“ท้องเจ้าอาจมีรอยแผลเป็น”
“เรื่องนั้นช่างมันเถิด ขอบ...ขอบคุณที่ช่วยชีวิตข้าไว้” นางขอบคุณเขาจากใจจริง เป็นอีกครั้งที่นางติดหนี้บุญคุณปีศาจตนนี้
“ค่อยลื่นหูหน่อย” เจ้าปีศาจแย้มยิ้มยั่วเย้าประหนึ่งว่าตนเองไม่ได้รับบาดเจ็บ มิทันไรก็ต้องยกมือขึ้นมากุมอกพร้อมกับไอออกมาอย่างแรง
ของเหลวสีดำรินไหลออกมาจากขอบปากได้รูป แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อนางแน่ใจว่าโลหิตของหรงเสี่ยเป็นสีแดง
“หรงเสี่ย” สีหน้าของผู้เอ่ยมีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด “อย่าบอกนะว่ามารตนนั้น...!”
“แค็กๆ” ชายหนุ่มผินใบหน้าไปยังเด็กหญิงทั้งที่ยังขมวดคิ้วอยู่ “เป็นห่วงข้าหรือ”
หยวนจื่ออี๋ที่กำลังเป็นห่วงอีกฝ่ายเป็นอย่างมากถลึงตาให้แก่การเล่นไม่รู้จักเวลาของเขา “มันใช่เวลามาล้อเล่นรึ!”
“มันพยายามจะยึดร่างกายข้า” เสียงนุ่มทุ้มเว้นจังหวะไปครู่หนึ่งก่อนที่เจ้าตัวจะพ่นของเหลวสีดำออกมาเพิ่มขึ้น “แต่น้ำหน้าอย่างมันทำไม่ได้หรอก”
“ข
