TULOG ang anak sa ibabaw ni Reegan ng tapikin siya ni Kathleen.
“Ibaba mo muna siya bilis!” kahit halos alam ko na ang nangyayari ay maingat pa rin ang kilos ko. Maingat na binaba ko siya sa ibabaw ng kama. Pagkatapos ay nilagyan ng unan sa magkabilang gilid.
Hindi pa man lang ako humaharap kay Kathleen ay hinila na niya ako.
Sa veranda kami humantong.
“Nariyan ang mga kapatid at pinsan ko, please magtago ka hindi ka nila maaaring makita dito.” hindi ako kumilos pero tinitigan ko ang mga mata ni Kathleen.
Naluluha siya at hindi ko alam kong para saan yon.
Sa halip ay hinila ko siya at mahipit na niyakap.
“Reegan! Kumilos ka na…” siniil ko siya ng halik at ng mga sandaling yon ay handa ko ng tanggapin ang kasasapitan ng buhay ko sa kamay ng pamilya ni Kathleen.
Ngunit malakas niy
