รักวุ้นๆของยัยเห็นผี

บทลงโทษ

รถหรูที่เคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ​ ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความเอาแต่ใจของหมอต้า จริงๆ ที่ฉันต้องมาติดแง็กอยู่กับเขาก็เพราะว่าเมื่อคืนเขาไม่ปล่อยให้ฉันกลับบ้าน แถมตอนเช้าก็จะมาส่งที่มหาลัยอีก

"หมอจอดตรงนี้แหละ" ฉันชี้ไปตรงป้ายรถเมล์ข้างหน้าซึ่งมันห่างจากมหาลัยพอสมควร

"ฉันจะไปส่งเธอที่คณะ"

"ไม่ได้นะ" ขืนเขาไปส่งที่คณะฉันต้องพบกับสายตาที่พร้อมจะฆ่าฉันหมกป่าทุกเวลาแน่ๆ

"ทำไม เธอนัดกับใครไว้" ทำไมต้องทำเสียงดุด้วยเล่า

"ขืนให้หมอไปส่งที่นั่น ฉันต้องเจอสายตาพวกแฟนๆของหมอจิกกัดแน่ๆ เพราะฉะนั้นจอดให้ฉันลงตรงนี้แหละดีแล้ว" และในที่สุดเขาก็จอดรถให้ฉันลง ฉันโบกมือลาให้เขา ก่อนที่จะเดิน ปี๊ด ปี๊ด เสียงบีบแตรพร้อมกับรถที่เคลื่อนมาจอดข้างๆ ก่อนที่เจ้าของจะลดกระจกแล้วมองมาที่ฉัน

"ทำไมเดินคนเดียวล่ะ ไปกับเราไหม เราก็จะเข้ามหาลัยเหมือนกัน" ฉันเม้มปากแล้วมองหน้าต้นกล้าที่กำลังส่งยิ้มมาให้ฉัน

"อ้อ ไม่เป็นไร เดินอีกนิดเดียวก็ถึงแล้วล่ะ"

"เอาน่า ขึ้นมาเถอะ" จริงๆเล้ย ดื้อทั้งพี่ทั้งน้อง ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วก้าวขึ้นรถหรู พร้อมกับยิ้มแห้งๆให้กับต้นกล้า

"วันนี้มะนาวว่างไหม คือเราอยากเลี้ยงข้าวตอบแทนที่ช่วยเราวันนั้น"

"คือว่าวันนี้ฉันต้องถ่ายแบบให้มหาลัยนะ" ถึงจะเป็นการถ่ายแบบโดยไม่เต็มใจก็เถอะ

"งั้นเราจะรอจนเสร็จงานแล้วไปทานข้าวด้วยกัน" ฉันยิ้มแล้วพยักหน้าให้เขาเบาๆ อยากทำอะไรก็ทำเลยค่ะ

ไม่นานรถก็เคลื่อนตัวมาจอดที่คณะฉัน "ขอบใจนะ" เขายิ้มส่งมาให้ก่อนจะขับรถออกไป

"พี่หรือน้องดีวะ"พอฉันหันหลังก็พบกับพวกคุณเพื่อนทั้งสามที่ยืนยิ้มให้ฉันอยู่

"พูดมาก ไม่เรียนได้แล้ว"

ผมนั่งมองร่างบางที่กำลังลงจากรถน้องชายผม จู่ๆมันก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แถมยังเดินกอดคอเพื่อนผู้ชายอีก ก็เข้าใจว่าเป็นเพื่อนแต่ก็เป็นผู้ชาย แล้วทำไมต้องถูกเนื้อต้องตัวกันด้วย

"มองอย่างกับจะกินน้องเขายังงั้นแหละ" ผมหรี่ตามองไอ้โซลก่อนจะเบนหน้ามองไปทางอื่น

"แล้วมึงมาทำอะไรที่นี่ ไม่ไปโรงพยาบาลเหรอ" ไอ้เพทายถามผมด้วยสายนิ่งๆ

"วันนี้ไม่ได้เข้า มาถ่ายแบบ"

"สุดท้ายเสือก็ใจอ่อนให้กับกระต่ายแสนน่ารัก" ผมหันไปมองไอ้กายที่เดินมากับผู้หญิงคนที่มันควงบ่อยๆ

"อย่างยัยนั่นไม่เรียกว่ากระต่ายหรอกนะ ว่าแต่มึงเหอะผู้หญิงคนนั้นล่ะ"

"อยู่ห้อง" มันมองผมด้วยแววตาเชิงดุ ก่อนที่จะลุกเดินออกไป จริงๆ ผมว่าน้ำตาลเธอเป็นผู้หญิงน่ารักนะ ไม่มีพิษมีภัย และเธอคนนั้นแหละที่จะทำให้เพื่อนของผมกลายเป็นแมว ดูจากท่าทางไอ้กายผมก็รู้แล้วล่ะ

ฉันบิดขี้เกียจก่อนที่จะลุกยืนมองชุดช็อปตัวเองซึ่งมีแต่คราบน้ำมัน "พวกกูกกลับก่อนนะ" ฉันพยักหน้าให้พวกเพื่อนๆ ก่อนจะมุ่งหน้าไปห้องน้ำ

"ต้าอย่าเมินนีน่าสิคะ" เสียงที่ดังออกจากในห้องน้ำ ฉันส่ายหน้าเบาๆก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ แต่กลับพบกับนีน่าที่ที่กำลังสวมกอดหมอต้าจากข้างหลัง ซึ่งร่างสูงก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นฉัน ฉันเม้มปากแน่นก่อนที่จะเดินไปหาหมอต้า

"ผู้ชายไม่ควรเข้ามาในห้องน้ำหญิงนะคะ" ฉันแกะมือของยัยนีน่าออกจากหมอต้า ซึ่งเธอก็มองฉันด้วยสายตาเกลียดชัง ฉันเลิกคิ้วแล้วยืนกอดอกมองนีน่า

"เพราะนางนี่ใช่ไหม ที่ทำให้ต้าไม่สนใจนีน่า" ฉันเลิกคิ้วแล้วมองไปที่ร่างสูง

"มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นแหละ"

"เคลียร์กันเสร็จแล้วก็เชิญออกไปข้างนอกได้แล้วค่ะ" ตอนนี้ตัวฉันมีแต่กลิ่นน้ำมัน คือมันเหม็นอ่ะเข้าใจป่ะ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อ

นีน่ามองฉันก่อนจะเดินออกไปข้างนอก แต่ร่างสูงกลับไม่ยอมเดินออกไป "มองอะไร"

"เปล่านิ" เขายิ้มให้ฉันก่อนที่จะเดินออกไป ฉันส่ายหัวเบาๆ เขาควรพบจิตแพทย์นะ

ฉันที่อยู่ในห้องแต่งตัวกับใส่ชุดแต่งงาน ใช่ ฟังไม่ผิดฉันกำลังใส่ชุดแต่งานเพื่อถ่ายแบบ

"ว้าย นี่มันนางฟ้าในคราบซาตานชัดๆ" ควับ!! ฉันหันไปมองผู้ชายแต่ใจหญิงที่กำลังแต่งหน้าให้ฉันทันที

"นี่เจ้ชมใช่ไหม"

"เจ้ พูดเล่น แต่น้องสวยมากเลยนะ ถ้าน้องแต่งตัวแบบผู้หญิง เจ้รับรองน้องจะต้องลงจากคานแน่ๆ" ฉันยิ้มเจือนๆก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกัน

"ว่าแต่น้องกับคุณหมอสุดหล่อคนนั้นเป็นอะไรกันอ่ะ" เธอชี้ไปที่หมอต้าก่อนที่จะส่งยิ้มให้เขา

"เปล่านี่ค่ะ เจ้าชู้แบบนั้นฉันไม่เอามาเป็นพ่อของลูกหรอกค่ะ"

"แต่เจ้ว่าคุณหมอสุดหล่อสนใจน้องอยู่นะ" อย่างนายนั่นเนี่ยน่ะ

หมอต้าเดินมาหยุดอยู่หน้าฉันก่อนจะมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วเขาก็ส่งรอยยิ้มอันน่าขนลุกมาให้ฉัน

"ไปได้แล้ว" ฉันเม้มปากแน่นแล้วเดินตามเขาไป

แชะ แชะ "ภาพสุดท้ายจะเป็นการถ่ายรูปแบบคู่รักนะครับ" ฉันขมวดคิ้วทันที

หมับ!! "อ้ะ" ฉันสะดุ้งตกใจเมื่อร่างสูงคว้าฉันเข้าไปกอดพร้อมกับโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆแก้มฉัน แชะ แชะ เสียงกดชัตเตอร์ดังก่อนที่ร่างสูงจะปล่อยฉัน หัวใจที่สั่นรัวๆของฉันทำให้น่าฉันเริ่มแดงขึ้นมาเรื่อยๆ

"เป็นรูปที่ออกมาสวยมากเลยนะครับ" ฉันส่งยิ้มเจือนๆให้ช่างกล้องก่อนที่จะเดินไปเปลี่ยนชุด

"มะนาว" ฉันหันไปตามเสียงเรียกก็พบกับต้นกล้าที่กำลังเดินมาหา

"เสร็จแล้วใช่ไหม งั้นเราไปกันเถอะ"

"จะไปไหน" และเสียงที่ดังมาจากข้างหลังฉันทำให้ฉันสะดุ้งตกใจอีกครั้ง แล้วทำไมต้องกลัวเขาด้วยเนี่ย

"ผมกับมะนาวเรามีนัดไปทานข้าวด้วยกันน่ะเฮีย" เขาหันมามองหน้าฉันนิ่งๆ ซึ่งมันน่ากลัวสุดๆ

"ฉันจะไปด้วย" ควับ!! คำพูดของเขาทำให้ฉันกับต้นกล้าหันไปมองเขาทันที

"อ่อๆ ได้ดิเฮีย"

ไม่นานรถสองคันก็จอดอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวซึ่งเป็นร้านประจำของฉัน

"ว่าแต่กินได้ใช่ไหม" ฉันถามต้นกล้ากับหมอต้าเผื่อเขากินอาหารแบบนี้ไม่เป็นจะได้เปลี่ยนร้าน ปกติก็เห็นพวกเขากินแต่อาหารหรูๆ ราคาแพงๆ

"ได้สิ เรากินได้หมดแหละถ้ามะนาวเป็นคนเลือก" หืม รู้สึกเหมือนกำลังโดนจีบยังไงไม่รู้ ตุ๊บ เสียงวางแก้วน้ำของใครคนหนึ่งดังขึ้นมาทันที

"ฉันหิวแล้ว รีบสั่งสิ" ฉันพยักหน้าเบาๆก่อนจะลุกไปสั่งอาหาร และไม่นานอาหารที่สั่งก็มาเสริฟ

"เฮียไม่กินเผ็ดไม่ใช่เหรอ" ฉันมองไปที่ชามก๋วยเตี๋ยวของหมอต้าก็พบกับน้ำที่เป็นสีแดงซึ่งมันคือก๋วยเตี๋ยวต้มยำ ฉันเผยยิ้มออกมาทันที

"นายกินเผ็ดไม่ได้เหรอ งั้นเดี๋ยวฉันสั่งอันใหม่ให้ก็ได้นะ" ขอแกล้งหน่อยแล้วกัน

"ไม่ต้อง ฉันกินได้" หึ คนอย่างเขาหรือจะยอมแพ้ฉัน ฉันนั่งมองเขากินก๋วยเตี๋ยวคำแล้วกินน้ำตาม แถมหน้าตอนนี้เริ่มมีสีแดงออกมานิดๆ พร้อมกับเหงื่อ

หลังจากที่ทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จฉันกับต้นกล้าก็แยกกันขึ้นรถ ซึ่งต้นกล้ามีธุระต้องไปทำเลยให้ฉันกลับกับหมอต้า เสียงปิดประตูรถของหมอต้าทำให้ฉันสะดุ้งทันที แววตาน่ากลัวที่ส่งมาให้ฉันทำให้ฉันเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา

ทว่า " อื้อ.." ริมฝีปากของฉันถูกครอบงำโดยริมฝีปากของร่างสูง ลิ้นหนาค่อยๆเข้าไปในโพรงปากพร้อมกับกัดเม้มริมฝีปากบนและล่างของฉันจนรู้สึกแสบไปหมด จูบที่เร้าร้อนก็เปลี่ยนเป็นจูบที่อ่อนโยน ก่อนที่เขาจะถอนริมฝีปากออก

"ฉันรู้นะว่าเธอแกล้งฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะจูบเธอจนกว่าฉันจะหายเผ็ด" และฉันต้องเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อเขาโน้มลงมาจูบฉันอีกครั้ง ไอ้หมอบ้า ไอ้หมอเจ้าเล่ห์

"อ้ะ" ฉันสดุ้งเมื่อริมฝีปากล่างของฉันถูกคมเขี้ยวของร่างสูงกัดจนรู้ถึงกลิ่นคาวคลุ้งไปทั่วโพรงปาก ตุ๊บ ตุ๊บ ฉันทุบอกของเขาทันทีเมื่อรู้สึกว่าจะขาดอากาศหายใจ เขายอมถอนริมฝีปากออกก่อนจะเปลี่ยนมาคลอเคลียพร้อมจูบเบาๆที่ซอกคอของฉันแทน

"หมออย่า" ฉันรีบร้องห้ามเขาเมื่อรู้สึกว่าเขากำลังดูดเม้มบริเวณซอกคอฉัน เขาไม่หยุดแต่กลับกัดติ่งหูฉันแทน ก่อนจะเลื่อนมาคลอเคลียที่แก้มของฉัน

"นี่คือบทลงโทษที่เธอไปกินข้าวกับไอ้ต้นกล้าโดยที่ไม่บอกฉัน"

เขาหอมแก้มฉัน "และนี่คือบทลงโทษที่นั่งรถมากับไอ้ต้นกล้าเมื่อเช้า และ.."

"พอ เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย แล้วทำไมฉันต้องโดนลงโทษด้วยเล่า หมอมีสิทธิ์อะไรไม่ทราบ" ฉันเชิดหน้ามองเขาทันที

"หึ เดี๋ยวก็รู้ว่าฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอหรือเปล่า"