My Husband's Greatest Love -SPG

Episode 7

Chapter 7

Eunice

Hindi ako umiimik at tuloy-tuloy lang ako sa pagpasok sa loob ng bahay. Pagdating ko sa sala nabungaran ko naman ang ina ni Alexander na nanunuod ng tv.

“Good afternoon po, Donia Emelia. Kailan po kayo dumating?’’ bati ko at tanong sa ina ni Alexander na malawak ang mga ngiti nito sa akin.

Tumayo ito at sinalubong ako ng yakap. “Kaninang tanghali, Iha. Ano ka ba? Masanay ka na Mommy na ang itawag mo sa akin. Sinundo ako kanina ni Xander sa airport. Kumusta na ang magiging apo ko? Nakapagpa-checkup ka na ba?’’ magiliw na tanong ni Donia Emelia sa akin.

“Hindi pa po, Don-Mom. Balak ko rin po magpa-checkup bukas sa center.”

Napaawang ang mga labi nito nang marinig ang sagot ko sa kaniya. Sakto naman na pumasok na rin si Alexander sa loob.

“Anong sa center? Doon ka magpa-checkup sa Moran Hospital. Maasikaso ka nila ng maayos roon dahil dala mo ang apilyedo ng isang Moran. Sasamahan ka bukas ni Alexander,’’ saad pa ni Mommy na siya namang ikinibot ng labi ni Alexander.

“May meeting ako bukas, Mom. Kaya, hindi ko masamahan si Eunice,’’ agad na tanggi ni Alexander sa sinabi ng kaniyang ina.

“Eh ‘di, e-cancel mo ang meeting mo at samahan mo si Eunice. Noong ipinagbubuntis ko nga kayo ni Lander, lagi akong sinasamahan ng ama ninyo. Kaya, dapat ganoon din ang gawin mo,’’ sabi pa ni Donia Emelia kay Alexander.

Hindi na umimik si Alexander at pabagsak itong naupo sa sofa.

“Okay, lang po sa akin kahit mag-isa po ako. Kaya ko naman po ang sarili ko,’’ nakangiti kong sagot kay Donia Emelia.

“Hindi puwede na mag-isa ka, Iha. Ano na lang ang sasabihin ng mga nakakilala sa amin ng Daddy mo roon sa hospital? Baka mamaya iisipin nila na pinapabayaan ka ng asawa mo?’’ malambing pa nitong sabi sa akin saka bumaling ito kay Alexander. “Gusto mo bang sabihan ka ng ibang tao na pabayang asawa, Alexander? Kaya, samahan mo na bukas mag-prenatal ang asawa mo. Aalis ako ngayon, pupunta lang ako sa mansion at dadalawin ko rin ang isa mong kapatid. Baka mamaya kung sino-sinong babae ang dinadala nito sa mansion habang nasa Hacienda de Amor kami ng Daddy mo. Mamaya dito ako matutulog.”

Hindi makapaniwala si Alexander sa sinabing iyon ng kaniyang ina. “Bakit dito ka matutulog, Mom? Malaki ang mansion natin dito sa Secret Village.’’ Kunot ang noo nito sa kaniyang ina.

“At bakit mo ba ako pinagtatabuyan? Gusto ko lang naman na matulog dito ng isang gabi, may masama ba?’’ naiinis na tanong ni Donia Emilia sa kaniyang anak at pinandilatan niya pa ito ng kaniyang mga mata.

“Wala naman, nakapagtataka lang at bakit gusto mo rito matulog,’’ simangot na sagot ni Alexander kay Donia Emelia.

“Gusto ko lang naman makipag-kuwentuhan kay Eunice. ALam mo naman na wala kayong kapatid na babae at pangarap ko noon na magkaroon ng anak na babae. Kaso hindi ipinagkaloob sa akin.”

Kumibot lang ang labi ni Alexander sa sinabing iyon ng kaniyang ina.

Bumaling naman si Donia Emelia sa akin. “Siya nga pala, Iha. Alam mo bang pinaglutuan ka ng asawa mo ng lumpiang shanghai? Kaya, lang naroon ka raw sa mga Flores. Saka may dorian at mga prutas siyang pinamili para sa’yo. Magsabi ka lang kung ano ang gusto mo kainin, ha? Sige at aalis na muna ako.” Humalik sa pisngi ko si Donia Emelia at lumabas na ito ng bahay.

Hindi naman ako makapaniwala sa sinabi nito na pinaglutuan ako ni Alexander ng lumpia. Paborito ko pa naman iyon.

“Totoo ba ang sinabi ng Mommy mo na pinaglutuan mo ako ng lumpia at binilhan mo ako ng dorian?’’ matamis na ngiti kong tanong kay Alexander, habang nakasimangot ito na nanonood ng tv.

“Ang dorian lang ang para sa’yo at mga prutas, pero, ang lumpia para iyon kay Bianca,’’ malamig nitong sagot sa akin.

Agad naman napalis ang mga ngiti ko sa aking mga labi sa pagbanggit niya ng pangalan ni Bianca. Nainis ako at gusto kong lantakan ang lumpia na ginawa niya.

Nagtungo ako sa kusina at tiningnan ang niluto niya. Nakita ko sa ibabaw ng lamesa ang Tupperware na may lamang lumpia na nakasalansan. Binuksan ko ang Tupperware at napapikit ako ng aking mga mata ng maamoy ko ang lumpiang shanghai.

Takam na takam akong kainin iyon, kumuha ako ng plato at isang piraso ng lumpia. Tinanggal ko ang laman ng lumpia at ang balat lang nito ang kinain ko. Marahil dala ng paglilihi ko ayaw ko kainin ang laman ng lumpia wrapper. Ang wrapper lang talaga ang kinain ko. Inisa-isa ko binulatlat ang laman ng lumpia at isinalin sa pinggan. Hanggang hindi ko na namalayan na dalawang lumpia na lang ang natira.

“What the- s**t, naman, Eunice!’’ maktol ni Alexander nang makita niya na ubos na ang lumpia. Agad itong lumapit sa akin at tiningnan ang nilagyan niya ng lumpia na para kay Bianca.

“Sinabi ko naman sa’yo na kainin mo lang ang mga prutas at hindi itong lumpia! Hindi ko ito niluto para sa’yo! Para ito kay Bianca, alam mo ba ‘yon?’’ galit na galit niyang sigaw sa akin at pabagsak na ibinaba sa lamesa ang Tupperware na may dalawang lumpiang shanghai pang natira.

Medyo nasaktan ako sa sinabi niyang iyon at parang natamaan ang ego ko dahil pinamumukha niya talaga sa akin na ang babaeng iyon lang talaga ang may karapatan kumain ng lumpia.

“Parang lumpia lang, Alexander! Kung makasigaw ka sa akin parang ikaw ‘yong nagpalaki sa akin. Ayan ang laman ng lumpia mo! Ibigay mo sa kabit mo kung gusto mo! Huwag mo lang akong sigawan na para bang ikamatay ng babaeng iyon na hindi siya makakain ng lumpia!’’ galit ko rin na sigaw sa kaniya at tinabig ko pa ang plato na nilagyan ko ng laman ng lumpia wrapper.

Halos hindi siya makapaniwala na nakipagsisgawan na rin ako sa kaniya. Kung nakakamatay lang ang mga masakit niyang tingin sa akin sigurado kanina pa ako nabuwal sa kinauupaan ko.

“Damn!’’ galit niyang tinabig ang plato, kaya nagtalsikan ang laman nito sa sahig at nabasag pa ito.

“Huwag mo kasing pakialaman ang hindi para sa’yo! Hindi ko ‘yan niluto para lang kainin mo!” galit niyang sabi sa akin na para bang gusto niya na akong saktan.

Nagtitimpi siyang tumalikod subalit parang umakyat lahat ng dugo ko mula sa aking talamapakan hanggang sa aking ulo sa mga sinabi niya. Kumuha ako ng baso at ibinato ko iyon sa likuran niya sa sahig, kaya nabasag iyon. Sa lahat ng ayaw ko ang iniinsulto ako. Galit siyang bumaling sa akin na nanlilisik ang kaniyang mga mata.

“Sana alam mo ‘yan bago mo ako inangkin! Hindi mo sana ako ginalaw dahil hindi ako para sa’yo! Ngayon aasta ka na para bang ikaw ang dihado at ang babae mo? Wala kang karapatan na paglutuan ang babaeng iyon sa pamamahay na ito hanggang mag-asawa pa tayo!’’ gigil kong sabi sa kaniya.

Unti-unti siyang lumapit sa akin habang matalim ang mga titig niya sa akin. Umangat pa ang kaniyang labi. Napaatras naman ako dahil baka saktan niya ako at tiyak na wala akong kalaban-laban kapag sinaktan niya ako. Hanggang sa na-corner niya ako sa pader. Itinukod niya ang kaniyang dalawang kamay sa gilid ng aking mga pisngi.

“Sino ka para pagsalitaan mo ako ng ganiyan, hmm? Wala kang karapatan na pagbawalan ako sa sarili kong pamamahay, na pamamahay sana ng babae na gusto mong tanggalan ng karapatan sa buhay ko. Paglutuan ko man siya rito sa bahay na ito o patutulugin ko man siya sa magiging silid sana namin kung hindi ka dumating, wala kang karapatan na pagbawalan ako!’’ madiin niyang sabi sa akin na halos magkadikit na ang mukha namin.

Naamoy ko ang mabango niyang hininga. Sobrang kabog ng aking dibdib, habang nalalanghap ko ang kaniyang hininga.

“Sino ako? Asawa mo lang naman ako, na ina ng magiging anak mo at tagapagmana mo. May karapatan akong pagbawalan ka na makipag-ugnayan sa babaeng iyon kung gugustuhin ko. Pero, hindi ako masama na katulad ng iniisip mo. Hindi kita pagbabawalan na makipag-ugnayan sa kabit mo, subalit ito lang ang masasabi ko sa’yo hanggang sa akin ang apelyido mo wala kang karapatan na dalhin dito ang kabit mo! Malaki ang karapatan ko sa’yo, Alexander Moran. Asawa mo ako, kasal tayo, at dinadala ko ang panganay mo! Kaya, huwag mo akong sindakin dahil hindi ako natatakot sa’yo!’’ lakas loob kong sabi sa kaniya, habang tinitingnan siya ng masama.

Ngumisi siya sa sinabi kong iyon. “Ang kapal mo rin naman na sabihin sa akin ang ganiyan! Pwes, panindigan mo ang sinabi mo na asawa kita!’’

Pagkasabi niya ng ganoon ay hinalikan niya ako sa labi ng mariin. Hindi ako makagalaw dahil inipit niya na ako sa pader. Mapagparusa ang mga halik niya sa akin. Kinagat niya ng bahagya ang labi ko, kaya napaawang ako at siya naman ang pagpasok ng dila niya sa loob ng labi ko saka sinisipsip na niya ang dila ko.

Gusto ko siyang itulak subalit hindi ako makakilos. Dilat na dilat ang mga mata ko habang pinaparusahan niya ang mga labi ko ng halik. Habang ang kaniyang mga mata nakapikit at ninanamnam ang lasa ng mga labi ko.

Naging malikot na rin ang kaniyang kamay at nilamukos ng kaniyang dalawang palad ang dalawa kong malulusog na dibdib. Pumikit ako dahil sa sensasyong naramdaman. Halong kiliti, takot, kaba ang nararamdaman ko.

Bumaba ang halik ni Alexander sa aking leeg. Lalong uminit ang pakiramdam ko. “Alexander, ano ba? Bitiwan mo ako,’’ saway ko sa kaniya na may kasama nang ungol.

Ang halik niya sa aking leeg mahapdi na para bang bampira siya na sinisipsip niya iyon. “Alexander, ahh- ano ba?’’ muli kong saway sa kaniya.

Tumigil siya sa paghalik sa aking leeg at tumingin ito sa akin sa mapupungay niyang mga mata, subalit ang dalawa niyang palad nakaholma pa rin sa aking mga bundok.

Ngumisi siya sa akin na parang nakakaloko. “Asawa kita, ‘di ba? Kaya, paligayahin mo ako ng buong maghapon!’’

Pagkasabi niya ay muli na naman niyang inangkin ang aking mga labi. Una mapagparusa ang mga halik niya sa akin, subalit hindi kalaunan naging banayad na ang paghalik niya sa akin na para bang may kasamang pananabik.

Hindi ko akalain na bubuhatin niya ako habang magkalapat ang mga labi namin at ang kaniyang mga kamay nasa pang-upo ko na. Naka-angkla ang aking mga paa sa kaniyang beywang. Dinala niya ako sa kaniyang silid at dahan-dahan na ibinaba sa kama kasabay ng pagdagan niya sa ibabawk ko.

Natatangay na ako sa mga halik niya. Pareho ng nagliliyab ang mga katawan namin, kaya hindi ko na rin mapigilan ang hindi umungol. Mabilis na iniangat ni Alexander ang aking damit. Hinubad niya iyon at ang kasunod niyang tinanggal sa katawan ko ang hook ng aking bra.

Pinagsawaan niyang sipsipin ang dibdib ko at ng magsawa na siya ay pinadapa niya ako sa kama. Mabilis siyang naghubad at itinutok sa akin ang kaniyang malaking sandata.

“Ahhh!’’ Napasigaw ako sa bigla niyang pagpasok sa aking pintuan.

“Alexander, dahan-dahan naman!’’ maktol kong saway sa kaniya subalit para siyang bingi na para ba siyang nagmamadali na may gustong maabot.

“Your fvcking tight, ha! Damhin mo ang parusa ko sa’yo sa kama!’’ gigil niyang sabi sa akin at mabilis akong binayo. Pakiramdam ko nasusugatan ang balat ko dahil sa walang ingat niyang pagpasok labas sa aking butas.

Napahawak na lamang ako ng mahigpit sa kama sa pagpaparusa niyang ginagawa sa akin. Tumulo na lamang ang mga luha ko dahil pakiramdam ko sa aking sarili ang dumi-dumi ko at wala ng maipagmamalaki pa sa iba. Lalo na kay Popoy. Hindi ko na rin siguro nanaisin na magkita pa kami. Ang nakaraan ang simbolo lang ng kabataan ko at marahil may sarili na rin siyang pamilya.

Pagkatapos labasan ni Alexander, pakiramdam ko para akong mababang uri ng babae sa paningin niya. “Hindi ka masarap sa kama! Para ka lang isang babaeng mababa ang lipad na nakakaumay!’’ pang-iinsulto niyang sabi sa akin. Tagos sa puso ko ang sakit ng sinabi niyang iyon. Nananitili lang ako nakadapa, habang walang tigil sa pag-agos ang aking mga luha.

Narinig ko na binuksan niya ang pintuan at pabalibag itong isinara. Humagulgol na ako ng iyak nang lumabas siya dahil hindi ko akalain na maranasan ko ang ganitong kalagayan.