyang mga kilay at muli nang pinatakbo ang kanyang sasakyan. He went home.
When he reached home, he immediately parked his sports car at their garage.
"Good day, sir!" bati sa kanya ni Ivan.
"Si Mama at Papa?" he asked.
"At the terrace," he answered. Clayd just nodded and went upstairs. Nang huling hakbang na niya ay agad niyang nakita ang kanyang mga magulang. Naglalambingan ito sa isa't isa and he's used to it.
"Hey son," baling pa ng kanyang ama nang mapuna siya nito. Nanatiling nakakandong naman ang kanyang ina sa kandungan nito.
"Hey," simpleng tugon niya lang. Lumakad siya palapit at umupo sa kaharap na sofa. Tumayo naman ang kanyang ina at tumabi sa kanya.
"Love, puwede bang iwan mo muna kami," baling pa ng kanyang ina sa kanyang ama.
"Heart to heart?" anito. Tumango naman ang kanyang ina bilang tugon.
"Be tough son," wika pa ng kanyang ama. Clayd just nodded.
Nang tuluyang makapasok sa library room ang kanyang ama ay agad na binalingan ni Clayd ang kanyang ina. Umipod pa siya ng konti para humiga sa lap ng kanyang ina. He's a Mama's boy at madalas niya itong gawin bilang paglalambing sa kanyang inang si Marinel.
"May problema ba anak?" anito. Napatitig siya sa kisame.
"I did the right thing mom," he said.
"Why son? Nahihirapan ka na ba?" He deeply sighed.
"Sometimes, but let's not talk about that mom. How's my siblings?" His mom smiled at him.
"They're totally fine and they missed you a lot. But Clayd, let go kung 'di mo na talaga kaya." He nodded. Speaking of his siblings, he misses them too. Nagkalayo lang naman sila ng mga kapatid niya ay dahil kahilingan din naman niya ang bagay na iyon. He suffered from severe stressed and depression three years ago. He drift away from his friends, relatives, and even to his family. He wanted to be alone and made his own therapy treatment. And it went well but the damaged has been done.
"I love you sweety, be a man." Her mom kissed him at his forehead. Bumangon siya at yumakap sa ina.
"I'll be fine mom. I will," he said.
"Babalik kami ulit sa Bukidnon bukas. I'll be very glad kung makapag-decide ka ng maaga na bumalik kami rito." Mapait siyang napangiti sa ina.
"I'm sorry if I cause you so much pain mom." Agad na umiling ang kanyang ina.
"It's not your fault Clayd," anito. He sighed.
"I'll just talk to him," he said and stood up. His mom just nodded. Nakapamulsa niyang tinungo ang library. He was about to knock but his father saw him. Sumenyas itong pumasok siya.
"Hi Dad," he greeted. Abala ito sa pag-aayos ng libro. Tumigil lang ito nang tuluyan siyang makapasok at umupo sa sofa.
"How are you?"
"Been good," tipid niyang sagot.
"Let me check you," anito at may kinuhang mga gamit sa drawer. Umupo ito sa harapan niya at inilabas ang stethoscope mula sa bag na hawak nito.
"Dad, I'm fine," protesta niya.
"I know, pero hindi na ba ako puwedeng mag-alala sa iyo kahit matanda ka na?" Nailing siya sa kanyang ama.
"I'm doing fine," he insisted. Hindi siya pinakinggan ng ama at isinuot na sa tainga nito ang stethoscope na hawak nito.
"Now breathe calmly," utos nito. Ayaw man ni Clayd pero wala siyang choice. His father continue examined him. His father also checked his blood pressure using sphygmomanometer.
"Still drinking your anti-depressant pills?" He shook his head.
"I already quit drinking any medicine to relieved me from pain Dad, vitamins will do." Ngumiti naman ang kanyang ama.
"Be wise son," anito at iniligpit na ang mga gamit nito. He rolled his eyes and leaned his full weight on the couch.
"Dad, I've been thinking about marrying someone," he said. He heard his father laughed at him.
"I'm serious," medyo naiirita niyang wika.
"I know you are but who is the lucky woman?" Siya naman ang napatameme.
"You'll see her soon," aniya.
Tumawa lang ang kanyang ama. But damn! He was so serious! Gusto niya na talagang mag-asawa at bumuo ng sariling pamilya. He's not getting any younger. At patutunayan niya iyon sa kanyang ama.
"Then we'll wait. I'm excited to meet her so soon, lalo pa at unang beses itong magpapakilala ka sa amin ng girlfriend mo," anito at tinapik lamang ang kanyang kanang balikat. He smirk. Lumabas na ito ng library at naiwan siya sa loob. Napatingala siya sa kisame.
"Here I come," utas ng binata at pilyong napangiti sa kawalan.
"Buwesit ka talaga! Hayop ka!" Halos mapunit ang damit ni Julie dahil sa ginawang pagsunggab sa kanya ni Doc. Klaire. Sinisisi kasi siya nito kung bakit hindi ito natanggap sa C.E Villaraza Medical Hospital na pag-aari ng binata. Walang nagawa ang ibang co-nurses niya kundi ang panoorin siyang kawawain ni Doc. Klaire.
"Mapapatay kita! Masiyado kang sipsip!" Isang malutong na sampal ang iginawad nito sa kanya. Tanging pag-iyak na lamang ang nagawa ni Julie. Gusto man niyang lumaban ngunit mapapasama siya lalo sa paningin ni Doc. Klaire. Kahit 'di man totoo ang paratang nito ay ayaw niya pa rin itong patulan. Isang sampal pa sana ang matatanggap niya pero nabitin ito sa ere. May sumalag sa kamay nito at nang kanyang tingalain ay ang binata ang agad niyang nakita.
"Who are you to make a scandal in here!?" singhal ng binata kay Doc. Klaire. Agad itong namutla. Hinatak naman siya ni Doc. Clayd para alisin sa harap ni Doc. Klaire.
"I can..." Natigilan ito dahil sa matalim na pagtitig ng binata kay Doc. Klaire.
"I can easily throw you on the trash," tila nagbabanta ang tono ng binata. Hindi alam ni Julie kung ano ang pumasok sa utak niya pero napahigpit siya nang kapit sa uniform ng binata. Bahagya itong pumaling sa kanya.
"I'm not done with you Klaire," huling wika ng binata bago siya nito kayagin. Hawak-hawak pa ni Julie ang punit na parte ng kanyang damit.
- Writer
