ผู้ชายที่ยิ่งมองยิ่งหล่อระเบิดตรงหน้าระบายยิ้มบางๆ ออกมา ดวงตาของเขาลึกล้ำและไม่ยอมแสดงให้หล่อนรู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ในนั้น
“ไม่เป็นไร ผมก็แค่ไม่อยากเห็นคุณต้องตายคามืออวบๆ ของอาซ้อคนนั้นเท่านั้นเอง”
มันไม่ใช่แค่นั้นหรอก... เสียงหนึ่งในสมองร้องเตือนดวงฤดีแบบนี้ แต่หล่อนก็คิดไม่ออกว่าผู้ชายคนนี้กำลังต้องการอะไรจากหล่อนกันแน่ ในเมื่อเขาจำหล่อนไม่ได้ แล้วเขาจะต้องการอะไรจากหล่อนกันล่ะ หญิงสาวมองเขาอย่างครุ่นคิด แต่สุดท้ายก็ต้องบอกกับตัวเองว่าหล่อนคิดมากไปเองเพียงเท่านั้น
“งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
“ตามสบายครับ...”
ดวงฤดีรีบเผ่นแน่บออกมาจากห้องสูทนั้นอย่างรวดเร็ว และก็ไม่คิดจะหันกลับไปมองอีกเลย แม้ว่าในใจจะอดแปลกใจกับท่าทีของลุคคาแค่ไหนก็ตาม และนั่นก็ทำให้หล่อนพลาดโอกาสที่จะได้เห็นรอยยิ้มหยันบนใบหน้าของลุคคา ซามายาส โซโนลี่ไปอย่างน่าเสียดาย
“ในที่สุด เธอก็เดินเข้ามาหาฉันเอง...”
ดวงตาข
