“ Sevgili Günlük,
Neler oldu bilemezsin… Biliyorum, sana anlatmaya bile vakit yoktu. Ama şimdi buradayım. Bir daha hiç olmayabilirim de... Bu sebeple bu anı değerlendirmek istedim.
Ben gidiyorum ve seni burada bırakıyorum. Sen, bu odaya aitsin çünkü.
Gidiyorum… Neden mi?
Kazandım! Sınavı kazandım! Türkiye’nin önemli özel üniversitelerinden birini tam burslu olarak kazandım hem de!
Onca ay sıkı sıkı çalışıp düşünmeyi bile ertelememin karşılığını aldım. Güney böyle söylüyor.
Biliyorum tam bursa ihtiyacım yok ama bütün masrafı teyzeme yıkmak benim içime sinmezdi, orada rahat edemezdim. Ankara bana batardı belki, bilmiyorum.
Ama yaptım… İnanabiliyor musun?
Hâlâ o zarfı açışımı aklımdan çıkaramıyorum. Titreyen ellerim yüzünden Güney yardım etmek zorunda kalmıştı. Sonra kazandığımı okudu
