ดวงฤดีกวาดตามองไปรอบๆ ห้องโถงกว้างด้วยความตื่นตะลึงกับความวิจิตรงดงามไปซะทุกอณูของวังหลังงามแห่งนี้ หล่อนยังจำวินาทีที่ก้าวเข้ามาภายในบ้านหลังนี้ได้เป็นอย่างดี ตอนนั้นหล่อนคิดว่าตัวเองกำลังเดินขึ้นไปบนสวรรค์ สวรรค์ที่เต็มไปด้วยความงดงาม สวรรค์ที่อบอวลไปด้วยกลิ่นไอแห่งความสุข สวรรค์ที่หล่อนไม่มีทางได้เข้ามาอยู่หากไม่ใช้วิธีหลอกลวง
ความหดหู่กระแทกเข้าใส่หัวใจอย่างรุนแรง ยิ่งคิดก็ยิ่งละอาย ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ทรมาน แม้จะพยายามบอกกับตัวเองว่าไม่มีทางเลือก หล่อนไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้ แต่ไอ้ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่มันฝังแน่นอยู่ภายในใจก็ทำให้หล่อนเจ็บปวดทุกครั้งที่หลับตา หล่อนเป็นพวกสิบแปดมงกุฎ เป็นพวกคนชั่วที่หลอกลวงได้แม้กระทั่งคนแก่ที่รอคอยหลานสาวของตัวเอง หล่อนมันเลว หล่อนมันชั่ว และหล่อนจะไม่มีทางอยู่อย่างสงบสุขต่อไปได้
“ฤดี... นั่น มาแล้ว”
หญิงสาวหลุดจากภวังค์เมื่อต้นแขนถูกสะกิดเบาๆ จ
