“เดินมานี่ ฉันบอกให้เดินมา!” ฉันสะดุ้งสุดตัวเมื่อแม่ตะเบงเสียงใส่ เดินเตาะแตะเข้าไปหาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“แม่ คือฝัน...”
“ไม่ต้องพูด” แม่ยกมือห้ามเมื่อรู้ว่าฉันจะหาคำมาอธิบาย ซึ่งแม่คงไม่อยากฟังเพราะจากภาพที่เห็นก็บอกชัดทุกอย่างแล้วว่าฉันกับเฮียน็อตถึงขั้นไหน “เลิกซะ อย่างให้ฉันต้องพูดซ้ำ”
“คุณแม่ครับ” เฮียน็อตเอ่ยเรียกทันทีที่ได้ยินแม่ฉันสั่งให้เลิก
“ฉันมีลูกแค่คนเดียว เพราะฉะนั้นอย่างมาฉันว่าแม่!”
“ครับคุณแม่”
“เอ๊ะ! บอกแล้วไงว่าอย่าเรียกฉันว่าแม่” คนแก่กว่าขึงตาใส่ แต่อย่างนั้นเฮียน็อตก็ยังนิ่ง ไม่ได้มีท่าทีกลัวจนหัวหดเหมือนอย่างฉัน แถมยัง…
“ครับคุณแม่” กวนตีนไม่แผ่วอีกต่างหาก
“นี่เธอกล้ายอกย้อนกับฉันเหรอ”
“เปล่าครับคุณแม่ แต่ถ้าคุณแม่ไม่ให้ผมเรียกคุณแม่ว่าคุณแม่ แล้วคุณแม่จะให้ผมเรียกคุณแม่ว่าอะไรครับ” ยิ่งไม่อยากให้เรียกเฮียน็อตก็ยิ่งเรียกไม่ยอมหยุด เล่นเอาแม่ฉันอ้าปากค้างกับค
