เช้านี้ตั้งแต่วิคเตอร์ตื่นขึ้นมายังไม่ได้จับโทรศัพท์ จึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างกับตัวเองและลออสิริรวมถึงลลินา เขาฮัมเพลงอย่างคนอารมณ์ดีตลอดระยะเวลาที่อาบน้ำ จนกระทั่งเดินออกมาเจอข่าวในโทรทัศน์ถึงได้รู้เรื่อง
สิ่งแรกที่เขาคิดถึงคือลออสิริจึงหันซ้ายหันขวาหาตัวเธอ แต่ไม่เจอ ความรู้สึกกระวนกระวายเข้าจู่โจมในใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สุดท้ายจึงรีบเดินตามหาเธอด้วยความเป็นห่วง
หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย หญิงสาวได้หนีออกมาอยู่ในส่วนของห้องนั่งเล่นแทน เพราะบนเตียงตอนนี้มีสภาพไม่ต่างจากผ่านสมรภูมิรบ วิคเตอร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเจอตัวลออสิริ
“นึกว่ากลับไปแล้ว มานั่งทำไมตรงนี้”
“พี่วิคเห็นข่าวไหม”
“เห็นแล้ว มันไม่ใช่เรื่องจริงไม่เห็นต้องเครียดเลย”
“น้องลีน่าคนดีของพี่วิคฉวยโอกาสเก่งมาก”
“ลลินาไม่ใช่ของผม พูดให้มันดีๆ หน่อยคุณ”
“แต่ใครๆ ไม่ได้คิดแบบนั้น มีแต่คนด่าสิ หาว่าสิแย่งพี่วิคมาจา
