บทที่ 8 งานเข้าไม่พัก (1)

1214 Words

เช้าวันใหม่แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านเนื้อดีเข้ามาในห้องนอน ปลุกลออสิริให้ตื่นจากนิทราแสนหวาน เธอรู้สึกเมื่อยขบไปทั้งตัวหลังจากลืมตาขึ้นมา ก่อนจะยิ้มด้วยความขวยเขิน เมื่อเห็นสามียังนอนอยู่ข้างกายไม่ได้ทิ้งไปไหน เธอนึกว่าตื่นขึ้นมาจะไม่เจอเขาจึงเป่าปากด้วยความโล่งอก คิดถึงเรื่องเมื่อคืนก็อดรู้สึกเขินไม่ได้ พลันแก้มทั้งสองข้างแดงซ่านอย่างห้ามไม่อยู่ ขนาดวิคเตอร์บอกว่าเกลียด ยังรังแกเธอไม่รู้กี่ยก ถ้ารักจนหัวปักหัวปำเธอคงไม่ได้ลงจากเตียงเป็นแน่ ดูรอยจูบบนตัวเธอสิ ยิ่งเต้าอวบทั้งสองข้างขึ้นเป็นจ้ำแดงๆ กระจายไปทั่ว ลออสิริค่อยๆ วาดขาลงจากเตียง จากนั้นก็ลุกขึ้นหมายจะเดินไปยังห้องน้ำ แต่รู้สึกเจ็บหน่วงตรงดอกไม้งามจึงทิ้งตัวลงนั่งตามเดิม ก่อนจะลุกขึ้นมาอีกครั้ง แล้วค่อยขยับขาก้าวไปอย่างเชื่องช้าพร้อมกับซู้ดปากไปด้วย สุดท้ายเธอก็พาตัวเองเข้ามานอนแช่น้ำอุ่นในห้องน้ำได้สำเร็จ ในขณะที่เธอกำลังมีความสุ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD