THE LOST STUDENTS

CHAPTER THREE

CHAPTER FOUR: With Her

May kung ano namang malamig kamay na humawak sa aking paa kaya napadilat ako. Medyo nagulat pa ako nang makita siya. Muli siyang nagbalik at gaya nong isang gabi ay pareho lang ang kanyang suot. Nakaputi siyang bestida at saya. Marahan akong bumangon at umupo sa kama, tipid akong ngumiti sa kanya habang pinagmamasdan ang kanyang kagandahan.

“Ano ang pangalan mo?” Gustong-gusto ko siyang makilala lalo pa’t nasa iisang University lang kami.

Sa halip na sagutin niya ako at dahan-dahan niyang ibinaba ang kanyang suot. Nakaramdam ng ako pag-init sa katawan habang pinagmamasdan siya. Sa pangalawang pagkakataon ay muli kong nasilayan ang dalawang malulusog niyang bundok. Wala sa sariling naikagat ko ang aking ibabang labi. Ngumiti siya sa akinat dinakma ang kanyang dalawang bundok.

“Ipagpatuloy na natin ang naudlot na pangyayari.”

Sobrang tamis ng kanyang ngiti. Hindi ko magawang makahuma dahil naaaliw ang aking dalawang mata sa kanyang katawan at kagandahan. Habang binaba niya ang kanyang saya ay tumayo ako sa kama at naghubad na rin.

Wala na akong tinira kahi ni isang saplot. Mas nalilibugan ako kapag pareho na kaming nakahubad. Mula sa dulo ng kama ay gumapang siya palapit sa akin. Napaluhod ako at bumungad sa magandang mukha niya ang aking alaga.

“Nagustuhan mo ba ang ginawa natin noong isang gabi?” Malandi niyang tanong tiyaka hinawakan ang aking p*********i.

Ang lamig ng kanyang palad ang siyang nagpapikit sa aking mga mata. Sino ang mag-aakalang babalik siya muli naming magsasaluhan ang matamis na sandaling ito.

Tumango ako sa kanya bilang sagot. Wala na rin siyang sinayang na pagkakataon ay unti-unti niyang inilapit ang kanyang bibig sa akin.

Ang malamig na kanyang bibig ang mas lalo pang nagpipigil sa aking sarili na huwag na muna siyang pasukin. Gusto kong paglaruan pa niya ako. Gusto kong ilabas lahat sa kanyang malamig at masarap na bunganga.

“Make me cum.” Ani ko sa kanya.

“As you wish.”

Napasabunot ako sa kanyang buhok nang magsimula siyang magtaas baba. Halos wala na akong paglalagyan ng sobrang sarap. Sa tanang buhay ko ay ngayon lang ako nakaranas at nakaramdam ng ganito. Mas masarap pa ang kanyang bibig at dila kaysa sa aking palad.

Dahan-dahan kong ibinuka ang aking mga mata. Mas lalo pa akong nag-iinit ng makita ang maganda niyang mukha na subo-subo ako.

“s**t! Sobrang sarap.” Aking pagmumura.

Nakaramdam ako ng kakaibang kiliti. Hudyat na lalabas na ako. Hindi ko nagawang pigilan ang sarap at init na gumagapang sa aking buong sistema.

“I’m c*****g, I’m cumming.” Pag-uulit ko. Mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak ko sa kanyang ulo. Gusto kong labasan sa kanyang bibig at makita siyang nilulunok ang aking semilya! “Ayan naaa!” Idiniin ko papasok ang aking alaga at umabot ito sa kanyang lalamunan. Sobrang daming lumabas sa akin at sobrang ang pagpintig ng aking pagkakalalaki sa kanyang bunganga.

Nang wala nang lumalabas na katas sa akin at binunot ko ang tigas na tigas ko pang sawa. Medyo hinihingal ako kaya napaupo ako sa kama. Nakatingin lang ako sa kanyang habang sinisimot ang aking katas sa kanyang bibig. Sobrang nakakalibog siyang babae, pakiramdam ko parang gusto ko nang hindi magising. Gusto kong makasama ito sa kantutan gabi-gabi.

“Pagod ka na ba?” Tanong niya.

Sa halip na sagutin ko siya at hinila ko ang kamay palapit sa akin, “ikaw naman ang paliligyahin ko.” Siniil ko siya ng halik at hinuli ang kanyang dila. Walang kapagurang sinipsip ko iyon. Pati laway niya nalulunok ko na rin. Ang lambot ng kanyang labi, hindi ako magsasawang kagat-kagatin ito. 

Iginapang ko ang aking dila sa kanyang leeg. Naramdaman ko ang kanyang kamay na sinasabunutan ako. Mas lalo ko pang pinag-igi, alam kong baliw na baliw siya sa aking ginawa.

“Please, pumunta ka na sa aking ibaba.” Utos niya.

Lihim ako natuwa. Umalis ako sa kanyang leeg at nagtungo sa kanyang dalawang s**o. Habang sinususo ko ang kanyang isang s**o ay nilalaro naman ng isang kamay ko ang isa. Sobra akong nanggigil sa kanya. Sobrang sarap ng kanyang kulay pink na u***g. Dumagdag pa na para itong bula.

“Ahh, ang sarap.” Halinghing niya. Lumipat ako sa kanyang kabilang at iyon naman ang pinaulanan ko ng kagat at s**o!

Iginapang ko ang isa kong kamay papunta sa kanyang p********e. Unang dampi palang ng daliri ko sa kanya ay napaliyad ang kanyang katawan. Sobrang basang-basa na niya. Hindi ako makapaghintay pa. Mula sa kabundukan ay napunta ako sa bukana ng kweba. Walang kaarte-arting kinain ko siya. Nalasahan ko ang matamis niyang puanang katas. Mas lalo ko pang pinag-igian ang aking ginagawa. Ang kamay niya kanina pa ako sinasabunutan ngayon nakahawak na sa aking mukha. Sobrang weird niya pero mas nanaig ang aking pagnanasa sa masarap niyang kweba.

“Pasukin mo na ako.” Aniya.

Sandali akong tumingin sa kanyang mukha, “magmakaawa ka.” Pilyo akong numiti at muli siyang sinunggaban.

“Please, pasukin mo na ako. Gustong-gusto ko nang pumasok ka, kanina pa ako sabik na sabik, oohh.”

“Your wish is my command.” Lumuhod ako at ibinuka pa lalo ang kanyang dalawang paa. Agad na tumambad sa akin ang malinis at mapula-pula niyang pagkakababae. Habang nakatingin roon ay nanggigil na ako.

Dinuraan ko ang makipot niyang lagusan at itinutok na ang aking alaga. Idinampi ko ang ulo ko sa kanya, mas lalo pa siyang napaliyad at napakagat sa kanyang ibabang labi.

“Ipapasok ko na ba?” Tanong ko sa kanya.

“Oo, ipasok mo na.”

Sa halip na ipasok ko ay ikiniskis ko ng ikiniskis ang aking ulo sa kanyang bukana. Kitang-kita ko sa kanyang mukha ang labis na pananabik. Hindi ko ito tinigilan hanggang sa sobra na siyang nagmakaawa.

“Sige na, please.”

Labis ang aking kasiyahan habang nakikita siyang ganoon. Unang beses ko palang makakita ng babaeng namamakaawa saiyong pasukin na. Dahil kanina pa ako sabik ng sabik. Pasagad kong ipinasok sa kanyang aking p*********i. Napa-upo siya sa labis na pagkagulat. Kitang-kita sa mukha niya kung paano siya nasasarapan.

“You like it baby?” Tanong ko at itinulak siya pahiga.

“You make me full, hind ko inakala na makakaranas ako ng ganito.” She said.

“Really?” Dahan-dahan akong gumalaw, “you want me to move faster?” Pilyo kong tanong. I really want her suffer from pleasure.

“Yes please.”

Gaya ng kanyang kahilingan at sobrang bilis na aking paggalaw. Hindi ko siya pinigilan, puro halinghing at ungol ang namamayani sa nakasarado kong kwarto. Sobrang dami pa naming ginawang posisyon. Walang sinuman sa amin ang gustong sumuko. Paulit-ulit naming narating ang rurok ng ligaya.

Haggang sa nagising ako sa napakaingay na tugtog na nanggaling sa ibaba ng bahay. Naalimpungatan ako ng gising dahil sa ingay na iyon. Hindi ko mawari kung sino ang nagpapatugotg ngunit malakas ang kutob kong si Mama iyon.

Paghawi ko sa aking kumot ay napaawang ang aking labi nang makita ang basang-basa kong brief. Napangiti ako nang maalala ang dahilan kung bakit ako nagwet dream. Aaminin kong noon pa ako nagkakawet dreams ngunit iba ito ngayon. Bawat nangyari sa amin kagabi ay tandang-tanda ko pa at hindi ako lalabasan ng ganito karami.

Bako pa ako lumabas ay nagtapis ako ng tuwalya. Sobrang aga pa, nasa alas-singko palang ng umaga ngunit kailangan ko naring maligo at kumain dahil alas syete ang pasok ko. Pagbukas ko sa pinto ay mas lalo pang umalingawngaw ang tugtog. Naririnig ko na ang boses ni Mama. Nang bumaba ako ay doon ko napagtanto na nagzu-sumba siya.

“Goodmorning, Ma.” Bati ko sa kanya.

“Goodmorning, maligo ka na, nakapagluto na ako ng breakfast mo.” Ani ni Mama habang sumasayaw. May ginagawa itong steps sa youtube na naka-mute ang audio.

“Salamat, Ma.”

Dumiritso na ako sa CR. Pagkatanggal ko sa tuwalya ay sinunod kong hinubad ang brief. Nilabhan ko muna ang brief. Ayokong makita ni Mama itong mga puting likidong nakadikit sa tela. Sobrang nakakahiya non. Alam kong open minded naman sila ni Mama dahil aware naman ang mga na during maturity ay nagkakaganoon ang kanilang anak. Duda ko nga alam nila ang ginagawang pagsasarili form the past dahil ang mga tissue na ginamit kong pampunas at nawawala sa basurahan. Kinukuha nina Mama at Papa ang mga basura sa kwarto kaya hindi malabong makita nila iyon. Hindi ko namang masasabing sipon dahil hindi ako sakitin.

Pagkalaba ko sa brief ay agad na akong naligo. Medyo matagal bago ako matapos dahil bumabawi ako kahapon na halos hindi nabasa ang aking katawan. Kahit malamig ang tubig ay nagi-enjoy naman ako.

“Gabriel, tapos ka na ba?” Biglang katok ni Papa.

Pinatay ko ang shower bago sumagot, “sandali na pa, magbabanlaw lang po ako.”

“Sige.”

Tinapos ko na ang pagsasabon at pagkuskos sa aking buhok. Kaagad kong binuksan ang shower at nagbanlaw. Sa loob na rin ako ng banyo nagpunas sa aking katawan. Pagagalitan ako ni Mama kapag nabasa ang sahig.

“Pa, tapos na ako.” Tawag ko kay Papa nang makalabas na ako. Tapos na rin si Mama sa pagi-exercise nito. Kaagad akong nakaramdam ng ginaw ng pumasok ang hangin sa nakabukas ng bintana. Patakbo akong umakyat sa itaas at nagbihis na.

Halos sumakit ang aking ulo habang hinahanap ko siya. Sinadya kong pumasok ng maaga para mag-abang sa gate. Nagbabakasakali akong makita siya, gusto ko talagang makausap ang babaeng iyon at hingin ang kanyang pangalan. Dalawang magkasunod na gabi na niya akong dinadalaw sa aking panaginip. At hindi lang basta dalaw iyon. Nagawa pa naming pagsaluhan ang masasarap na sandali sa ibabaw ng aking kama.

“Mr. Arbutante.” Napalingon ako sa aking likuran ng tawagin ang aking pangalan. Nahihiyang ngumiti ako nang makilala ang tumawag sa akin. “Kanina pa kita napapansin rito, may hinahanap ka ba?”

“Goodmorning po, Professor Sotto[K1] .” Magalang na bati ko sa kanya. “Hinihintay ko po si Tyler.” Pagsisinungaling ko. Nakakaiya kung sasabihin ko sa kanya na may hinihintay akong babae na hindi ko naman kilala ang pangalan.

“Ganoon ba? Sige mauna na ako saiyo.”

“Sige po.”

Bago paman makaalis si Professor Sotto ay binigyan niya ako ng kakaibang tingin. Bigla kung naaalala kung paano niya ako tingnan kahapon. Hindi naman siya ganoon dati, bakit kaya? Baka bakla nga si Professor Sotto. Napailing ako, ayokong mag-isip ng masama sa mga tao. Awe, wala naman sigurong masama sa pagiging bakla.

Dahil pasisimula na rin ang first period ay minabuti ko nang pumasok. Halos nandoon na ang aking mga kaklase. Nagtungo ako sa pinakalikod at tumabi kay Tyler. May tinitingnan ito sa kanyang cellphone pero hindi ko na pinambalingan. Baka may binabasa lang.

“Gab, nabalitaan mo na ba ito?” Kinaladkad niya ang kanyang upuan at idikit sa akin.

“Ang alin?” Hindi ako intresado ngunit in-entertain ko nalang tutal wala pa naman ang aming professor.

“Ito, oh.” Binigay siya sa akin ang cellphone at binasa ko ang nakasulat roon.

“Who will be the next victim?” Tahimik na basa ko sa headline. Agad kong nahulaan ang laman ng article. Tungkol ito sa nawawalang estudyante kama-kailan lang.

“Basahin mo.” Ani ni Tyler.

Humugot muna ako ng malalim na hinihinga bago sinimulan ang pagbabasa. Isang taon na ang nakalilipas mula nong may nawalang magkasunod na estudyante sa St. Mathew University[K2] . Ayon sa mga nakakataas sa University, Agosto nang mawala ang isang estudyante at sa kasunod na buwan ay mayroon na namang isang estudyante na nawala. Ang ipinagtataka ng lahat ay kung bakit mga lalaki ang nawawala. Ang buong akala ng University ay hindi na ito masusundan ang mga nangyari ngunit kamakailan lang ay may nawawala na namang estudyante. Ang ikinatatakot ng ila ay kung bakit kaparehong buwan may nawawalang estudyante. Ayaw man isipin ng iba, baka raw may mawawala na namang estudyante sa susunod na buwan na kung sa Setyembre nang mawala ang huling estudyante. Ang higit na ipinagtataka ng mga otoridad ay kung bakit mga lalaki lang ang nawawala at magpahanggang ay hindi pa nahahanap ang mga ito. Pinaniniwalaan nang patay na ang dalawang estudyante ngunit hindi tumitigil ang mga otoridad at University ngayon upang mahanap ang bagong nawawala. Ang payo ng presidente ng University sa lahat nf estudyante ay maging maingat at hangga’t maaari ay umuwi ng maaga. Ipinagbabawal na rin ang magkaroon ng group project, make up class at pagsapit ng alas-sais ng hapon ay wala nang kahit isang estudyante ang mananatili sa campus.

Nang matapos ako sa aking binabasa ay medyo kinilabutan ako ng kaunti. Siyempre lalaki ako at iyong mga nawawala ay lalaki rin. Ibinalik ko ang cellphone kay Tyler na noo’y sobrang lalim ang iniisip.

“Napano ka?” Tanong ko sa kanya nang tanggapin nito ang kanyang cellphone.

“Siyempre natatakot, akalain mo mga lalaki ang nawawala.” Namumula ang mata niya sa takot, “at malay natin kung sino ang susunod na bibiktimahin? Diba.”

 Tama si Tyler. Hindi nga namin alam kung sino ang susunod na bibiktimahin na estudyante. Kaya mainam na sundin ang ginawang pagbabawal ng University. Umuwi ng maaga diritso sa bahay at hindi na pumupunta pa sa ibang lugar.

“Akalain mo Agosto ngayon kung saan kaparehong buwan nong unang nawala ang isang estudyante so sa susunod na buwan hindi malabong may mawawala rin.”

“Huwag na nga nating pag-usapan iyan. Baka nagkataon lang or baka nagtanan.” Ani ko. Sa loob-loob ko ay nagiging hysterical na ako. Parang nag-iinit ang aking dibdib sa kaba, hindi ako matatakuting tao kapag sa paranormal ngunit sa ganito ka modernong panahon tao na ang kalaban ng tao. Halos human versus human na.

“Basta, kinikilabutan ako kapag iniisip na may mawawala na namang estudyante.”

“Teka, saan ba huling nakita ang nawawalang estudyante?” Nakapagtataka lang kung nakauwi pa ito sa kanilang ay hindi malayong kakilala nito ang nag-kidnapped. Pero kung nandito sa University huling nakita, baka estudyante o professor ang suspect. Ngunit, hanggat walang nakakaalam kung ano ang tunay na nangyari walang dapat na sisihin.

“Ang sabi chismis, may nakakita raw sa huling estudyanteng nawawala. Dito raw nakita sa campus.”

“Sigurado ka?”

“Hindi.”

Takti! Akala ko siguro na si Tyler sa kanyang sinasabi ngunit possible rin namang dito huling nakita dahil halos araw-araw naman kaming pumapasok.

“Ano ang hinala ng mga otoridad?” Baka may kwento pa na hindi nabubuksan. Baka coincidence din ang lahat na nangyayari.

“Ang sabi baka may nakaaway lang...iwan ko ba hindi malinaw ang kanilang mga impormasyon kaya walang nalulutas na case. Kung ako ang magulang ng nawawalang estudyante hindi ako aasa lang sa otoridad. Hindi ako mapapakali habang naghihintay at nagpapainit ng puwet sa aking upuan. Habang tumatagal ay mas nawawala ang tyansang makikita itong buhay.”

“Sa bagay.” Wala akong masabi. Punong-puno rin ako ng pag-aalala sa isip ko kung ako ang nawawala kailangan kong makatakas at makauwi. Lalo pa’t may pamilyang naghihintay sa akin. At ayokong iwan sila. Sobrang mahal na mahal ko sina Mama at Papa.

Pagdating ng aming professor ay bumalik na rin si Tyler sa kanyang pwesto. Naging tahimik ang lahat nang magbigay babala si Professor Nelson [K3] sa mga nangyayari ngayon. Sigurado akong malaking dagok ito sa University dahil kapag nagtuloy-tuloy ang ganitong mga pangyayari baka walang estudyanteng mag-aaral rito.

“Alam namin na alam na ninyo ang dagok na ating kinakaharap ngayon. Hindi namin kayo mapo-protektahan isa-isa kaya hangga’t maaari umuwi kayo ng mas maaga. Mas kailangan ng University ang inyong supurta lalo pa’t kayo ang nanganganib sa kamay kung sino man ang may kagagawan ng lahat ng ito. Patuloy na nakikipag-ugnayan kami sa mga otoridad. Ipanalangin natin na sana mabigyan ng linaw ang mga nangyayari.